Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010

ΙΩΝ ΔΡΑΓΟΥΜΗΣ.

Στις 31 Ιουλίου του 1920 έπεφτε άνανδρα δολοφονημένος ένας γνήσιος πατριώτης. Ο κορυφαίος εκφραστής του Ελληνικού εθνικισμού. Ας είναι τα λόγια και οι σκέψεις του οδηγός για τον δικό μας αγώνα. Ας ακολουθήσουμε την πορεία που χάραξε ο Ίων Δραγούμης για να πολεμήσουμε για τις δικές μας αξίες. Όσοι ζωντανοί…



«Δε με μέλει αν βάλω σε δύσκολη θέση μια κυβέρνηση που δεν την σέβομαι, δεν είμαι καμωμένος για την κυβέρνηση ή για το κράτος, έγινα για το Έθνος και το ξέρω επειδή γι' αυτό πονώ. Για την κυβέρνηση μου έρχεται σιχαμός και καταφρόνια, άμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση ξεπέφτω, μαργώνω και μαραίνομαι. Σηκώνομαι ξανοίγω και ανθοβολώ άμα νοιώθω τον Ελληνισμό. Όταν ένας του Γένους δε θέλει να χαθεί το Γένος, πώς μπορεί το Γένος να χαθεί; Αφού εγώ δεν το θέλω, πώς μπορεί να χαθεί το Έθνος μου;»

«Οι Ελλαδίτες πολιτικοί κατάντησαν να συναντήσουν με το νου τους κράτος και έθνος ή καλλίτερα μη μπορώντας να φτάσουν στην γενικότητα του «έθνους» έκαμαν την ανικανότητά τους θεωρία. Το κράτος δεν ήταν πιο πρόσκαιρο, δεν είχε δημιουργηθεί για να περιμαζέψει το έθνος γύρω του δεν ήταν σταθμός παρά τέλος. Συνέβηκε τούτο το παράδοξο, τούτοι, οι εξωμερίτες, περίμεναν την Ελλάδα να τους γλιτώσει και η Ελλάδα περίμενε μήπως τύχη και σηκωθούν μοναχοί τους να γλιτώσουν τον εαυτό τους».

«Ο καθένας πρέπει να φαντάζεται πως αυτός πρέπει να σώσει το έθνος του. Πρέπει να φαντάζομαι πως από μένα μόνον εξαρτάται η σωτηρία του έθνους. Να μην κοιτάζω τι κάνουν οι άλλοι και να φαντάζομαι πως εγώ έχω το μεγάλο χρέος της σωτηρίας».

«Δουλεύω για τον Ελληνισμό. Δουλεύοντας για τον Ελληνισμό δουλεύω για τον εαυτό μου. Γιατί μήπως είμαι εγώ διαφορετικός από τον ελληνισμό μου;»

«Δεν δουλεύω την κυβέρνηση, δουλεύω για τον Ελληνισμό. Σιχαίνομαι την κυβέρνηση, δεν σιχαίνομαι τον Ελληνισμό. 'Αμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση πέφτω, σηκώνομαι όταν νοιώθω τον Ελληνισμό. Οι ενεργητικοί άνθρωποι δεν μπορεί παρά να είναι εθνικισταί».

«Υποστηρίζω την θρησκεία μας, επειδή είναι αχώριστη από την ιστορία μας, είναι η Ιστορία μας, είναι η συνέχεια της Ιστορίας του γένους».

«Ο εθνικισμός είναι μορφή ενέργειας. Όλοι λοιπόν οι ενεργητικοί άνθρωποι είναι εθνικιστές, είτε το ξέρουν είτε όχι. Ο διεθνιστής είναι στοιχείο θανάτου για το έθνος του».

«Τα Ελληνικά σχολεία είναι για 2 σκοπούς: να ανοίγουν τα μυαλά και να φουσκώνουν το παιδί με τον εθνισμό του. Η παράδοση είναι ο σύνδεσμος των ατόμων μίας φυλής, τωρινών και περασμένων, που τα κάνει έθνος. Ιστορία είναι η συνείδηση του συνδέσμου αυτού. Να νοιώθεις την καταγωγή σου, την συνέχεια του εθνικού εγώ σου, την ιστορία που σου κάνει συνειδητό το πέρασμα του έθνους σου μέσα στους αιώνες».

«Τι θα πει ραγιάς; Ραγιάς είναι εκείνος που τρέμει τους μπάτσους του Τούρκου, που είναι σκλάβος του φόβου του. Ο ραγιάς είναι μισός άνθρωπος. Την ραγιαδοσύνη του την ονομάζει αναγκαία φρονιμάδα. Τον κυνηγάς και κρύβεται. Τον δέρνεις και ακόμα σκύβει. Τον σκοτώνεις και σωπαίνει».

«Ναι, το βλέπω πως η Ευρώπη ενώνεται, πως τα έθνη και οι φυλές ζυγώνουν η μία την άλλη. Αλλά εγώ είμαι ένας και εγώ θα ακουμπήσω επάνω στους γύρω μου ανθρώπους. Και αυτοί είναι οι Έλληνες».

«Το Σύνταγμα θέλησε να δώσει στο έθνος αντιπροσώπους και είπε να υπάρχουν βουλευτές. Επρόκειτο αυτοί οι βουλευτές να αντιπροσωπεύσουν το έθνος. Αλλά η πραγματικότητα τα χάλασε και οι βουλευτές δεν είχαν κανένα συμφέρον να καταγίνουν με το έθνος. Τέτοιοι μια φορά δεν είναι. Για όνομα του Θεού, βρείτε άλλους να αντιπροσωπεύσουν το έθνος».

«Ο καθένας πρέπει να φαντάζεται πως αυτός πρέπει να σώσει το έθνος του. Να μην κοιτάζω τι κάνουν οι άλλοι και να φαντάζομαι μόνον πως εγώ έχω το μεγάλο χρέος της σωτηρίας. Δεν είναι εύκολο να πείσεις ένα έθνος. Εγώ βλέπω τόσα πράγματα που πρέπει να γίνουν και όμως οι άλλοι Έλληνες τα βλέπουν αλλιώς. Αν είμαι δυνατός θα τους πείσω».

«Θέλω να είμαι ωραίο δείγμα ανθρώπου Έλληνος. Να σκοπός μιας ζωής! Δουλεύοντας για τον Ελληνισμό, δουλεύω για τον εαυτό μου. Θέλω να ξοδέψω την ψυχή μου μέσα στο έθνος μου, σε μια αλληλεγγύη με τους ομοφύλους μου».

«Ο εθνικισμός είναι μορφή ενεργείας... λοιπόν οι ενεργητικοί άνθρωποι δεν μπορεί παρά να είναι εθνικισταί, είτε το ξέρουν είτε όχι, δεν μπορεί παρά να ζούν ανάμεσα στο έθνος τους και εκεί να ξοδεύουν την δύναμή τους και εκεί να παίρνουν δύναμη».

Αποφυλακίστηκε ο Δημήτρης Παπαγεωργίου!



Παρά την αρνητική εισήγηση του εισαγγελέως, το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών αποφάσισε την με περιοριστικούς όρους αποφυλάκιση του Δημήτρη Παπαγεωργίου. Έξι μήνες μετά την άδικη και καθαρά πολιτική προφυλάκισή του, στις 23 Ιανουαρίου, ο αρχισυντάκτης του «ΕΚ» αφήνεται ελεύθερος με χρηματική εγγύηση και απαγόρευση εξόδου από την χώρα.



Προφανώς, για κάποιους εξακολουθεί να θεωρείται «επικίνδυνος», πράγμα που σημαίνει ότι δεν θα σταματήσουν να επιδιώκουν την φυσική, οικονομική και ηθική εξόντωση του Δημήτρη Παπαγεωργίου και κάθε άλλου ενεργού πατριώτη. Είναι ωστόσο βέβαιο ότι η δίκη που θα πραγματοποιηθεί την επόμενη χρονιά θα καταδείξει την σκευωρία που διαπράχθηκε εις βάρος του αρχισυντάκτη μας αλλά και τους πραγματικά επικίνδυνους για την ελληνική κοινωνία.
 
xwriskordonia.blogspot.com

Τετάρτη 28 Ιουλίου 2010

www.straightline.gr

Νέα ιστοσελίδα για την ελληνική μπάντα "Straightline":


"Αυτή είναι η επίσημη σελίδα μας. Από εδώ μπορείτε να ενημερώνεστε για τα νέα των Straightline και να βρίσκετε υλικό από τη μέχρι τώρα πορεία της μπάντας. Πρώτα απ' όλα όμως, για όσους δεν είχαν την ευκαιρία να γνωρίζουν για εμάς, ας συστηθούμε.



Αποτελούμε μια νέα μπάντα από την Κεντρική Ελλάδα και σχηματιστήκαμε τον Ιούλιο του 2009, αρχικά σαν trio (Κώστας - φωνή, τύμπανα, Δημήτρης - κιθάρα, Μάκης - μπάσο). Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα πραγματοποιήσαμε την πρώτη μας ζωντανή εμφάνιση ως support των Βέλγων Short Cropped (Οκτώβριος 2009), παρουσιάζοντας δικό μας υλικό αλλά και διασκευές, ενώ εν συνεχεία και με την προσθήκη του Σώτου στα τύμπανα αρχίσαμε να γράφουμε νέα κομμάτια. Η χρονιά έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο για εμάς, αφού προσθέσαμε άλλη μια συναυλία στο ενεργητικό μας στο White Christmas 2009 ενώ με τον ερχομό του 2010 συμμετείχαμε στη συναυλία των Γερμανών Kommando Skin στο ελληνικό Skinhouse.


Την περασμένη άνοιξη μπήκαμε στο studio για την ηχογράφηση του πρώτου μας κομματιού, με το οποίο συμμετείχαμε στη συλλογή "Ελευθερία για τους Εθνικιστές" που κυκλοφόρησε η ελληνική S-Crew Records, με στόχο την συμβολή μας στην ενίσχυση των Ελλήνων Συναγωνιστών μας που διώκονται από το σύστημα.


Αναμφίβολα μια από τις κορυφαίες στιγμές που ζήσαμε ως μπάντα ήταν η ζωντανή μας εμφάνιση ως support των Βρετανών Brutal Attack τον Ιούνιο του 2010. Δεν είναι και λίγο να μοιράζεσαι τη σκηνή με ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της λευκής μουσικής. Μεγάλη εμπειρία για όλους μας, η οποία συνοδεύτηκε και από τα πολύ καλά σχόλια των ίδιων των Brutal Attack.

Αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στο studio για την ηχογράφηση της πρώτης μας ολοκληρωμένης δουλειάς. Ο τίτλος αυτής ακόμα άγνωστος αλλά έχει οριστικοποιηθεί το tracklist, το οποίο περιλαμβάνει 11 κομμάτια (χωρίς σειρά τα "Walking the straightline", "Bring back your life", "Alive", "Πέτα ψηλά", "Κράτος σημαίνει Πατρίδα σκλαβωμένη", "Freedom", Αιώνια ζωντανοί", "Europe song", "H Επανάστασή μας", "Break your rules", "Time to bleed")."

straightline.gr

Κυριακή 25 Ιουλίου 2010

ΑΝΔΡΕΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΚΑΤΤΗΣ



Σαν σήμερα περνούσε στην αιωνιότητα ακόμα ένας Έλληνας της Κύπρου που όρθωσε το ανάστημα του ενάντια στον Τούρκο κατακτητή.

Ο έφεδρος εθνοφρουρός του 306 Τάγματος Πεζικού Ανδρέας Θεοδώρου του Θεόδωρου και της Μαρίτσας δολοφονήθηκε στις 25 Ιουλίου 1974 εν ψυχρώ από τους Τούρκους σε μια ανεγειρόμενη οικοδομή απέναντι από το στάδιο του ΓΣ Πράξανδρου, στον Αγιο Γεώργιο της Κερύνειας.
Ήταν 26 χρονών αφού γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου του 1948 στο χωριό Κλήρου.

Η σορός του βρέθηκε σε ομαδικό τάφο στην περιοχή «Κήποι των Βοτανικών» και έτσι 36 πέτρινα χρόνια αναμονής τελείωναν με την ταυτοποίηση των οστών του αγνοούμενου εθνοφρουρού, συζύγου και πατέρα με το σημάδι της εν ψυχρώ εκτέλεσης στις 23 Μαρτίου του 2010.

Η ασύγνωστη αδιαφορία των κυβερνήσεων της Κύπρου και της Ελλάδας τονώνει την πίστη και τον αγώνα μας στις αρχές της απελευθέρωσης των κατεχόμενων μας.

ΔΟΞΑ και ΤΙΜΗ στον ΑΝΔΡΕΑ ΘΕΟΔΩΡΟΥ.
ΑΘΑΝΑΤΟΣ.



RBN Hellas, απόψε στις 10 μ.μ: Προδοσία 1974 "Δεν ξεχνώ"

Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010

Michael Jackson...ΑΘΑΝΑΤΟΣ.



Αναδημοσίευση άρθρου του συναγωνιστή Στέλιου Αλεξόπουλου από την ιστοσελίδα του ΜΑΥΡΟΥ ΚΡΙΝΟΥ .

Πέμπτη 22 Ιουλίου 2010

ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ ΚΑΤΑΔΡΟΜΩΝ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΤΣΑΝΗΣ



Ο ήρωας Γεώργιος Κατσάνης καταγόταν από το Σιδηρόκαστρο Σερρών. Υπηρέτησε στην 33η Μ.Κ. με έδρα το χωριό Μπελλαπάις. Αποστολή του ήταν να εκδιώξει τους Τούρκους από τις θέσεις που κατείχαν στον Πενταδάκτυλο. Τάχθηκε επικεφαλής της ομάδας διοίκησης χωρίς να έχει δίπλα του κανένα να τον αντικαταστήσει και να τον στηρίξει.

