Πόλεμος προπαγάνδας πάνω από τη Λιβύη

από: http://ethniki-antistasi.blogspot.com/

 

Ο εκδημοκρατισμός που οι ΗΠΑ και οι συνήθεις ύποπτοι, πρόκειται να φέρουν στην Λιβύη, θα είναι ίδιος με τον εκδημοκρατισμό του Αφγανιστάν και του Ιράν. Θα είναι μία κυβέρνηση υπαλλήλων, όπως η ελληνική, πάνω στα συντρίμμια της χώρας τους. Ο Μουαμάρ Καντάφι, δεν υπήρξε τίποτε άλλο παρά ένας τριτοκοσμικός δικτάτορας. που όμως μέχρι πρότινος ήταν "μια χαρά" για τα συμφέροντα που τώρα θέλουν να τον ξεφορτωθούν. Και αποφάσισαν να τον αποκεφαλίσουν γιατί αντελήφθησαν ότι κινδύνευαν να χάσουν τον έλεγχο των επενδύσεων που έκαναν τόσα χρόνια. Ο Καντάφι είχε αρχίσει να στρέφεται και αλλού και αυτοί θεωρούν ότι η Λιβύη τους ανήκει. Έτσι έχει στηθεί ένα μιντιακό θέατρο για να δικαιολογηθεί και να στηριχθεί άλλη μία ιμπεριαλιστική επίθεση, μετά τον "εκδημοκρατισμό" του Αφγανιστάν και του Ιράκ. Οι οργανωμένες απ' έξω, εξεγέρσεις στον αραβικό κόσμο στήθηκαν για να αποτελέσουν την πρόφαση. Και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η ευρωπαϊκή Αριστερά τηρεί σήμερα σιωπή εάν δεν υποστηρίζει κιόλας την επέμβαση ως "απελευθερωτική". Σήμερα πάνω από τη Λιβύη ο μεγαλύτερος πόλεμος που μαίνεται, είναι ο πόλεμος της προπαγάνδας.

Όταν είχε εκλεγεί ο Μπάρακ Ομπάμα νέος πρόεδρος της Αμερικής και όλοι πανηγύριζαν για την "μεγάλη αλλαγή" των ΗΠΑ, εμείς ήμασταν οι μόνοι που γράφαμε ότι είναι μια βιτρίνα εντυπώσεων που τον χρησιμοποιούν αυτοί που συνεχίζουν να ασκούν πραγματικά την πολιτική της χώρας. Η πραγματική κυβέρνηση των ΗΠΑ είναι οι Σιωνιστές και η εκλογή του εκάστοτε προέδρου είναι μία διαδικασία για λαϊκή κατανάλωση "Δημοκρατίας". Όσοι έχουν αυταπάτες ας ανοίξουν τα μάτια τους. Δυστυχώς τώρα επιβεβαιωνόμαστε. Ο Ομπάμα εξελέγη με το προφίλ του επαναστάτη, ειρηνιστή, ανθρώπου του λαού, που θα τερμάτιζε τις επιχειρήσεις στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν και θα έφερνε πίσω τον στρατό. Όχι μόνο δεν τις τερμάτισε, αλλά συνεχίζει την ίδια επιθετικότητα με νέους πολέμους. Αυτή τη φορά όμως για να συγκρατήσουν την αντίδραση προς τον "ειρηνιστή" Ομπάμα, έβαλαν μπροστά την Αγγλία και την Γαλλία. Μάταια. Ότι και να κάνουν, οι μάσκες έχουν πέσει προ πολλού για την σιωνιστική πολεμική μηχανή. Παρ' όλ' αυτά, ακόμη και τώρα, η εικόνα του Ομπάμα ως "καλού" προστατεύεται διεθνώς, εν συγυρίσει με την εικόνα του "κακού" Μπους.