Η εισβολή των Τούρκων βρίσκει την 33η Μ.Κ. στη Λευκωσία. Το πρωί της 20ης Ιουλίου, η Μονάδα, έπειτα από διαταγές προχωρά στο Μπελλαπάις, στην περιοχή της Κερύνειας. Δεκαπέντε χιλιόμετρα όμως έξω από την Κερύνεια δυο τουρκικά αεροπλάνα χτυπούν την αυτοκινητοπομπή. Παρά την καταστροφή των αυτοκινήτων και τους τραυματίες, συνεχίζουν πεζοί. Επικεφαλής της επιχείρησης τάχθηκε ο διοικητής της Μοίρας, Κατσάνης, χωρίς να έχει κοντά του την ομάδα διοικήσεως. Την ίδια νύκτα, έπειτα από διαταγή του διοικητή, οι λόχοι καταδρομών προβαίνουν σε βίαιη σύγκρουση σε όλο το μέτωπο με τους Τούρκους και τους Τουρκοκύπριους που βρίσκονταν στην περιοχή. Η σύγκρουση σφοδρή, διήρκησε μέχρι την εκδίωξη και του τελευταίου Τούρκου στρατιώτη. Ο αντικειμενικός στόχος, η κατάληψη των παρυφών του Αγίου Ιλαρίωνα, επετεύχθη.

21 Ιουλίου 1974. Το πρωινό βρίσκει τον Διοικητή της 33ης Μ.Κ. Γεώργιο Κατσάνη, να προσπαθεί να εξουδετερώσει την Τουρκική αντίσταση, αφού οι τουρκικές δυνάμεις ενισχύθηκαν από αλεξιπτωτιστές και καταδρομείς, ενώ τα πυρομαχικά της μονάδας έφταναν στο τέλος. Οι επιθέσεις των Τούρκων αποκρούονται από μικρές τοπικές δυνάμεις των λόχων. Σε μια τέτοια αντεπίθεση, ο Κατσάνης σηκώνει μια διμοιρία για να διώξει από τον χώρο του τον εχθρό που είχε διεισδύσει. Τραυματίζεται θανάσιμα. Την στιγμή που ο Διοικητής έπεφτε στο έδαφος, συνεχείς ριπές αυτομάτων όπλων έπεφταν βροχή στο σημείο εκείνο για αρκετά λεπτά. Δυο καταδρομείς προσπαθούν επανειλημμένα και απεγνωσμένα να προστρέξουν και να βοηθήσουν τον Διοικητή, αλλά οι προσπάθειές τους αποβαίνουν άκαρπες και οι ίδιοι κινδυνεύουν άμεσα. Ο Γεώργιος Κατσάνης άφησε την τελευταία του πνοή στην περιοχή του Αγίου Ιλαρίωνα την Κυριακή 21 Ιουλίου 1974. Το σώμα του έμεινε άταφο.

Γεώργιος Κατσάνης. 40 ετών. Διοικητής της 33ης Μ.Κ. Ένας Ήρωας.

Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

20 ΙΟΥΛΙΟΥ 2010

Τότε: 20 Ιουλίου του 1974. Οι δολοφόνοι της Άγκυρας πατούσαν τα Ελληνικά εδάφη της Κύπρου. Σήμερα: 20 Ιουλίου 2010. Αντιστεκόμαστε στις υποχωρήσεις και στις προδοσίες των καθεστωτικών. 36 χρόνια μετά την βάρβαρη τούρκικη εισβολή και οι τραγικές μνήμες μας δείχνουν τον δρόμο. Στην Κύπρο του 2010 ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ. Στην Κύπρο του 2010 ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ. Στην Κύπρο του 2010 ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ.



20 Ιουλίου 1974-20 Ιουλίου 2010. Οι Αυτόνομοι Εθνικιστές τιμούν τους νεκρούς του πολέμου του 1974. Οι Αυτόνομοι Εθνικιστές δείχνουν τον δρόμο. Επειδή στους Έλληνες της Κύπρου αξίζει κάτι καλύτερο από την σημερινή Κυπριακή πραγματικότητα. Επειδή η ανοικτή πληγή του έθνους κάποια μέρα θα κλείσει. Επειδή θα είμαστε εδώ τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι. Διατηρούμε την φλόγα αναμμένη στο σκοτάδι. Μακριά από τον καθωσπρεπισμό και την πολιτική σκακιέρα, ταυτίζουμε τις σκέψεις μας με τις πράξεις μας. Γιατί οι ήρωες μας δείχνουν τον δρόμο. Για ένα απελευθερωτικό λαικό κίνημα ενάντια στην κατοχή και στην παγκοσμιοποίηση.

ΔΡΑΣΗ ΠΑΝΤΟΥ.

ΔΥΝΑΤΑ και ΑΥΤΟΝΟΜΑ.

ΑΥΤΟΝΟΜΑ και ΕΛΛΗΝΙΚΑ.

Ενσαρκώνουμε το αναφαίρετο δικαίωμα της Αυτοδιάθεσης στην καθημερινότητα μας. Και θα συνεχίσουμε την παρουσία μας. ΑΥΤΟΝΟΜΑ.
Ενάντια σε οποιαδήποτε λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Για την Απελευθέρωση μέχρι την Ένωση.

ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ Ο ΑΓΩΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.



Κυριακή 18 Ιουλίου 2010

Βίντεο από τις πρόσφατες συγκρούσεις στο Μπέλφαστ


...Μεταξύ Ιρλανδών Εθνικιστών και Άγγλων αστυνομικών με αφορμή την καθιερωμένη παρέλαση που γίνεται κάθε χρόνο  για την επέτειο της μάχης στο Μπόιν του 1660 κατά την οποία ο προτεστάντης Γουλιέλμος Γ' της Οράγγης νίκησε τον καθολικό Ιάκωβο Β' όπως είχε επισημανθεί και σε παλαιότερη ανάρτηση.

Σάββατο 17 Ιουλίου 2010

Νικόλας Ιωάννου...Αθάνατος!


Με δυο συμβολικά κόκκινα τριαντάφυλλα και ενημερωτική παρέμβαση στο κέντρο της Λευκωσίας, μια ομάδα από Αυτόνομους Εθνικιστές, τίμησε σήμερα τη μνήμη του ήρωα Νικόλα Ιωάννου που θυσιάστηκε για την Ελευθερία στην περιοχή Banburry της Αγγλίας στις 17 Ιουλίου του έτους 1958, στα πλαίσια συνεργασίας μελών της ΕΟΚΑ και του ΙRΑ για κοινή απόδραση από τις φυλακές Wakefield.

Σύμβολο ανιδιοτελούς προσφοράς στον Αγώνα για την Ένωση και αφοσίωσης στο Σκοπό ο Νικόλας είχε παρατήσει τις σπουδές του και σχεδίαζε την απόδραση των συναγωνιστών του όταν ένα φορτηγό που οδηγούσε δεσμοφύλακας των φυλακών του ανέκοψε την πορεία του τραυματίζοντάς τον θανάσιμα τη στιγμή που είχε επιστρέψει από την Ιρλανδία (όπου είχε κάνει τις τελευταίες διευθετήσεις για την απόδραση) και μετέφερε μαζί του κάποια σημαντικά έγγραφα...


*το έντυπο που διανεμήθηκε


Στη φωτογραφία φαίνεται και η επιγραφή που γράφτηκε τότε κατά την ταφή του. Tην παραθέτουμε σε ελεύθερη μετάφραση στη νέα Ελληνική:

«ΕAΝ Ο ΩΡΑΙΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ ΤΟΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ ΧΑΡΙΣΜΑ ΑΠ’ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΠΕΝΕΙΜΕ Η ΤΥΧΗ, ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΟΣΟΙ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΙΝΑ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΙ»

Περισσότερες φωτογραφίες: φώτο 1 - φώτο 2 - φώτο 3 - φώτο 4

Πέμπτη 15 Ιουλίου 2010

Η Ελλάδα είναι και επίσημα πλέον υπό ξένη κατοχή


Το άρθρο μας έρχεται από τη συντακτική ομάδα του antistasi.info και αναλύει περιεκτικά και κατανοητά προς όλους τις προεκτάσεις της επισημοποίησης της κατοχής της Ελλάδας (μέσω της υπογραφής του Μνημονίου) σε στρατιωτικό πολιτιστικό και φυλετικό επίπεδο:

"Με την έγκριση και υπογραφή του "Μνημονίου Συνεργασίας" ΔΝΤ, Τρόικας και της χούντας του ΠΑΣΟΚ, από το ελληνικό κοινοβούλιο, από την προηγούμενη εβδομάδα η Ελλάδα βρίσκεται και επίσημα υπό κατοχή. Ανεπίσημα η χώρα τελεί υπό κανονική κατοχή τα τελευταία χρόνια από πολλές πλευρές. Τώρα όμως αυτό το "Μνημόνιο Συνεργασίας" γίνεται το Οικονομικό Σύνταγμα της χώρας και αντιδημοκρατικά υποκαθιστά θεμελιώδεις αρχές και δικαιώματα του Ελληνικού Συντάγματος. Η κυβέρνηση που προέβη σε αυτή την πράξη μπορεί πλέον να μην αποκαλείται "χούντα" αλλά είναι πλέον κανονικά μία "Κυβέρνηση Κατοχής". Η διαχείριση του Ασφαλιστικού, των Εργασιακών σχέσεων, της Υγείας, του Φορολογικού, των δαπανών για την Παιδεία, την Άμυνα και άλλα, εντάσσονται όλα στις εντολές των δανειστών μας με δεσμευτικούς όρους που ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΥΝ κάθε άλλη εθνική πρωτοβουλία απεγκλωβισμού. Η κατοχική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ (και τα δεκανίκια της) κατάργησε την (όποια έστω εναπομένουσα) εθνική κυριαρχία με το εκβιαστικό ψευτοδίλημμα "Φτώχεια ή Υποδούλωση" και έχουμε ξαναγράψει τεκμηριωμένα ότι στο εκβιαστικό αυτό οικονομικό όριο και κατόπιν στο ΔΝΤ, μας οδήγησαν οι εντολοδόχοι εξουσιαστές τεχνηέντως και σκοπίμως, διότι υπήρχαν πολλές εναλλακτικές οδοί εισοδηματικής πολιτικής αλλά και ανάπτυξης. Αυτή μεταξύ άλλων η ανάπτυξη, υπονομεύεται με διάφορες μεθοδεύσεις για να παραδοθεί η χώρα και ο απεθνισμένος πληθυσμός της σε ξένα χέρια εκμετάλλευσης. Με ανάλογες μεθοδεύσεις υπονομεύουν και τα εκκρεμή εθνικά μας θέματα, ώστε να οδηγήσουν σε κυριαρχικές παραχωρήσεις. Και βέβαια ούτε λόγος να γίνεται για την πρώτιστη και αναγκαία μέριμνα άμυνας που έπρεπε να ληφθεί από την οικονομική καταστροφή που προκάλεσε η λαθρομεταναστευτική εισβολή. Και εδώ δολίως εργάστηκαν οι εντολοδόχοι για την καταστροφή της χώρας.


Ποιες διαστάσεις λαμβάνει λοιπόν η κατοχή της Ελλάδος, πέρα από την οικονομική και πολιτική...

Στρατιωτική κατοχή.
Μέσω του αφοπλισμού και της συστηματικής και σκόπιμης διάλυσης του Ελληνικού εθνικού Στρατού, παραδίδουν την στρατιωτική ανεξαρτησία στην Οθωμανική "προστασία". Ο Ελληνικός στρατός δέχεται πολυμέτωπη επίθεση από ένα καθεστώς που ιδεολογικά μισεί τις ένοπλες δυνάμεις και παράλληλα αφοπλίζει το Αιγαίο, καταργεί στρατιωτικές συμφωνίες μεγάλης σημασίας και το κυριότερο, με τις συμφωνίες που υπέγραψε με την Τουρκία, της παραχωρεί εκτός των άλλων και την πολιτική μέριμνα των νησιών του Αιγαίου, δηλαδή σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, κυριαρχικά δικαιώματα στα ελληνικά νησιά!

Πολιτιστική κατοχή.

Αυτή είναι μία πολυμέτωπη προπαγανδιστική επίθεση για την συνειδησιακή υποταγή του Ελληνικού έθνους. Βασικά ο στόχος είναι ο απεθνισμός των Ελλήνων και η αποδόμηση της εθνικής συνείδησης. Η παιδεία υποβαθμίστηκε και μεταβλήθηκε σκόπιμα σε παροχή εκπαίδευσης. Η ανθελληνική προπαγάνδα στα σχολεία εκπορεύεται πλέον από το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας (και όχι θρησκευμάτων). Ο εθνομηδενισμός είναι επίσημο κρατικό δόγμα. Η τηλεόραση διεξάγει σφοδρή νεο-οθωμανική προπαγάνδα. Τα πιο άρρωστα πρότυπα θέλουν να επιβληθούν σε κάθε μορφή τέχνης και πολιτισμού. Η gay προπαγάνδα εισβάλει στα σπίτια των ελληνικών οικογενειών από την τηλεόραση, μαζί με άλλες κουλτούρες της διαφθοράς, με στόχο την νεολαία. Σαμποτάρεται κάθε μορφή υγιούς αθλητικής δραστηριότητας... Όποιος τολμά να καταγγείλει αυτά τα φαινόμενα στιγματίζεται και διώκεται μέχρι και με φυλακίσεις. Η ελευθερία έκφρασης διώκεται ακόμη και στο διαδίκτυο, το τελευταίο ελεύθερο μέσω ενημέρωσης.

Φυλετική πληθυσμιακή κατοχή.

Η χωρίς ίχνος υπερβολής, πολυπολιτισμική κατοχή της χώρας είναι μία πραγματικότητα που στόχο έχει την φυλετική εξόντωση των Ελλήνων. Η επίθεση κατά του έθνους, είναι ενορχηστρωμένη τόσο σε θεωρητικό όσο σε πολιτικό επίπεδο. Παράλληλα με την εθνομηδενιστική προπαγάνδα, η μαζική εισβολή αλλόφυλου στοιχείου, πρόκειται να διαλύσει και φυλετικά το ελληνικό έθνος. Οι εισβολείς καταλαμβάνουν την ελληνική γη και τις πόλεις και σε λίγο, με μαθηματική ακρίβεια θα καταστήσουν τους Έλληνες μειονότητα, λαμβάνοντας υπ' όψιν και την υπογεννητικότητα έναντι της εκρηκτικής γεννητικότητας των αλλοδαπών. Αυτή την εισβολή την υποβοηθούν οι κατοχικές κυβερνήσεις, κάνοντας κάθε δυνατή προσπάθεια να νομιμοποιήσουν και να αφομοιώσουν τους εισβολείς. Το κρατικό δόγμα είναι ρατσισμός εναντίον των Ελλήνων. Το μονοεθνικό κράτος είναι εχθρός της εξουσίας τους. Η ψήφιση του εθνοκτόνου νομοσχεδίου για την ιθαγένεια και την ψευδο-ελληνοποίηση 1.000.000 αλλοδαπών, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.

Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε μέσα από όλα αυτά είναι ότι βρισκόμαστε σε μια ΚΑΝΟΝΙΚΗ κατοχή της χώρας μας και αυτές οι δυνάμεις κατοχής της Νέας Τάξης επιθυμούν την εξαφάνιση της Ελλάδος και την εξόντωση του Ελληνικού Έθνους. Ο εδαφικός ακρωτηριασμός, η καλλιέργεια μειονοτήτων, η προδοσία της Μακεδονίας, η πραξικοπηματική παράδοση της Κύπρου στους Τούρκους, εντάσσονται στον ίδιο ενιαίο σχεδιασμό. Η οικονομική διάλυση της χώρας δεν είναι ένα ξεχωριστό από τα υπόλοιπα φαινόμενα. Όλα αυτά είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Πρόκειται για οργανωμένο σχέδιο και ενιαία πολυμέτωπη ανθελληνική πολιτική της εξουσίας.

Απέναντι λοιπόν σε μία κατοχική κυβέρνηση και σε μία βουλή και ένα πολιτειακό σύστημα ξενοκρατίας, ο μόνος δρόμος απελευθέρωσης είναι η ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ. Για την αποτίναξη της Σιωνιστικής ξενοκρατίας η μόνη επιλογή που έχουμε είναι οι ριζοσπαστικές κοινωνικές διαδικασίες και όχι οι κοινοβουλευτικές. Αφενός γιατί εμείς μόνοι μας πρέπει να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας, γιατί το πολίτευμα και οι δομές του είναι ο ίδιος ο εχθρός. Αφετέρου γιατί, για να αλλάξει η Ελλάδα σήμερα χρειάζεται όχι απλά πλήρη ανατροπή του παλιού συστήματος, αλλά και πλήρη αλλαγή των αντιλήψεων και νέα ιδεολογία. Γι' αυτό και αυτή την εθνική αντίσταση πρέπει να την καθοδηγήσει η πρωτοπορία των Ελλήνων που διαπνέεται από ριζοσπαστικές εθνικιστικές ιδέες, ικανές να εμπνεύσουν τους υπόλοιπους Έλληνες για να αναγεννήσουν μια Νέα Ελλάδα.


Τετάρτη 14 Ιουλίου 2010

2o Aυτόνομο Εθνικιστικό Camping


Το 2ο Αυτόνομο Εθνικιστικό Camping θα πραγματοποιηθεί φέτος από τις 27 μέχρι τις 29 Αυγούστου σε μια όμορφη περιοχή της Κεντρικής Ελλάδας, με πλήθος δραστηριοτήτων να πλαισιώνουν το πρόγραμμά του. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικές με τη μετάβασή σας, απευθυνθείτε στα emails: ediktyo@hotmail.gr και skinhouse_hellas@yahoo.gr, μέχρι την Πέμπτη 26 Αυγούστου, οπότε και θα κλείσουν οι συμμετοχές. Απαραίτητα στοιχεία για ένα καλό τριήμερο; Αθλητική περιβολή, καλή διάθεση, όρεξη και φυσικά ...αντοχή! Περισσότερες λεπτομέρειες σύντομα...

Τρίτη 13 Ιουλίου 2010

Bίαιες συγκρούσεις στο Μπέλφαστ - Οι Ιρλανδοί Εθνικιστές μάχονται!


Κάθε χρόνο τη 12η Ιουλίου οι προτεστάντες Βορειο-ιρλανδοί (που επιθυμούν την παραμονή της Βορείου Ιρλανδίας στη Μεγάλη Βρετανία) γιορτάζουν την επέτειο της μάχης στο Μπόιν του 1660 κατά την οποία ο προτεστάντης Γουλιέλμος Γ' της Οράγγης νίκησε τον καθολικό Ιάκωβο Β'. Στα πλαίσια των "εορτασμών" αυτών άναψαν φωτίες και έκαψαν ιρλανδικές σημαίες και φωτογραφίες καθολικών πολιτικών και στρατιωτικών προσώπων που συμμετείχαν στον ιρλανδικό εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα.
Ιρλανδοί Εθνικιστές (καθολικοί) όμως, αντέδρασαν στην προφανή (και επαναλαμβανόμενη κάθε χρόνο πρόκληση) και τότε ξέσπασαν άγριες συμπλοκές. Κατά τη διάρκεια των επεισοδίων 27 αστυνομικοί τραυματίστηκαν εκ των οποίων οι 3 με σφαίρες.

Η αλληλεγγύη μας είναι δεδομένη  προς τους Ιρλανδούς Αγωνιστές που μάχονται για την ελευθερία και την ένωση της Β.Ιρλανδίας με το κράτος του Έιρε καθ' ότι η μοίρα της Β.Ιρλανδίας είναι κοινή με αυτή της δικής μας πατρίδας και ενάντια σε κοινό εχθρό. 

Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010

Tι θα πει ραγιάς;

"Ραγιάς είναι εκείνος που τρέμει τους μπάτσους του Τούρκου –που είναι σκλάβος του φόβου- που είναι δούλος της αυτοσυντηρησίας του και μόνο –που δε θέλει πια να νικήσει- εκείνος, που θα λαχταρούσε ίσως να ξελευθερωθεί, μα δεν τολμά ούτε να το ξεστομίσει- εκείνος που δε λαχταρά τίποτα άλλο, παρά να ζήσει όπως και να είναι.



Ο ραγιάς είναι μισός άνθρωπος, είναι άνθρωπος μικρεμένος, που δέχεται όλα από τον κύριό του και δεσπότη του, που μια ματιά του Τούρκου λίγο άγρια τον κάνει και…


Και εκείνος που, όταν τύχει και ντραπεί για τη ραγιαδοσύνη του. σου την ονομάζει «αναγκαία φρονιμάδα». Ραγιάς είναι ο φρόνιμος που δεν κουνιέται, για να μην τύχει και τον πάρει για ζωντανό κανένας και τον σκοτώσει. Ραγιάς είναι ο κοριός εκείνος που τον κυνηγάς και κάνει τον ψόφιο για να μην τον αποτελειώσεις. Ο ραγιάς είναι βρωμερό ζωύφιο, μαμούνι μαύρο, άσχημο και που βρωμά. Έρχεται κρυφά και σου πίνει το αίμα. Μέρα με το φως ποτέ δεν φανερώνεται. Σου κολλάει άγρια και σε κολακεύει και όλο πίνει σαν τσιμπούρι το κόκκινο σου αίμα. Και όταν τον ανακαλύψεις που σε γελά, τρέχει και τρέχει, με σκυμμένο κεφάλι για να γλυτώσει. Τον κυνηγάς και κρύβεται. Τον δέρνεις και ακόμα σκύβει. Τον σκοτώνεις και σωπαίνει".

Ίων Δραγούμης.

Κυριακή 11 Ιουλίου 2010

Oι μοτοσυκλετιστές δεν ξεχνούν: ΠΟΡΕΙΑ ΙΣΑΑΚ-ΣΟΛΩΜΟΥ 2010

Δείτε το οπτικό ενημερωτικό υλικό για την πορεία εις μνήμην ΙΣΑΑΚ-ΣΟΛΩΜΟΥ των νεομαρτύρων που θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 8 Αυγούστου 2010.


 Αναγνώστη και αναγνώστρια, συναγωνιστή και συναγωνίστρια, σύντροφε και συντρόφισσα.
Διαβάσε την ανακοίνωση της

Σε καλούμε να προβάλλεις αν θέλεις μέσα από τα μπλογκς, το mail σου το facebook και τα ελληνικά forum την εκδήλωση της Πρωτοβουλίας Μνήμης και Τιμής καθώς και της ΚΙΝΗΣΗΣ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΤΙΣΤΩΝ.

ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ Ο ΑΓΩΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ
ΜΑΥΡΕΣ ΤΑΞΙΑΡΧΙΕΣ.

Ράδιο Αντίσταση, απόψε στις 10 μ.μ...

RBN Hellas - Ράδιο Αντίσταση - 11/7: Η Ελλάδα υπό κυβέρνηση κατοχής

...Eπειδή μας αφορά άμεσα ό,τι γίνεται στο "κράτος των Αθηνών" και μας πονά η σημερινή κατάσταση της Πατρίδας μας.

Σάββατο 10 Ιουλίου 2010

Εκδόσεις και βιβλιοπωλείο "Θούλη"



Παρουσιάζουμε με χαρά και τιμή τις εκδόσεις και το βιβλιοπωλείο "ΘΟΥΛΗ".

Η αναφορά στη «Θούλη», μας μεταφέρει στην μυθική , φωτεινή Πατρίδα του Ελληνικού και Ευρωπαϊκού Πνεύματος. Επιλογές βιβλίων έξω από τα συνήθη κριτήρια, όπως αυτό της εμπορικότητας, ή της προβολής του συγγραφέα. Αναφορές, από όλους τους εκδοτικούς οίκους, τα καλύτερα, συχνά αποσιωπημένα βιβλία, των οποίων η αξία δεν είναι εφήμερη, αλλά διαχρονική. Σε ένα ταξίδι πνευματικών θησαυρών.

Σ’ έναν κόσμο υλιστικό και , ως εκ τούτου, αντιπαραδοσιακό, άδικο και αντιανθρώπινο, η ΓΝΩΣΗ , περισσότερο ίσως από κάθε άλλη φορά, είναι ΔΥΝΑΜΗ.

Στη "Θούλη" μπορείτε να βρείτε μεταξύ άλλων μια ειδική κατηγορία από βιβλία που αφορούν τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ, αλλά και του ΙΡΑ.

Καλή περιήγηση!

http://www.thulebooks.gr/

Μην διστάσετε να επικοινωνήσετε με τους υπεύθυνους του βιβλιοπωλείου για οποιαδήποτε πληροφορία ή διευκρίνιση.

Τηλεφωνικά 9:00 πμ με 17:00 στο 210 32 500 91 ή στο 6976 799 344
ή με fax όλο το 24ωρο στο 210 32 500 91

Επικοινωνήστε απευθείας με e - mail στην διεύθυνση:

ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ Ο ΑΓΩΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ
ΜΑΥΡΕΣ ΤΑΞΙΑΡΧΙΕΣ

Παρασκευή 9 Ιουλίου 2010

9η Ιουλίου, 1821

Τιμή στους θεμελιωτές της Εθνικής Αξιοπρέπειας

"Η 9η Ιουλίου εν Λευκωσία Κύπρου", του Βασίλη Μιχαηλίδη:

Αντάν αρτζιέψαν οι κρυφοί ανέμοι τζι' εφυσούσαν

τζι' αρκίνησεν εις την Τουρτζιάν να κρυφοσυνεφκιάζη

τζιαι που τες τέσσερεις μερκές τα νέφη εκουβαλούσαν,

ώστι να κάμουν τον τζιαιρόν ν' αρτζιεύκη να στοιβάζη,

είσιεν σγιαν είχαν ούλοι τους τζι' η Τζιύπρου το κρυφόν της

μεσ' στους ανέμους τους κρυφούς είσιεν το μερτικόν της.

Τζι' αντάν εφάνην η στραπή εις του Μοριά τα μέρη

τζι' εξάπλωσεν τζι' ακούστηκεν παντού η πουμπουρκά της,

τζι' ούλα ξηλαμπρατζιήσασιν τζιαι θάλασσα τζιαι ξέρη

είσιεν σγιαν είχαν ούλοι τους τζι' η Τζιύπρου τα κακά της.

Μιαν νύχταν, νύχταν σιανήν, τζιαιρόν Δευτερογιούνην,

νύχταν Παρασιευκόνυχταν, που τ' άστρα μιλιούνια

ελάμπασιν που πανωθκιόν τζι' εν έυρισκες ρουθούνιν

μέσα στης Χώρας τα στενά, στης Χώρας τα καντούνια,

σιανεμιά, εν άκουες δεντρούδιν να ταράξη

μήτε του σιύλλου λάξιμον, με πετεινόν να κράξη.

Ητουν μια νύχτα μουλλωτή, μια νύχτα μουρρωμένη,

που θάρειες πως χώνεται που του Θεού την κρίσην.

Σε τέθκοιαν νύχταν σιανήν οι Τούρτζιοι βαδωμένοι

μεσ' στο Σαράγιον είχασιν μιάλον μετζιηλίσιν.