Τα κατευθυνόμενα μέσα ενημέρωσης δεν παύουν όλες αυτές τις ημέρες να επαναλαμβάνουν ότι η επίθεση στόχο έχει να αποδυναμώσει τον στρατό του Καντάφι για να αποτρέψει τη σφαγή του λαού και κατόπιν θα συνεχίσουν μόνοι τους οι Λίβυοι αντιστασιακοί (που σαφώς μετά την επίθεση, γίνονται δωσίλογοι συνεργάτες των ιμπεριαλιστών). Με αυτό οι Σύμμαχοι πιστεύουν ότι θα πείσουν ότι δεν έκαναν εισβολή για να ρίξουν τον Καντάφι, αλλά τον έριξε ο Λίβυος λαός. Χθες ο πολεμικός ανταποκριτής Πάνος Χαρίτος, κατ' εξαίρεση στην Ελλάδα, μαρτύρησε ότι οι λεγόμενοι αντιστασιακοί είναι αξιολύπητες ομάδες τις οποίες οργανώνουν και συντονίζουν Αμερικανοί αξιωματικοί των Ειδικών Δυνάμεων. Ακόμη και αυτό το "σχέδιο Β" για επίθεση αλλά όχι εισβολή δεν τους βγαίνει. Στην πράξη έχουν κάνει εισβολή και πάλι αδυνατούν να στήσουν σκηνικό "Λιβυκής αντίστασης". Και πέραν αυτού, αυτή τη στιγμή, οι Σύμμαχοι αντί να κάνουν αεροπορικό αποκλεισμό όπως ήταν η αρχική απόφαση, προβαίνουν σε μαζικό βομβαρδισμό με πυραύλους Τόμαχοκ και αεροπορία, μέσα στις πόλεις. Και όλα αυτά έχοντας γράψει στα παλιά τους τα παπούτσια ακόμη και το ΝΑΤΟ.

Σε άλλο μέτωπο διαμόρφωσης της κοινής γνώμης, τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης προσπαθούν να υποβαθμίσουν τις αντιδράσεις άλλων χωρών, που έχει προκαλέσει αυτή η αποθράσυνση των Συμμάχων και η αλαζονεία έναντι των διεθνών αποφάσεων. Η Ρωσία ζητά άμεση κατάπαυση του πυρός στη Λιβύη και μάλιστα ο Ρώσος πρόεδρος Πούτιν και ο Ντιμίτρι Μεντβέντεφ ήταν πολύ σκληροί στις δηλώσεις τους. Αντ' αυτού από τα ΜΜΕ μεταδίδεται και αναδεικνύεται ότι υπάρχει εσωτερική διαμάχη μεταξύ των δύο ανδρών. (Δυστυχώς η Ρωσία είναι μόνη της, χωρίς ισχυρούς συμμάχους και δεν μπορεί να εκβιάσει καταστάσεις. Προσπαθεί με ήπιο τρόπο να αναπτύξει διεθνείς συμμαχίες και σίγουρα περιμένει στη γωνία την κατάρρευση της Ε.Ε. Δεν πρόκειται προς το παρόν να δράσει αποφασιστικά ενάντια στην επιθετικότητα των ΗΠΑ και των συμμάχων τους.)

Η χώρα που προπαγανδιστικά παίζει το καλύτερο παιχνίδι και κερδίζει έδαφος συνεχώς είναι η Τουρκία. Η Τουρκία είναι μία πραγματική Δύναμη με ρυθμούς ανάπτυξης στην οικονομία, στην βιομηχανία, στις τεχνολογίες και την πληροφορική και κυρίως στον Στρατό. Η στρατιωτική βιομηχανία και ο ισχυρός στρατός είναι η μόνη εγγύηση για μια εθνική πολιτική και η Τουρκία πράγματι με μεθοδικότητα και εξυπνάδα αναπτύσσει τα εθνικά της συμφέροντα. Εδώ και καιρό αναδεικνύεται σε προστάτης των Αράβων και σήμερα χάρη στην ισχύ της μπορεί να ασκεί μόνη της εναντίον όλων, Βέτο στο ΝΑΤΟ για την επέμβαση στη Λιβύη, έστω και για τις εντυπώσεις. Ας φανταστεί κανείς αν θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο ποτέ, η Ελλάδα του Γιωργάκη Παπανδρέου. Αυτή η Ελλάδα του Γιωργάκη που διέλυσε τον Στρατό της, με τί ισχύ άραγε μπορεί να διεκδικήσει κοινή ΑΟΖ με τη Λιβύη;

Εκτός από την Τουρκία, μια διαφορετική εκστρατεία προπαγάνδας με αφορμή την επέμβαση στην Λιβύη, έχει ξεκινήσει και η Γαλλία. Εσωτερική όμως. Όλα τα ΜΜΕ μεταδίδουν ότι ο Σαρκοζί αυξάνει τα ποσοστά της δημοτικότητάς του. Παρά την προσπάθεια, τα ψέματά τους δεν πιάνουν φαίνεται γιατί οι Γάλλοι στις περιφερειακές εκλογές τον έστειλαν ακόμη πιο χαμηλά και ανέδειξαν την Μαρίν ΛεΠέν του Εθνικού Μετώπου.

Και σε αυτόν τον πόλεμο λοιπόν το κλειδί της ήττας των Σιωνιστών, είναι η αποδόμηση της προπαγανδιστικής μηχανής του Συστήματος. Και αν στην Λιβύη στρατιωτικά κερδίσουν, τα καύσιμα όμως αυτής της προπαγανδιστικής τους μηχανής φαίνεται πως στερεύουν.