Εγείραν τα μεσάνυχτα τζι' επήρεν το ξιφώτιν,

τζι' ο Κκιόρ-ογλους πούτουν καλή, πολλά καλ' η ψυσιή του

εξέβην πώσσω του κρυφά τζι' επήεν στον Δεσπότην,

τζι' εξύπνησέν τον τζι' έκατσεν κοντά του τζιαι λαλεί του:

"Εν' έσσω μου, Τζιυπριανέ, τ' αμάξιν μου ζεμένον,

τ' αμάξιν μου, Τζιυπριανέ, εν' έσσω αντροσιασμένον,

τζι' αν θέλης για να ποσπαστής που σίουρην κρεμμάλλαν

τζι' αν θέλης που τον θάνατον να φύης να γλυτώσης,

να πας με το χαρέμιν μου κρυφά κρυφά στην Σκάλαν,

τα κουσουλάτα εν' αννοιχτά, να πάης να τρυπώσης.

Ηρτεν του Μουσελλίμ-αγά φερμάνιν που την Πόρταν

τζι' εψές άρπα τζι' ανόρπιστα εγίνην μετζιηλίσιν,

τζι' έσιει πκιον εις το σιέριν του την μαύρην σας την σόρταν,

στο σιέριν του τον θάνατον, στο σιέριν του την κρίσην.

Να μεν αρκής, Τζιυπριανέ, να χάννης τον τζιαιρόν σου,

να πάης να φαραντζιστής αν θέλης το καλόν σου.

Πρέπει να πας, ει δε τζι' αν ου, εχάθης δίχως άλλον,

αν σ' εύρ' η μέρα το πωρνόν δα μέσα δα, εν νάσαι

νεκρός εις την κρεμμασταρκάν είτε νεκρός στον πάλλον.

Ανου να πάμεν γλήορα, τ' αμάξιν καρτερά σε!"

Εσιυψεν ο Τζιυπριανός τζι' έμεινεν νάκκον ώραν

τζι' εδκιαλοίστην νακκουρίν τζι' αννοίει τζιαι λαλεί του:

"Δεν θέλω, Κκιόρ-ογλου, εγιώ να φύω που την Χώραν,

γιατί αν φύω, το κακόν εν' να γινή περίτου.

Θέλω να μείνω, Κκιόρ-ογλου, τζι' ας πα' να με σκοτώσουν,

ας με σκοτώσουσιν εμέν τζι' οι άλλοι να γλυτώσουν.

Δεν φεύκω, Κκιόρ-ογλου, γιατί, αν φύω, ο φευκός μου

εν' να γενή θανατικόν εις τους Ρωμιούς του τόπου.

Να βάλω την συρτοθηλειάν εις τον λαιμόν του κόσμου;

Παρά το γαίμαν τους πολλούς εν' κάλλιον του πισκόπου."

Λαλεί του πάλ' ο Κκιόρ-ογλους: "Λυπούμαι σε, Δεσπότη,

να μεν σ' εύρη που το πωρνόν ο ήλιος μεσ' στην Χώραν,

γιατί ευτύς εν' να κοπή η τζιεφαλή σου πρώτη.

Ενας Μουρούζης τζι' έφυεν έσιει τωρά μιαν ώραν,

που κρεμαλλίστην του τεισιού τζι' εξέβην εις την στράταν,

τζιαι πα' κατά τον Λάρνακαν να μπη στα Κουσουλάτα.

Εφέραν του τζι' εφόρησεν μιαν αλλαήν, 'πο τζιείνες

τους Πίτσιλλους, συλλούριτζιην, λιμίν λιμίν, σαλάταν,

τζιαι σέρτουκα τζιαι μέρτουκα στα πόδκια του ποδίνες,

μεν τύσιη τζι' αγρωνίση τον κανένας εις την στράταν."

"Ευκαριστώ σου, Κκιόρ-ογλου," λαλεί του ο Δεσπότης.

"Θωρώ σε με καλόν γάλαν πως είσαι βυζασμένος,

μα φύε, μεν σε δουν τζιαι πουν πως γένεσαι προδότης."

Λαλεί τ': "αν μεν θέλης πολλά νάσαι ξωμακρυσμένος,

αμμάγγου πάμεν έσσω μου, να μεν μείνης δαπάνω."

"Εγιώνη θέλω, Κκιόρ-ογλου, να μείνω τζι' ας πεθάνω."

Ο Κκιόρ-ογλους εμάσιετουν να κάμη καλωσύνην,

αμμά επήεν άδικα ο κόπος του χαμένος.

Περίτου ώραν δεν είσιεν τζι' εν έπρεπεν να μείνη,

τζι' έφυεν πκιον περίλυπος τζιαι παραπονημένος.

Η νύχτα πκιον αρκίνησεν περίτου ν' αναρκώνη,

εγίνην η ανατολή κροκότσιηνη περίτου,

άρτζιεψεν πκιον το Σάββατον να πικροξημερώννη

τζι' ακούστηκεν του ξύλενου σημάντρου η φωνή του.

Εξέβην ο Τζιυπριανός με τζιείνον τον καμόν του,

τζι' επήεν εις την εκκλησ'ιάν τζιαι βάλλει τον σταυρόν του

τζι' ήτουν όσον τζι' εκάμασιν αρκήν της λειτουργίας,

τζι' εστάθηκεν περίλυπος τζιαι σγιαν να δκιαλοίστην,

τζι' επήεν τζι' εγονάτισεν ομπρός της Παναίας

τζιαι κάτι εψουψούρισεν τζι' ευτύς εκλαμουρίστην.

Εμεινεν, δεν ετάραξεν, ούλα που να καρφώθην,

γονατιστός τζιαι πληξιμιός με σιέρκα σταυρωμένα,

αρτζιέψαν το κοινωνικόν τζιαι τότες εσηκώθην,

τζι' εστάθηκεν τζι' εφαίνουνταν ταμμάδκια του κλαμένα,

τζιαι προσκυνά τρεις τέσσερεις φορές την Παναίαν,

εθάρειες ποσιαιρετά τζιαι κόσμον τζι' εκκλησίαν.

Εσυχχωρήθην με τους λας τζι' έμπην μεσ' στάγιον Βήμαν,

εμπήκεν τζι' εκοινώνησε τζι' εξέβηκεν τζι' εστάθην,

τζι' έμοιαζεν ούλα τον νεκρόν που βάλλουν εις το μνήμαν,

εθάρειες που πάνω του το γαίμαν πως εχάθην.

Εξέβην που την εκκλησιάν με την συναπαρτζιάν του,

τζιαι Τούρτζ' ευτύς του Σαραγιού επλάστησαν ομπρός του.

Ευτύς έριψεν πάνω τους μιαν άρκαν αμμαδκιάν του

τζι' εδήθηκεν το βρύδιν του τζι' εφάνην ο θυμός του.

Εμειναν τζι' εθωρούσαν τον ομπρός τους θυμωμένον

τζι' εθάρειες το στόμαν τους πως ήτουν πουμωμένον.

Λαλεί τους: "Πκοιός σας έπεψεν πωρνόν-πωρνόν κοντά μου;

Πέτε μου το, συντύσιετε τζιαι μεν βαρυκωλιήτε,

αν εν τζι' ελυπηθήκετε, εν πέτρα η καρδκιά μου,

πέτε μου, είντα θέλετε χωρίς να μ' αντραπήτε.

"Ηρταμεν να σε πκιάσωμεν, είμαστον προσταμένοι

από τον Μουσελλίμ-αγάν τον άρκονταν της χώρας."

Λαλεί τους: "Με καλόν γάλαν αν είστε βυζασμένοι,

σταθήτε, καρτεράτε με πέντε λεφτά της ώρας."

(τζιαι πκοιός ηξέρ' ειντά 'κρυφεν που μέσα στην καρδκιάν του!)

Εξέβην πάνω βκιαστικός τζι' ενέην στον νοτάν του

τζι' άψεν λαμπάδιν τζι' έκρουσεν κάτι χαρκιά γραμμένα

τζι' ύστερα στράφην τζι' είπεν τους: "Ελάτ', αντρειωμένοι,

τώρα πώχω τα πράγματα σγιαν θέλω τελειωμένα,

επάρτε με να πάμεντε σγιαν είστε προσταμένοι.

Επάρτε με να πάμεντε ν' αδικοθανατήσω,

επάρτε με, σκοτώστε με χωρίς καμμιάν αιτίαν."

Τζι' άλλοι δεξιά τζι' άλλοι ζαβρά τζι' άλλοι ομπρός τζιαι πίσω

ευτύς ετριυρκάσαν τον τζι' επήραν τον τζι' επήαν.

Ο Μουσελλίμης κάθεται με ούλλους τους αγάδες

μεσ' στο Σαράγιον τζιαι λαλεί τους άλλους Δεσποτάδες:

"Ακουσα πως εσείς οι τρεις τζιαι ο μιλλέτ πασιής σας

τζι' οι προεστοί του τόπου σας, ταρκοντολόϊν ούλον,

ετάξετε εις τους Ρωμιούς το μάλιν της ζωής σας,

να μεν αφήκετε Ρωμιόν εις τον ντοβλέττιν δούλον."

Είπεν τζιαι δεν ετέλειωσεν ο άρκοντας το πείν του

τζι' εφέραν τον Τζιυπριανόν οι Τούρτζιοι ομπροστά του.

Ενεψεν με το δίκλημαν, ένεψεν με το δείν του

'νού που τους ασκερλήες του τζι' επήρεν τον κοντά του,

τζι' έκλινεν τζι' είπεν του στο φτιν: "Σε δκυο λεφτά της ώρας

να βαωθούν, να κλειδωθούν τζι' οι τρεις πόρτες της Χώρας,

μεν πα τζιαι φύουν οι Ρωμιοί στα όρη τζιαι χωστούσιν.

Αππεξωθκιόν του Σαραγιού να μεν εν παναύριν,

μεσ' στο Σαράγιον ούλοι τους να διπλαρματωθούσιν,

τζιελλάτην τζιαι κρεμμασταρκάν να τάσιετε χαζίριν."

Τότες εστράφην τζιαι λαλεί του Αρχιεπισκόπου,

σιυφτός χαμαί δησόφρυδος τζιαι καραμουτσωμένος:

"Πασ' πίσκοπε Τζιυπριανέ, μιλλέτ πασιή του τόπου,

εγύρεψα σε να σου πω πως είμαι προσταμένος

απού την Πόρταν τζιαι κρατώ στο σιέριν μου φερμάνιν,

πως έχω μιάλην προσταήν που το ψηλόν Διβάνιν

ταρκοντολόϊν τους Ρωμιούς, τους μιάλους τούν' του τόπου

να τους συνάξω μονομιάς τζιαι να τους-ι-σκοτώσω,

να μεν χαρίσω μπροεστού ζωήν μήτε πισκόπου

τζιαι ό,τι λοής θάνατον θελήσω να τους δώσω."

Λαλεί του: "Μουσελλίμ-αγά, πούσαι καλός ισλάμης,

αφώσιεις εις το σιέριν σου του Διβανιού φερμάνιν

τζι' αφώσιεις έτσι προσταήν, μπορείς αλλοιώς να κάμης;

Κάμε σγιαν σε προστάσσουσιν που το ψηλόν Διβάνιν

τζιαι κάψε μας, για κρέμμασ' μας, για κόψε το λαιμόν μας,

θέλομεν όμως να μας πης είντ' αν το φταίσιμόν μας."

"Εμάσιεστουν με τους Ρωμιούς τους άλλους να σμιχτήτε,

τους Τούρκους που τες τέσσερεις μερκές να πολεμάτε,

εμάσιεστουν εις τάρματα τζι' εσείς να σηκωθήτε,

για να σμιχτήτε ούλοι σας τζιαι την Τουρτζιάν να φάτε."

"Εν τζι' ήρταν, Μουσελλίμ-αγά, πάνω στον τόπον άλλοι

τζι' εφέραν άρματα κρυφά τζι' έννα μας καταγνώσης.

Εδώκαμεν σου τάρματα ούλοι, μιτσιοί τζιαι μιάλοι

ευτύς ότι εγύρεψες να μας-ι-ξαρματώσης.

Είντα λοής εθέλαμεν εμείς ναρματωθούμεν

τζιαι να σμιχτούμεν μ' άλλους λας τζιαι να σας πολεμούμεν;

Τζιείνος που σου ψουψούρισεν τούτα τα λόγια ούλα,

αν εν τζιαι τζιείνος Χριστιανός όμως εμάς μισά μας:

πυρομασιεί τον πάντα του π' αππέσσω η αζούλα,

εμάς πο τούτα που λαλείς εν καθαρή η καρδκιά μας."

"Να μεν αρνιέσαι, πίσκοπε, τζι' εσείς οι καλοήροι,

είσιετ' αθθρώπους στα χωρκά, χαρκιά να δκιαμοιράζουν,

ν' αρματωθούσιν οι Ρωμιοί ναν' ούλοι τους χαζίρι

και με τον πρώτον λόον σου ν' αρτζιέψουν να μας σφάζουν,

τζιαι δεν πιστεύκ' ό,τι μου πη του καθενού το στόμα,

τζι' έχω πο τζιείνα τα χαρκιά, έσιεις να πης ακόμα;"

Λαλεί του: "Μουσελλίμ-αγά, είπα σου τζιαι λαλώ σου:

πο τούτα ούλα που λαλείς εν καθαρή η καρδκιά μας,

τζιαι πίστεψε, ειδέ τζι' αν ου, το κρίμαν στον λαιμόν σου,

μπορεί τζιαι ναν καμμιά δουλειά που γίνηκεν κρυφά μας."

"Πίσκοπε, 'γιω την γνώμην μου ποττέ δεν την αλλάσσω,

τζι' όσα τζι' αν πης μεν θαρευτής πως εν να σου πιστέψω.

Εχω στον νουν μου, πίσκοπε, να σφάξω, να κρεμμάσω,

τζι' αν ημπορώ που τους Ρωμιούς την Τζιύπρον να παστρέψω,

τζι' ακόμα αν ημπόρεια τον κόσμον να γυρίσω,

έθεν να σφάξω τους Ρωμιούς, ψυσιήν να μεν αφήσω."

"Η Ρωμιοσύνη εν φυλή συνότζιαιρη του κόσμου,

κανένας δεν εβρέθηκεν για να την-ι-ξηλείψη,

κανένας, γιατί σιέπει την που τάψη ο Θεός μου.

Η Ρωμιοσύνη εν να χαθή, όντας ο κόσμος λείψη!

Σφάξε μας ούλους τζι' ας γενή το γαίμαν μας αυλάτζιν,

κάμε τον κόσμον ματζιελλειόν τζιαι τους Ρωμιούς τραούλλια,

αμμά ξέρε πως ίλαντρον όντας κοπή καβάτζιν

τριγύρου του πετάσσουνται τρακόσια παραπούλια.

Το 'νιν αντάν να τρώ' την γην τρώει την γην θαρκέται,

μα πάντα τζιείνον τρώεται τζιαι τζιείνον καταλυέται.

Είσαι πολλά πικραντερός, όμως αν θεν να σφάξης,

σφάξε τους λας που πολεμούν αλλού αρματωμένοι.

Εμάς με σιέρκα όφκαιρα γιατί να μας πειράξης,

πούμαστον δίχως άρματα, τζι' είμαστον νεπαμένοι;"

Τότες ο Μουσελλίμ-αγάς εψήλωσεν το δειν του,

τζι' είδεν τον μ' έναν δειν γλυτζιύν, τζι' αννοίει τζιαι λαλεί του:

"Ο,τι παθθαίν' ο άθθρωπος εν που την τζιεφαλήν του,

του βρένιμου που το σπαθίν ποσπάζετ' η ζωή του,

τζιαι σου, αν είσαι βρένιμος, ποσπάζεις την ζωή σου."

"Μούλλωσε τζιαι κατάλαβα πριχού να πης το πειν σου,

μεν μάσιεσαι την θάλασσαν να την-ι-ξηντιλήσης.

Αδικα λόγια μεν χάννης τζι' αρκείς εις την δουλειάν σου.

Τον ήλιον με φύσημαν μπορείς να τον-ισβήσης;

Φώναξε του τζιελλάττη σου, σάσ' την κρεμμασταρκάν σου!"

Ο Μουσελλίμης τζι' ούλοι τους οι Τούρτζ' αντάν ακούσαν,

στραοπελέτζιν πάνω τους ούλα που νάεν ρίψει:

Εμειναν ούλοι τους βριχτοί 'νου στάλλου τζι' εθωρούσαν,

καθένας τους επάσκιζεν την αντροπήν να κρύψη.

Ο Μουσελλίμης είδεν πκιον πως χάννει αδίκως κόπους,

έταξεν τζι' εσηκώσασιν π' ομπρός του τους πισκόπους,

τζι' επήραν τους στην φυλακήν χωρίς να τους χωρίσουν.

Οι Τούρτζ' ότι τζι' εμείνασιν τσιμπίν τζι' εδκιαλοούνταν,

είπαν να φέρουν μαρτυρκές για να το μαρτυρήσουν

τζι' εφέραν έναν αγαθόν βοσκόν που την Μαλούνταν.

Λαλεί τ' ο Μουσελλίμ-αγάς: "Δημήτρη, μεν φοάσαι

τζι' εγιώ εσέναν έχω σε σγιαν άθθρωπον δικόν μου.

Είνταν που θέλεις; ζήτα μου τζιαι μεν-ι-δκιαλοάσαι."

"Θέλω, αφέντη, μανιχά να πάω στο χωρκόν μου,

έσιει π' αφήτης μ' έσιετε δα μέσα χαψωμένον,

έμεινεν το κοπάδιν μου στους κάμπους απλωμένον.

Αησ' με μάγκου δκυο μέρες τζι' έπαρ' μου την ψυσιήν μου,

είντα 'παθεν το μάλιν μου; θέλω τζι' εγιώ να ξέρω,

τζιαι πάλ' εγιώνη στρέφομαι, τζιαι θέμι στο στραφήν μου

μιαν τόκκαν τζιαι μιαν άτροφην κανίσιην να σου φέρω.

Δεν έχω, αφέντη, έσσω μου με μισταρκόν με δούλον,

τζι' είπαν μου πως τα γίδκια μου ψοφούσιν που την πείναν.

Εσσω μου τζι' έξω μ' έναν γιον τον είχα ούλον-ούλον

τζι' είμαι τζιαι τζιείνου δίχως του έσιει τώρα 'ναν μήναν.

Μιαν Τζιερκατζιήν, που ήμαστον οι δκυο τζιείνος τζι' εγιώνη

τζι' επκιάνναμεν με τα βερκά πουλιά μέσ' στο λαόνιν,

έταξα τον τον άχαρον να πα' να παραλάση,

τζι' επήεν τζι' εν εστράφην πκιον νάεν καή η μέρα!

Ειπάν μου πως εφύασιν πο τζιεί που το Καρπάσιν

μια κοπή παίδκιοι τοπκιανοί τζιαι πως επήαν πέρα,

πέρα στους λας που πολεμούν τζιαι παν κατά την Πόλην.

Αν πολεμούν για το καλόν τζιαι πολεμά τζι' ο γιος μου,

ας εν χαλάλιν του Θεού, αν μου τον φα' το βόλιν,

τζι' ας πα να μείνω δίχως του, να ζήσω μανιχός μου.

Ειδέ τζι' αν ου, τζιαι μάχουνται να κάμουν άλλα αντ' άλλα,

χαρράμιν τους που τον Θεόν της μάνας τους το γάλαν.

Εσιει π' αφήτης έφυεν που λλόου μου ο γιος μου,

έμεινα μανιχούλλικος: μαντρίζω, ξημαντρίζω,

τζιοιμίζ' ο κακομάζαλος τζιαι μπλίζω μανιχός μου

τζιαι μανιχός μου στέκομαι στον λάκκον τζιαι ποτίζω.

Μεσ' σ' τουν την χάψην ως πόσον, αφέντη, πκιον; κανεί με,

εκαμέν με δαμέσα δα η πλήξη πολιφάϊν,

γιατί το τρώω τρώει με, το πίννω καταλυεί με,

που τον καμόν μου τον πολλύν τούτ' η καρδκιά μου 'κάην.

Εξύπνουν που το χάραμαν, πούθεν να πα' να μπλίσω,

τζιαι δεν εβάσταχνα ποττέ χωρίς να τραουδήσω,

τζι' ούλα τα πάντα θάρεια μιτά μου τραουδούσαν,

εβρύτζιζα που την φωνήν τον κόσμον νύχταν μέραν

τζι' έπαιζα το πιδκιαύλιν μου, τζιαι τα βουά αδονούσαν,

το κλάμαν τζιαι το δάρκωμαν τα μμάδκια μων το ξέραν."

"Εν να σ' αφήκω," είπεν του, "να πας τζι' εις το χωρκόν σου,

τζιαι το μιρίν σου ως που ζιής εν να σου το χαρίσω,

τζι' εν να πκιερώσω, αν έσιης ρκος, ακόμα τζιαι το ρκος σου,

τζιαι μεσ' στην φούχταν εκατόν χρουσά να σου μετρήσω.

Είπες πως οι Πισκόποι σας εθέλαν να σηκώσουν

τους Χριστιανούς κρυφά κρυφά, τους Τούρκους να σκοτώσουν.

Είπες πως οι Πισκόποι σας ως τζι' εις τα κοπελλούδκια,

στους παίδκιους τζιαι στους γέροντες τζιαι στες γυναίκες κόμα

εδκιαμοιράζαν άρματα τζιαι βόλια τζιαι παρούδκια,

τζι' ακούσαν τα τζι' άλλοι τζι' εγιώ που το δικόν σου στόμαν."

"Εγιώ, αφέντη, μανιχά άκουσα να λαλούσιν,

πως ήρτεν ένας τοπκιανός καλόηρος που πέρα

τζι' έφερεν κάμποσα χαρκιά πο τζιει που πολεμούσιν

τζι' έδωκεν τα τζιαι χάθηκεν, δεν έμεινεν με μέραν,

τζιαι τζιείνα ούλα τα χαρκιά πως ήταν του πολέμου.

Τα άλλα ούλα που λαλείς εν τάκουσα ποττέ μου."

"Είντα μας περιπαίζεις, βρε, είμαστον μισταρκοί σου;

Είπες το με το στόμαν σου μεσ' σ' τόσον παναύριν,

πε το, γιατί σκοτώννω σε, κόβκω την τζιεφαλήν σου.

Φέρτε μου τον τζιελλάττην δα, ναν δαχαμαί χαζίριν!"

"Οϊ, αφέντη, μεν κάμης πάνω μου μέναν γαίμαν.

Λυπήθου με τον άχαρον τζι' εν κρίμαν τζι' αμαρτία,

άησ' με τζιαι λαλώ σου το: εν εν', αφέντη, ψέμαν.

(Ο φόος φέρνει κόλασιν, λαλεί τζι' η παροιμία)

Ας κάμω τα πικρά γλυτζιά τζιαι τα ζαβ'άς γισ'ώσω

τζι' ας πω κατά που θέλετε, αφέντη, να γλυτώσω.

Τα είπες εν' αληθινά, αφέντη, μαρτυρώ το,

είδα τζιαι με τα μμάδκια μου τζι' άκουσα με τα φκια μου,

ούλα γινήκαν τζι' είδα τα, τζι' είπα το τζιαι λαλώ το.

Θεέ μου τζιαι συγχώρα μου, εν καθαρή η καρδκιά μου."

Είπεν τα τούτα ο βοσκός τζι' ελούθηκεν το κλάμαν.

Οι Τούρτζιοι εψουψουρίσασιν τότες ανεμεσόν τους

τζιαι πα' σε μιαν κόλλαν χαρτίν μαρτυρικόν εκάμαν,

(τζιαι πκοιός ήξερ' ειντά γραφεν τζιειν το μαρτυρικόν τους)

τζιαι φέραν του το του φτωχού Δημήτρη τζι' έπκιασέν το

τζι' έγ'γ'ισεν το δαχτύλιν του πάνω τζι' εμούζωσέν το.

Ο Μουσελλίμης τότε πκιον εγλυκοσύντυσιέν του,

τζι' είπεν του: "Πάψε, μεν κλαίης τζι' εν να σε ξαπολύσω."

Είδεν τον τζιαι με δειν γλυτζιύν τζι' εχαμογέλασέν του

τζι' ένεψεν τους τζι' επήραν τον πο τζιει τα ώδε πίσω.

Τότες πκιον εσυντύχασιν ούλοι κάμποσην ώραν,

για τζιείνους πων να κόψουσιν τζι' αννοίξαν το δεφτέριν

τζι' είδασιν πόσοι εν π' αλλού τζιαι πόσοι που την Χώραν

τζιαι πόσοι για συρτοθηλειάν τζιαι πόσοι για μασιαίριν.

Τζι' είσιεν πεντ' έξι πούπασιν πως εν πολλοί τζι' εν κρίμαν,

τζι' ο Μουσελλίμης είπεν τους "Εν ούλοι για το μνήμαν!"

Ο ήλιος πκιον εστύλλωσεν, εγίνην μεσομέριν

τζι' ακούστην εις τον μιναρέν ο χότζ'ας να φωνάζη

τζι' επάψασιν την συντυσιάν τζι' αφήκαν το δεφτέριν

τζι' εσηκωθήκαν ούλοι τους τζι' επήαν στο ναμάζιν.

Είσιεν η μαύρη φυλακή η στενοκοπημένη,

που κάθουνταν οι τέσσερεις πισκόποι μανισιοί τους,

που την μερκάν του περβολιού μιαν πόρταν σιερένην

τζι' ακούετουν η συντυσιά τζι' η χαμηλή φωνή τους.

Ελάλεν ο Λαυρέντιος: "Α, τον ευλοημένον

τζιείνον τον Θεοφύλαχτον, ούλα τον αππωμένον!

Εφερεν τζιείνα τα χαρκιά στραβά, χωρίς να ξέρη,

τζι' εγέμωσεν που μιαν μερκάν ως άλλην το νησσίν μας,

τζι' έδκιαν τα όπου τύχχαιννεν τζιαι μέραν μεσομέριν



τζι' ήρτασιν τούτα τα κακά τώρα στην τζιεφαλήν μας."

Λαλεί τους ο Μελέτιος: "Μισώ την αδικίαν.

Πως εβουλήθην άνθρωπος να κάμη καλωσύνην,

να τον κακολοήσωμεν πως ήταν η αιτία;

Ητουν βουλή που τον Θεόν για να γενή τζι' εγίνην.

Τον Χάρον εν τζιαι βκάλλουν τον ποττέ πως εν φταισμένος,

πάντα λαλούν το φταίσιμον πως τόσιει ο πεθαμένος."

Λαλεί τους ο Τζιυπριανός: "Εν λόγια παραπάνω,

έτσι τζι' αλλοιώς ετέλειωσεν, εμείς εν να χαθούμεν,

ό,τι λοής τζι' αν έτυχεν ξέρει ο Θεός που πάνω,

για τζιείνους πων να μείνουσιν τζιείνους τώρα να δούμεν."

Τότες εκρώννοιξεν κρυφά του περβολιού η πόρτα

τζι' εμπήκεν παίδκιος όμορφος μακρύς τζιαι στολισμένος

χαρούσιμος, τζι' εφαίνετουν που γαίμαν τζιαι που σόρταν,

τζι' ανέσαινεν τζι' εφαίνετουν πως ήτουν ποσταμένος.

Εκράτεν παστρικόν ποξ'άν γεμάτον στην μασκάλην,

τζι' επήεν στον Τζιυπριανόν τζι' είπεν του γιάλι γιάλι:

"Επεψεν με ο τζιύρης μου τώρα τζι' ήρτα βουρώντα

τζι' έφερα σου μιαν αλλαήν δικήν του να φορήσης,

ναπάμεν έσσω μας τωρά, κρυφά κρυφά, χωστώντα,

χάϊτε ντύθου γλήορα να πάμεν, μεν αρκήσης."

"Γυιε μου, πκοιός εν ο τζιύρης σου; πες μου τζιαι μεν να ξέρω."

"Ο τζιύρης μων ο Κκιόρ-ογλους, τζι' είπεν μου να πασκίσω

νάρτω να σ' εύρω γλήορα τζιαι ρούχα να σου φέρω,

τζιαι να σε πάρω έσσω μας ευτύς, να μεν σ' αφήσω.

Ντύθου να πάμεν τζι' ο Θεός ορπίζω ναν μιτά μας,



ο τζιύρης μου εν έσσω του τωρά τζιαι καρτερά μας.

Να ρέξουμεν χωστά-χωστά 'που μέσα στο περβόλιν,

τζιαι που τον τοίχον ύστερα να ππέσουμεν στην στράταν

τζι' αν τύσιη σγιαν πηαίννομεν τζιαι μπλάση μας το κόλιν,

γρυ να μας πουν, μελίζω τους τζιαι κάμνω τους σαλάταν."

"Να πάης, γιε μου, να του πης να κάμνη την δουλειάν του

τζι' είμαι πολλά καλλύττερα, πολλά, δα μέσα πούμαι,

τζιαι πως την καλωσύνην του τζιαι την καλήν καρδκιάν του

ακόμα τζιαι κρεμμάμενος εν να την αθθυμούμαι.

Χ'αιρέτα μου τον που καρδκιάς τζιαι να του πης ακόμα,

πως εν να τον ευκαριστώ νεκρός που κά 'στο χώμα,

αν κάμη μιαν μιαλλύττερην πο τούτην καλωσύνην:

Στον τόπον μας πο δα τζιαι δα να κάμ' ό,τι μπορήση

να μεν γινή μιαλλύτερον κακόν στην Ρωμιοσύνην.

Πε του τα τούτα, τζι' ο Θεός να τον πολλοχρονίση."

"Για τούτα ούλα που λαλείς τζι' εγιώ εν να πασκίσω

τζιαι μεσ' στα φυλλοκάρδκια μου τα λόγια σου φυλάω,

τζιαι μόννω σου στην πίστην μου να μεν ταλησμονήσω,

μα δίχως σου στον τζιύρην μου αντρέπουμαι να πάω."

Στην άλλην πόρταν μονομιάς κατσ'αρισμός ακούστην,

τζι' είδασιν το μαντάλιν της πουπανωθκιόν τζι' εσούστην,

τζι' αρκώθηκεν ο πέρκαλλος ο παίδκιος τζι' έδοξέν του,

τζι' η φούχτα του σιερβόλιασεν στην κόξαν το πιστόλιν,

εσκούλλισεν τον ο θυμός τζιαι πάλ' ανάδοξέν του,

τζι' έναν λιγγούριν έκαμεν τζι' εβρέθην στο περβόλιν.

Η πόρτα τότες άννοιξεν τζι' εκούμπησεν στον τοίχον,

τζι' ένας εφέντης έμπηκεν αρκοντικά ντυμένος

τζι' είπεν τους: "Ηρτα να σας δω, μιτά σας να συντύχω,

γιατ' είμαι για το χάλιν σας πολλά μαραζωμένος.

Εφερα σας τζιαι νακκουρίν φαίν τζιαι πκιείν να φάτε,

γιατ' εν να σας γυρέψουσιν τωρά τσιμπίν να πάτε.

Ετρεξα τζι' είδα τωρά τρεις κρεμμασταρκές στημένες,

είχαν τες δκυο στον Πλάτανον τζιαι τζιείν' την μιαν την άλλην

στην Συκαμιάν, τζι' ήτουν τζι' οι τρεις σγιαν χάροι κουρτισμένες

τζι' έπληξ' αππέσω μου πολλά τζιαι δεν μώμεινε χάλιν.

Ηρτα καταύτις να σας πω να παρηορηθήτε

τζι' εν να πασκίσω σήμμερον να κάμ' ό,τι μπορήσω

να ρίξω τες κρεμμασταρκές τζιαι σεις να ποσπαστήτε,

τζιαι τα χαρκιά που γράψασιν εγιώ 'ν να τους τα σιήσω,

να κάμω τα πικρά γλυτζιά τζιαι τάρκα να μερώσω

τζιαι βουλετόν ταβούλετον για να σας-ι-γλυτώσω.

Τέσσερεις στύλλοι σγιαν τζι' εσάς, τζιεφάλια τουν του τόπου

δεν είναι κρίμαν τζι' άδικον να πα' να κρεμμαστήτε;

Πο ούλα το γλυκόττερον εν η ζωή ταθρώπου,

ένας σας λόος μανιχά κανεί να ποσπαστήτε."

Τότες ο Αρχιεπίσκοπος εποτυλίχτην πάνω

τζι' είπεν του: "Τούρτζιε, βρίξε πκιον, κανεί να συντυχάννης

τζιαι δεν θέλω που λλόου σου ν' ακούσω παραπάνω.

Πάψε τζι' εν κρίμαν τζι' άδικον τα λόγια σου να χάννης,

άνου να φύης γλήορα, να πας εις την δουλειάν σου,

τζι' ο Χάρος εν γλυκόττερος απού την συντυσιάν σου."

Ο Τούρκος ότι τζι' άκουσεν εστάθην μουρρωμένος

τζι' είδεν τζι' επίστεψεν πως παν τα λόγια του χαμένα,

τζι' έμεινεν σγιαν περίλυπος τζιαι σγιαν αντροπιασμένος,

τζι' ύστερα ξέβην τζι' έφυεν με δκυο σιείλη καμένα.

Ο Τούρκος ότι τζι' έφυεν τζι' εμείναν μανισιοί τους,

εγονατίσαν ούλοι τους για να προσευκηθούσιν,

τζι' ούλοι εκλαμουριστήκασιν, τζιαι τζιείν' η προσευκή τους

ήτουν που μέσα στην καρδκιάν την ώραν που πονούσιν.

Στην υστερκάν της προσευκής έτσι γονατισμένοι

είπαν κλαμένοι σιανά τζιαι με φωνήν κομμένην:

"Θεέ μου, τζιαι συχχώρησε τους λας που μας μισούσιν,

Θεέ μου, τζιαι ξησκλάβωσε την άχαρην φυλήν μας,

Θεέ μου, τζιαι στερέωννε τους λας που πολεμούσιν,

Θεέ μου, τζιαι συχχώρα μας τζιαι δέχτου την ψυσιήν μας!"

Οι άλλοι πούτουν στην τζ'ιαμήν ότι τζι' εποσπαστήκαν

εστάθηκαν τζι' εκάμασιν τσιμπίν την συντυσιάν τους

τζι' εις το Σαράγιον ούλοι τους εξανασυναχτήκαν

τζι' αρτζιέψαν να τελειώσουσιν την άχαρην δουλειάν τους.

Για πείσμαν του Τζιυπριανού τζιαι για φοϊτσ'ασμόν του

φέρνουν τον αρκιδκιάκον του τζιαι τον γραμματικόν του

τζιαι βκάλαν τους κάτι δουλειές, δουλειές σαντανωμένες,

τζι' επέψαν τζι' εκρεμμάσαν τους αξάγκωνα δημμένους

στον Πλάτανον, πούταν οι δκυο κρεμμασταρκές στημένες,

τζι' αφήκαν τους τζιει πάνω τζιει καταύτις κρεμμασμένους.

Yστερα πέψασιν καμμιάν δωδεκαρκάν αθθρώπους

του Σαραγιού, τζι' ετάξαν τους να διπλαρματωθούσιν,

τζι' εφέραν που την φυλακήν τους τέσσερεις Πισκόπους

τζι' ήτουν ούλοι μονόβουλοι να τους το ξαναπούσιν

για τέλεια ύστερην φοράν πως πα' η τζιεφαλή τους.

Ευτύς ο Μουσελλίμ-αγάς αννοίει τζιαι λαλεί τους:

"Τζ'ελλάττης τζιαι κρεμμασταρκά εν τζιαι τα δκυο χαζίριν,

η ώρα σας εκόντεψεν τζι' εν καρτερώ περίτου,

έχω τζινούρκαν προσταήν τώρα που τον Βεζύρην."

Τότες ο Αρχιεπίσκοπος αννοίει τζιαι λαλεί του:

"Σκοτώστε μας τζιαι γράψετε τζι' εμάς τον σκοτωμόν μας.

Μα τούτοι ούλ' οι σκοτωμοί εν ούλοι για κακόν σας,

εσείς θαρκέστ' αννοίετε το μνήμαν το δικόν μας,

τζι' εν το πεισκάζετε πως εν το μνήμαν το δικόν σας.

Εσείς σιειροττερεύκετε τα πράματα θωρώ τα,

στην Πόλην εκρεμμάσετε τον Πατριάρχην πρώτα

τζιαι ταπισών άλλους πολλούς πισκόπους τζιαι παπάες.

Σκοτώστε όσους θέλετε, αμμ' αν να σας-ι-βλάψη,

το γαίμαν που σιονώννετε που μας τους δεσποτάες

εν λάϊν εις την λαπρατζιάν π' αφταίννει να σας κάψη."

Λαλεί τ' ο Μουσελλίμ-αγάς: "Η ώρα εν περασμένη,

χαζίριν εδειλίνωσεν τζιαι πάει να νυχτώση,

εν καρτερώ, γιατ' η δουλειά τωράν αρκινημένη

τζι' έχω τζιαι δκυο κρεμμάμενους τζιαι πρέπει να τελειώση.

Eχω τον αρκιδκιάκον σου τζιαι τον γραμματικόν σου,

τζι' εν να τους δης τζιαι σου τωρά κρεμμάμενους ομπρός σου.

Αν έσιης τίποτε να πης για το καλόν σας, λάλε,

να ποσπαστούμεν γλήορα, γιατ' εν να νυχτωθούμεν,

τζιαι παίρνω νάκκον πομονήν, ει δε τζι' αν ου, τζιαι πάλε..."

"Βρίξε τζι' εμείς το πεθυμάς ευτύς να σου το πούμεν:

Βκιάστου τζιαι κάμε γλήορα τζιαι τέλειωσ' την δουλειάν σου,

πρόσταξε τον τζ'ελλάττην σου να κόψη τον λαιμόν μας,

φερ' το σπαθίν σου γλήορα τζιαι την συρτοθηλειάν σου,

έτο που σου το είπαμεν είνταν' για το καλόν μας."

Ο Μουσελλίμης μ' έναν δειν σγιαν νάδειξεν φοέραν.

Ούλ' ανεκατωθήκασιν τζι' ευτύς με μιαν κατζίαν

αρπάξαν ούλοι βκιαστικά τζιαι σγιαν τους θυμωμένους

τζι' εδήσαν τους, μιαν σταλαμήν τζι' επήραν τους τζι' επήαν

τζι' εστήσαν τους αππεξωθκιόν του Σαραγιού δημμένους.

Τότες ο Μουσελλίμ-αγάς είπεν εις τους αγάδες:

"Ο θάνατος εν χάκκιν του κάθε κακού αθθρώπου,

πα' να ποτζιεφαλίσωμεν τώρα τους δεσποτάδες

τζιαι το πωρνόν ν' αρτζιέψωμεν τους μπροεστούς του τόπου,

τζιείνους που σγάφφαν της Τουρτζιάς κρυφά-κρυφά το μνήμαν.

Εν προσταή του Διβανιού τζιαι δεν έχουμεν κρίμαν.

Που την πελλάραν τους τραβούν τζιαι τούτοι τζι' η φυλή τους

τζι' ακόμα εν να πάθουσιν με τουν τον νουν περίτου,

οι ίδιοι τα κάμασιν ας τάβρ' η τζιεφαλή τους."

Σηκώννεται ο Κκιόρ-ογλούς τζι' αννοίει τζιαι λαλεί του:

"Εσιεις ψυσιήν, Μεχμέτ-αγά, εις τον Θεόν να δώσης,

όπκοιος τον όρκον του πατά, κολάζει την ψυσιήν του,

τον Πάσ' πίσκοπον έμοσες να μεν τον-ι-σκοτώσης,

έμοσες του να μεν κόψης ποττέ την τζιεφαλήν του."

"Δεν θέλω, Κκιόρ-ογλού, εγιώ παραγ'γ'ελιάν πο σέναν.

Ορκον αν τώμοσα εγιώ τζιείν' εν δουλειά μου μέναν.

Αντάν του ωρκομόθηκα, εσού 'ν είσιες χαπάριν,

αρνήθην τζι' εν εδέχτηκεν την χάρην μου εμέναν,

είπεν μου: Μουσελλίμ-αγά, αν θεν να κάμης χάρην

να μεν πειράξης τίποτε στον τόπον μας κανέναν.

Ετσι την χάρην δέχομαι, ει δε τζι' αν ου, λαλεί μου,

αν βουληθής τζι' έναν μιτσύν, μωρούδιν να πειράξης,

να πάη πρώτα στο σπαθίν εμέν' η τζιεφαλή μου,

τζιαι δεν θέλω την χάρην σου, εμέν' πρώτα να σφάξης.

Ομως θαρείς την γνώμην μου πως εν να την αλλάξω;

Τον όρκον που του έμοσα πάλ' εν να τον φυλάξω.

Εμοσα του να μεν κόψω ποττέ την τζιεφαλήν του,

μμα 'ν άλλον κόβκω τζιεφαλήν τζι' εν άλλον το κρεμμάζω,

εν τζι' έμοσα του τζι' είπα του χαρίζω την ζωήν του,

το πνίω έσιει δκιαφοράν πολλήν απού το σφάζω."

Τότες λαλεί ο Κκιόρ-ογλούς: "Τούτον τους δεσποτάες

φοούμαι μεν τζιαι φέρη μας νεκατωσιάν στην χώραν

μεν τζι' αναδόξη τους Ρωμιούς τζι' εν νάχουμεν πελάες,

να βάλουμεν κόλια πολλά τζιαι θέμι που τα τώρα.

Μπορεί να δισπιρκάσουσιν τζιαι να νεκατωθούσιν,

σαν δουν τα κόλια μας πολλά, τοτ' εν να φοηθούσιν."

Λαλεί τους ο Μεττές-αγάς: "Αφήστε τες φοβέρες,

για τους πισκόπους την δουλειάν δεν πρέπει να βκιαστούμεν,

πρέπει να μείνη να δκιαβούν αλλό-πεντέξι μέρες,

να ξομακρίση η δουλειά τζιαι να δκιαλοϊστούμεν.

Να ξανανεκουτρέψωμεν εις τους Ρωμιούς να δούμεν

μεν τζι' έχουν τζι' άλλα άρματα στα σπίδκια τους χωσμένα.

Τζι' ότι σκοπήσουμεν καλά τζιαι σιουραριστούμεν

νάμαστον τότες άνενοιας, νάμαστον νεπαμένοι."

Επολοήθην τζιαι λαλεί ο Μουσελλίμης τότες:

"Κανέναν φόον δεν εχώ από τους Τζιυπριώτες.

Θωρούν εις την Καραμανιάν πως η Τουρτζιά 'ν λιμπούριν,

τέλεια κοντά π' ακούονται τζι' οι σιύλλ' αντάν να λάξουν,

με μιαν σφυρκάν πετάσσουνται ποδώθθ' έναν λιγγούριν

τζι' ούλους μέσα σε μιαν ώραν μπορούν να τους-ι-σφάξουν.

Απού την άλλην έχουσιν κοντά τους το Μισίριν.

Αν πης καράβκια; δεν έχουν, εν του αλέτρ' αθρώποι.

Με τούτα ούλα δεν μπορούν να κάμουσιν χαίριν

τζι' εβάλαν τα που μιας αρκής στον νουν τους οι πισκόποι,

ει δε τζι' αν ου, εκάμναν μας τζιαι τούτοι το δικόν τους,

τζιαι πάλε τζιει που πολεμούν έχουν το μερτικόν τους.

Δα κάτω τούτοι εν πολλά, πολλά ξωμακρισμένοι,

περνούν μηνάδες τζι' εν έχουν χαπάριν που τα ξένα

τζιαι θέμι εν που την Τουρτζιάν στενά τριυρκασμένοι.

Δα κάτω τούτ' εν σαν ταρνιά πων χώρκα μαντρισμένα.

Αρκήσαμεν ανούτε πκιον να πάμεντε τζι' εν δείλης

τζιαι που καμμιάν νεκατωσιάν στην Τζιύπρον μεν φοάστε,

τζιαι δεν γίνεται τίποτες, εγιώ είμαι βεκκίλης,

για τούν' την δουλειάν τίποτες να μεν-ι-δκιαλοάστε."

Ούλοι τότες συλλόβροτοι ευτύς εσηκωθήκαν

τζι' αππεξωθκιόν του Σαραγιού επήαν τζι' εσταθήκαν.

Ητουν δεξ'ιά στον Πλάτανον οι δκυο οι κρεμμασμένοι

τζι' ήτουν ζαβρά στην Συκαμνιάν κρεμμασταρκά χαζίριν,

τζι' οι δεσποτάδες τζιει χαμαί αξάγκωνα δημμένοι

τζι' ήτουν τζιαι το Μουσουρμανιόν τριγύρου παναύριν.

Εφαίνουνταν περίλυποι οι Τούρτζ' οι Τζιυπριώτες,

γιατ' ήτουν ούλοι τους βριχτοί τζιαι σγιαν δκιαλοϊσμένοι.

Επρόσταξεν χαρούσιμος ο Μεσελλίμης τότες,

τζι' επήραν τον Τζιυπριανόν, δκυο-τρεις αρματωμένοι

πουκάτω που την Συκαμνιάν, κοντά στον θάνατόν του

τζι' εφάκκαν η συρτοθηλειά πάνω στο μέτωπόν του.

Υστερα γονατίσασιν τους άλλους τρεις πισκόπους

κατά την δύσην τζιαι τους τρεις αράδαν, τζι' ομπροστά τους

ήτουν οι τρεις τζ'ελλάττηδες ούλα τους αρκαθρώπους

τζι' ελάμνασιν πουπανωθκιόν τζι' επαίζαν τα σπαθκιά τους.

Τότες, ο Αρχιεπίσκοπος εψήλωσεν το δειν του

στον ουρανόν, τζι' εφάνησαν τα μμάδκια του κλαμένα,

εφάνην πως επόνησεν που μέσα στην ψυσιήν του,

τζι' είπεν τα τούν' τα δκυο λόγια με δκυο σιείλη καμένα:

"Θεέ, που νάκραν δεν έσιεις ποττέ στην καλωσύνην,

λυπήθου μας τζιαι δώσε πκιον χαράν στην Ρωμιοσύνην."

Τζι' ετρέξασιν τα 'δρώματα απού το πρόσωπόν του,

απού του ήλιου την πολλήν την καψερήν την αύραν

τζι' εβάλαν την συρτοθηλειάν ευτύς εις τον λαιμόν του

τζιαι τζιει πκιον ετελειώσασιν τα κάστια που ταύραν.

στερα οι τζ'ελλάττηδες με μιαν ψηλήν μανιέραν

εκόψασιν τους άλλους τρεις πούτουν γονατισμένοι

τζιαι τον Δημήτρην τον βοσκόν, ευτύς που τον εφέραν,

τζι' εστάθησαν με τα σπαθκιά τζι' οι τρεις ματζιελλεμένοι.

Το γαίμαν εκολύμπωσεν χαμαί στην γην τζι' εππέσαν

τζι' ελαχταρούσαν τα κορμιά τζι' οι τζιεφαλάδες μέσα.

Το ματζιελλειόν που γίνηκεν τζι' οι Τούρτζ' ελυπηθήκαν,

δεν είσιεν πλάσμαν πων είπεν απού καρδκιάς: εν κρίμαν.

Ακούστην εις τον μιναρέν δείλης τζι' εποσπαστήκαν,

τζι' εφύασιν τζι' αφήκαν τους δίχως θαφκιόν τζιαι μνήμαν.

Υστερα πκιον που το κακόν ακούστην μεσ' στην Χώραν,

τζιαι που το κλάμαν άρτζιεψεν η Χώρα πκιον να βράζη,

ύστερα που το βούττημαν του ήλιου νάκκον ώραν,

τέλεια πκιον, ότι τζι' έκαμεν αρκήν να σουρουπκιάζη,

επήασιν δκυο μπροεστοί τζιαι τέσσερεις παπάδες

τζι' είπαν του Μουσελλίμ-αγά: "Δώσ' μας τους δεσποτάδες

τζιαι τον Δημήτρην για θαφκιόν, να μεν μείνουν τζι' εν κρίμαν."

Τζι' είπεν με κάμποσους θυμούς τζιαι κάμποσες φοβέρες:

"Φύετε τζι' εν σας δκιω τωρά κανέναν για το μνήμαν,

θέλω να μείνουν τζιει χαμαί άθαφτοι τρεις ημέρες!"

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΚΙΝΗΣΗ ΜΑΥΡΟΣ ΚΡΙΝΟΣ

 

Σας παρουσιάζουμε συνέντευξη από τον συναγωνιστή Στέλιο Αλεξόπουλο εκ μέρους της Σ.Ο του Μαύρου Κρίνου.

1. Πότε πρωτοεμφανίστηκε ο Μαύρος Κρίνος και κάτω από ποιες συνθήκες;

Η συντακτική ομάδα του Μαύρου Κρίνου δημιουργήθηκε την 1η Απριλίου του 2007.
Κάποιοι από εμάς αηδιασμένοι από την υποκρισία και τις «συμμαχίες» καθώς και τις συνεχείς ιδεολογικές «στροφές» των «ηγετίσκων» του λεγόμενου «χώρου» αποφασίσαμε να αποστασιοποιηθούμε από πρόσωπα και καταστάσεις που προσβάλλουν το Ελληνικό Εθνικοσοσιαλιστικό Κίνημα.
Έτσι αποφασίσαμε την αυτόνομη πορεία και πρακτική. Παρόλο που στην αρχή το ιστολόγιο είχε μόνο την μορφή ενημέρωσης στην συνέχεια εξελίχθηκε σε «εργαλείο» για επικοινωνία , δράσεις και παρεμβάσεις με πολλούς συναγωνιστές από την Ελλάδα την Κύπρο και το εξωτερικό.

2. Τι συμβολίζει το όνομα Μαύρος Κρίνος και ποιο είναι το ιδεολογικό υπόβαθρο του Μαύρου Κρίνου;

Το μαύρο χρώμα έχει να κάνει με ένα από τα χρώματα του εθνικοεπαναστατικού χώρου σε όλη την Ευρώπη καθώς και με τις παραδόσεις της ελληνικής επαναστατικής παράδοσης. Ο κρίνος αποτελεί σύμβολο των ευρωπαϊκών εθνών και συμβολίζει την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Οι περισσότεροι από εμάς δηλώνουμε Εθνικοσοσιαλιστές.

3. Η δράση σας περιορίζεται στον ελλαδικό χώρο ή υπάρχει συνεργασία και με ανάλογες οργανώσεις του εξωτερικού;

Εδώ και 4 χρόνια έχουν υπάρξει παρεμβάσεις και αυτόνομες δράσεις σε περισσότερες από δέκα πόλεις του ελλαδικού χώρου. Φυσικά και υπάρχουν συνεργασίες με συναγωνιστές του εξωτερικού.

4. Ποια η σχέση σας με άλλες ομάδες ή οργανώσεις ή κινήματα του ελλαδικού χώρου;

Υπάρχει επικοινωνία σχεδόν με όλες τις οργανώσεις του «χώρου» και με κάποιες από αυτές μια αρκετά καλή συνεργασία και αλληλεγγύη.
Από κει και πέρα έχουμε έρθει σε επαφές με συλλόγους που βοηθούν με τον δικό τους αθόρυβο τρόπο στην οικοδόμηση ενός εθνικοεπαναστατικού κινήματος οι οποίες έχουν επιδεικτικά «αγνοηθεί» από πολλούς και διάφορους εδώ και πολλά χρόνια και όχι τυχαία.
Είμαστε ευτυχείς που όλα αυτά τα χρόνια έχουμε γνωρίσει εξαιρετικούς συμπατριώτες και συναγωνιστές τόσο από μακριά όσο και από κοντά σε συναντήσεις που πραγματοποιούμε ανά τακτά χρονικά διαστήματα.

5. Ποιες οι πολιτικές, κοινωνικές ή και άλλες προοπτικές του χώρου αυτού;

Αν εννοείς τον «Εθνικοεπαναστατικό χώρο» υπάρχουν πολλές προοπτικές φτάνει να αφήσουμε τις διαφορές στην άκρη και να δούμε αυτά που μας ενώνουν. Για να γίνει όμως αυτό είναι αναγκαίο να υπάρξει τακτική σε επιμέρους ζητήματα και πάνω από όλα να απομονωθούν όλοι αυτοί που τα προηγούμενα χρόνια ζημίωσαν το κίνημα με κάθε τρόπο. Όλοι τους ξέρουμε και όλοι τους γνωρίζουμε. Εμείς από την πλευρά μας έχουμε συμβάλλει όσο μπορούμε προς αυτή την κατεύθυνση.

6. Κατά καιρούς έχουν αποδοθεί διάφοροι χαρακτηρισμοί και καταγγελίες κατά του Μαύρου Κρίνου. Πώς αντιδράτε εσείς σε αυτά και πώς απαντάτε;

Το διαδίκτυο αποτελεί μια μορφή θησαυρού διότι μπορεί κάποιος να βρει πολύ ενδιαφέροντα πράγματα και παράλληλα είναι ένας απέραντος σκουπιδοτενεκές. Πλέον με τα «σκουπίδια» δεν ασχολούμαστε στο ελάχιστο είτε πρόκειται για «φήμες» είτε «καταγγελίες» είτε το οτιδήποτε.
Δεν κρυβόμαστε στο ελάχιστο! Όποιος διαφωνεί με τα λεγόμενα μας τον ενημερώνουμε ότι και τηλέφωνο υπάρχει και ηλεκτρονική διεύθυνση υπάρχει και από κοντά έχουμε βρεθεί πάμπολλες φορές με ανθρώπους που έχουν άλλες απόψεις οι οποίοι όλες τις φορές έλαβαν τις ανάλογες απαντήσεις.
Η συντακτική μας ομάδα την εποχή αυτή έχει την καλύτερη δυνατή σύνθεση , με εξαιρετικούς συναγωνιστές να συμμετέχουν σε γνωστές και άγνωστες παρεμβάσεις και κυρίως με στόχους για το μέλλον. Ποιος ο λόγος λοιπόν να ασχολούμαστε με φαντάσματα και καραγκιόζηδες του διαδικτύου;

7. Πού στοχεύει γενικότερα η ύπαρξη του Μαύρου Κρίνου;

Στην προβολή απόψεων που μέχρι τώρα κάποιοι ήθελαν να αποσιωπήσουν. Στην κοινή δράση για την ενίσχυση του Ελληνικού Εθνικοσοσιαλιστικού Κινήματος. Στο ξεσκέπασμα του αληθινού προσωπείου της ελληνικής αντιφασιστικής ακροδεξιάς και της καθεστωτικής ακροαριστεράς.

8. Ποιες οι σκέψεις σας όσο αφορά την οικονομική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα; Υπάρχουν λύσεις; Υπάρχουν τρόποι αντιμετώπισης;

Ήρθε η ώρα να βιώσει ο νεοέλληνας τις πολιτικές επιλογές του.
Μόνη λύση η αντίσταση και η ανυπακοή … όχι με το ΠΑΜΕ αλλά με το Ελληνικό Εθνικοσοσιαλιστικό Κίνημα το οποίο πρέπει άμεσα να αναγεννηθεί από τις στάχτες του και να παίξει κυρίαρχο ρόλο στις εξελίξεις.
Φυσικά δεν θα γίνει αυτό μέσω των εκλογών όπως διακηρύττουν κάποιοι τα τελευταία χρόνια αλλά με την συσπείρωση και την χάραξη ενός θα λέγαμε μονοπατιού αγώνα.

9. Πού πιστεύετε ότι οδηγείται ο Ελληνισμός σύμφωνα με τα όσα συμβαίνουν; Τι πρέπει να γίνει κατά τη γνώμη σας;

Σε μια γενοκτονία άνευ προηγουμένου, σε ολοκληρωτική υποδούλωση στον Σιωνισμό και τον Καπιταλισμό. Πρέπει να γίνει αυτό που προστάζει ο Περικλής Γιαννόπουλος: «η μόνη δικαιοσύνη είναι το σπαθί»!

10. Ποια η γνώμη σας για τη δράση των Ελλήνων συναγωνιστών της Κύπρου;

Χαιρόμαστε ιδιαίτερα που βλέπουμε στην μεγαλόνησο να αυξάνονται οι εθνικοεπαναστατικές θέσεις και δράσεις. Η πατριωτική παράδοση στο νησί είναι πυξίδα στον αγώνα για επανελληνισμό και λευτεριά.

11. Πώς βλέπετε την πολιτική κατάσταση στην Κύπρο; Ποια η τοποθέτησή σας απέναντι στο Κυπριακό;

Η κατάσταση είναι τραγική. Κανείς δεν μπορεί να περιμένει τίποτα από τα κόμματα του κατεστημένου ή τις εκλογές. Όσο για το κυπριακό με αίμα πήραν οι Τούρκοι την Κερύνεια και τα υπόλοιπα μέρη μόνο με αίμα θα τα ξαναπάρετε πίσω.

12. Τι σημαίνει για τον Μαύρο Κρίνο αυτονομία, Εθνικοσοσιαλισμός;

Για τον όρο αυτονομία στο περιοδικό «αντίδοτο» ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 είχε γραφτεί μεταξύ άλλων το εξής:

Να το επαναστατικό σύνθημα , να ο επαναστατικός ορίζοντας μιας «φράξιας» αγωνιστών , να το επαναστατικό παρόν της δικιάς μας εθνικιστικής γενιάς.

Τι σημαίνει αυτονομία.

Η λέξη προέρχεται από το αυτός δηλ. εγώ και τον Νόμο. Σημαίνει ότι εγώ καθορίζω τους νόμους ιδεολογικούς – πολιτικούς , ότι εγώ οριοθετώ κοινωνικά δίχως κατ΄ ανάγκη να έχω πολιτική ή κομματική οργάνωση ή εκπροσώπηση.
Δηλαδή μπορώ να κινηθώ στο επίπεδο του πανεπιστημίου , των συνδικάτων , της γειτονιάς και της περιοχής , του αθλητισμού , της τέχνης και κουλτούρας , του σχολείου , της οικολογίας , «μεμονωμένα» , αυτόνομα χωρίς να με περιορίζει αυτή στην άσκηση του «λόγου» μου.

Είναι αναγκαίο αυτό ;

ΟΧΙ μόνο είναι αναγκαίο αλλά είναι και το μόνο ρεαλιστικό κάτω απ' τις σημερινές συνθήκες.

Σήμερα, προς το παρόν , τα κόμματα και οι οργανώσεις είναι απάτη. Δεν προσφέρουν τίποτα περισσότερο από μια εκτόνωση. Μια λεκτική επαναστα­τική γυμναστική.

 Αντίθετα μια αυθόρμητη ανένταχτη ορ­γάνωση εθνικιστών σ' επίπεδο πανεπιστη­μίου ή κοινωνικής ομάδος έχει να προσ­φέρει πάρα πολλά. Ένας ελεύθερος κοι­νωνικός συνδικαλισμός σ' όλες τις πτυχές της δημόσιας ζωής θα δώσει φερεγγυότη­τα στον πολιτικό μας λόγο.

Αυτόνομες κοινωνικές επιτροπές βά­σεως , να τι μας λείπει. Χωρίς την κομματι­κή ταμπέλα, μ' ένα κατάλληλο ρεαλιστικό ριζοσπαστικό λόγο , μπορούμε να ελέγξουμε και να καθοδηγήσουμε πολλές πολιτικές εξελίξεις.

Δεν χρειαζόμαστε «αρχηγούς». Χρειαζόμαστε απλά μια ξεκάθαρη ιδεολογική και κοινωνική γραμμή , ανθρώπους που να γνωρίζουν τι αντιπροσωπεύουμε και τι ζητάμε από αυτούς. Δεν θέλουμε ρομπότ και ούτε χρειαζόμαστε καθάριες ελεύθερες βουλήσεις , που να πιστεύουν με κριτικό «αντιπολιτευτικό» πνεύμα στην ΙΔΕΑ , στον σκοπό μας.

Δεν έχουμε δόγματα αλλά αρχές.

Οι αρχές μας περιλαμβάνουν μια διαλεκτική τριαδική ενότητα η οποία είναι :

α) Κατοχύρωση της εθνικής ανεξαρτησίας και πολιτιστικής ουδετερότητας του κάθε έθνους.

β) Σοσιαλιστική οικοδόμηση του κράτους και των κοινωνικών δομών της πολιτείας.

γ) Οργανική συνοχική και αλληλοδιείσδυση μεταξύ κράτους - λαού - πολίτη.

Η αυτονομία σήμερα αποτελεί το μόνον πολιτικό μέσον για να κρατήσουμε ζωντανή την πίστη μας , για να ασκήσουμε κοινωνικό λόγο.

Μέσα σε συνθήκες πλήρους κοινωνικού δαρβινισμού που επικρατούν στον σημερινό «εθνικιστικό» χώρο , όποια αυτόνομη ομάδα καταφέρει να περάσει τις ιδέες της , την πολιτική της αυτή θα διαμορφώσει και τις προϋποθέσεις ανάπτυξης του κινήματος μας.

Η αυτονομία αποτελεί αποκλειστικά το πρώτο μεταβατικό στάδιο. Σε ένα ανώτερο στάδιο όλες αυτές οι αυτόνομες εθνικιστικές ομάδες θα μπορέσουν να δημιουργήσουν μέσα από τους εκπαιδευτικούς χώρους , τα εργοστάσια , τις ομάδες κοινωνικής παρέμβασης , έναν πολιτικό πλέον φορέα , ο οποίος καθώς και τα μέλη του έχουν «ψηθεί» στον αγώνα , ο καθένας στην «ειδικότητα» του θα έχει πολιτικό πρόγραμμα.

 Οι προσανατολισμοί του εθνικιστικού κινήματος πρέπει να είναι σε καθαρά κοινωνικά θέματα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως δεν μας ενδιαφέρουν τα εθνικά ( Κυπριακό , Βορειοηπειρωτικό , Μακεδονικό ). Απλά τότε και μόνο τότε θα μας πλησιάσει ο κόσμος , όταν δει ότι οι λύσεις που του προσφέρουμε εμείς , οδηγούν σε μια διέξοδο τα προβλήματα του.

Πρέπει να πείσουμε το λαό ότι εμείς είμαστε κάτι το διαφορετικό σε σχέση με το κομματικό καπιταλιστικό κατεστημένο. Πρέπει να πειστεί ο λαός ότι αν ακολουθήσει το δικό μας δρόμο δεν θα προδοθεί , δεν θα χρησιμοποιηθεί για να πάρουμε απλά την εξουσία , και να συνεχίσουμε την δυναστεία του κεφαλαίου και της παρασιτοκρατίας με άλλη μορφή.

Φυσικά προσυπογράφουμε όλα τα παραπάνω.
Όσο για τον Εθνικοσοσιαλισμό δεν χρειάζονται ιδιαίτερες αναλύσεις και πολλά λόγια.
Εθνικοσοσιαλισμός είναι η εναρμόνιση του Λευκού ανθρώπου με την Μητέρα Φύση.

13. Συχνά υπάρχουν βολές κατά αυτόνομων κινήσεων και οργανώσεων. Γιατί πιστεύετε ότι συμβαίνει αυτό; Ποιοι μπορεί να ενοχλούνται από την ύπαρξη τέτοιων οργανώσεων;

Την αρχή έκανε η σ.ο. του περιοδικού «αντίδοτο» από τις αρχές του ’80 και ακολούθησαν πολλές άλλες οργανώσεις και ομάδες. Σήμερα σε πολλές πόλεις της χώρας υπάρχουν αυτόνομες κινήσεις.
Σίγουρα ενοχλείτε το κράτος και οι εξουσιαστές. Σίγουρα ενοχλούνται οι ακροδεξιοί «αρχηγίσκοι» που βλέπουν ότι δεν μπορούν να «μαντρώσουν» μέσα στα μαγαζάκια τους ελεύθερες ψυχές και συνειδήσεις. Βολές όπως λέτε μπορεί να υπάρχουν. Καιρός να ανταποδώσουμε το δικό μας μπαράζ βολών στα μούτρα όλων αυτών που προσβάλλουν σύμβολα ιδέες και συνειδήσεις. Συνεχείς καταιγιστικές βολές σε όλους αυτούς που στο όνομα της δήθεν «ιδεολογικής καθαρότητας» προσπαθούν καθημερινά να διαστρεβλώσουν γεγονότα και να προκαλέσουν «εμφυλίους» ανάμεσα σε συναγωνιστές. Όχι απλά δεν θα τους περάσει αλλά θα έρθει ή ώρα που θα λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους και τα έργα τους.

14. ΕΟΚΑ-PKK-IRA-ETA-ASALA-PLO-17N-EΡΥΘΡΕΣ ΤΑΞΙΑΡΧΙΕΣ. Σχολιάστε.

ΕΟΚΑ: Τι να πρωτοπεί κάποιος για τον αγώνα του Γρίβα του Αυξεντίου, του Παλληκαρίδη και όλων των άλλων. Φάρος αντίστασης.
PKK: Διασπασμένη αντάρτική οργάνωση μετά την παράδοση του αρχηγού τους από τον Σημίτη. Σήμερα φαίνεται να έχει πολλές επαφές με το Ισραήλ καθώς και στρατιωτική συνεργασία.
IRA: Παρόλο την ύπαρξη διαφορετικών ιδεολογικών τάσεων οι Εθνικιστές πάντα κυριαρχούσαν στην οργάνωση αυτή. Οι ενδοτικές συμφωνίες της ηγεσίας της τα τελευταία χρόνια και η διάβρωση της ηγεσίας της από τις αγγλικές υπηρεσίες οδήγησαν στο τερματισμό της δράσης. Όμως αποτελεί σύμβολο αγώνα για την εθνική ανεξαρτησία.
ETA: Κρατάμε πολλές επιφυλάξεις λόγω των σχέσεων της με διάφορες υπηρεσίες ομάδες και οργανώσεις.
ASALA: Αριστερή Εθνικιστική οργάνωση με σημαντικές επιτυχίες ενάντια στους Κεμαλιστές. Πονοκέφαλος για τους Σιωνιστές στην Ευρώπη.
PLO: Οργάνωση της Παλαιστινιακής αντίστασης και σύμμαχος των Εθνικοσοσιαλιστών σε παλαιότερες εποχές. Σήμερα δυστυχώς αποτελεί σύμμαχο του Ισραήλ και η ηγεσία της ακολουθεί τις διαταγές των σιωνιστών.
17Ν: Οι περισσότεροι φανατικοί Μαρξιστές, λάτρεις του Βελουχιώτη και αντιφασίστες. Θα τους κρίνουν οι ομοϊδεάτες τους.

15. Τι μήνυμα θα στέλνατε σε όσους βάλλουν εναντίον σας και τι μήνυμα θα στέλνατε σε όσους επιθυμούν να σας ακολουθήσουν;

Δεν έχουμε κάποιο ιδιαίτερο μήνυμα να στείλουμε είτε σε αυτούς που μας «βάλλουν» είτε σε αυτούς που θέλουν να μας «ακολουθήσουν». Οι θέσεις μας είναι ξεκάθαρες εδώ και χρόνια. Ο καθένας ας κρίνει και ας πράξει αναλόγως.

16. Στους Έλληνες συντρόφους της Κύπρου, τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε;

Αφού σας ευχαριστήσουμε για την τιμή να φιλοξενήσετε τις σκέψεις μας, μόνο τούτο έχω να πω στους συντρόφους της Κύπρου:
Δημιουργήστε την δική σας πολιτική εθνικοεπαναστατική φυσιογνωμία στο νησί χωρίς αντιγραφές και «μόδες», στηρίξτε ο ένας τον άλλο με κάθε μέσο οργανωθείτε και παλέψτε λυσσαλέα για τους νεκρούς τους ζωντανούς και τους αγέννητους.

Ζήτω η Αιωνία Ελλάς !
Ζήτω η Νίκη !
Αυτόνομη Κίνηση Μαύρος Κρίνος
τηλέφωνο επικοινωνίας : 6930-875650
http://www.mavroskrinos.blogspot.com/