Παρασκευή 31 Ιουλίου 2009

ΩΔΗ

“Λευκή ας βαλθή όπου έπεσες κολώνα
(Πως έπεσες, γραφή να μη το λέη…)
λευκή με της Πατρίδας την εικόνα
μόνο εκείνη ταιριάζει να σε κλαίη,
βουβή μαρμαρωμένη να σε κλαίη.”
Νεκρική Ωδή στον Ίωνα Δραγούμη
Κωστής Παλαμάς
Ένας αγνός πατριώτης, που δεν περιορίζονταν στα ευχολόγια και τη θεωρία, έφευγε σαν σήμερα άνανδρα δολοφονημένος. Ο πατριωτισμός του Ίωνος Δραγούμη ήταν έμπρακτος και εκδηλωνόταν σε κάθε φάση της ζωής του. Το καλό της Ελλάδας και το θάρρος της γνώμης του τον έφερνε έτσι συχνά σε σύγκρουση με όλους, ακόμα και με τους δικούς του. Προείχε γι΄αυτόν η Ιδέα της Πατρίδος και εθυσίαζε για αυτήν την Ιδέα αδίστακτα, ακόμα και τα προσωπικά του οφέλη. "Τα πρόσωπα δεν παίζουν κανένα ρόλο όταν πρόκειται να σώσουμε την Πατρίδα" έλεγε πάντα, παραμένοντας στη γραμμή Μακρυγιάννη που μιλούσε για το "εμείς" και όχι για το "εγώ". Έτσι ακόμα και εξόριστος στην Κορσική, που δεν έπαψε να εργάζεται και να προβληματίζεται για τα βάσανα της Ελλάδας - κι ας τον εξόρισαν- δεν έλεγε "έχω το πρόγραμμά μου το οποίον εγώ θα εφαρμόσω", αλλά "έχω τας ιδέας αυτάς και ελάτε να συνεργασθούμε δια να επιβάλωμεν, αν είναι ορθαί, την εφαρμογήν των"...
Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 2 Σεπτεμβρίου 1878 από οικογένεια που καταγόταν από το ορεινό χωριό Βογατσικό, νότια της Καστοριάς. Γιος του βουλευτή και Υπουργού Εξωτερικών της κυβέρνησης Χαριλάου Τρικούπη Στέφανου Δραγούμη. Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και από το 1899 ακολούθησε τον διπλωματικό κλάδο στο Υπουργείο Εξωτερικών. Το 1897, σε ηλικία 19 χρόνων, κατατάχθηκε εθελοντής στο μέτωπο του ελληνοτουρκικού πολέμου στην Θεσσαλία, ο οποίος κατέληξε στην ήττα του Ελληνικού Στρατού.
Ο Ίων Δραγούμης μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον που πίστευε στα εθνικά ιδεώδη και εμπνεόταν από ένθερμο πατριωτισμό. Η εθνικιστική ιδεολογία του ξεκινά από το οικογενειακό του περιβάλλον και την ελληνοκεντρική του ανατροφή. Σε μια εποχή που η Ελλάδα δονείται από την Μεγάλη Ιδέα, την απελευθέρωση των αλύτρωτων πατρίδων και των υπόδουλων Ελλήνων και ενώ υψώνεται η απειλή της Μεγάλης Βουλγαρίας και του Πανσλαβισμού, ο Δραγούμης θεωρείται ένας από τους κορυφαίους εκφραστές του Ελληνικού εθνικισμού.
Το 1902 τοποθετείται, με δική του αίτηση, υποπρόξενος στο Προξενείο Μοναστηρίου. Στη συνέχεια υπηρετεί ως πρόξενος στις Σέρρες (1903), στον Πύργο Βουλγαρίας, στη Φιλιππούπολη (1904), την Αλεξάνδρεια και το Δεδεαγάτς. Το 1907 τοποθετείται στην πρεσβεία Κωνσταντινούπολης. Οι συχνές αυτές μεταθέσεις οφείλονται στην αξιοπρεπή του στάση όσον αφορά τα εθνικά θέματα και στις πολιτικές του αντιπαραθέσεις με το πολιτικό κατεστημένο του Ελλαδικού κράτους.
Με τον πόλεμο του 1897, η Ελληνική κυβέρνηση θα θεωρήσει την Μεγάλη Ιδέα ένα μεγάλο ψέμα και θα απεμπολήσει το ιδανικό της απελευθέρωσης των υπολοίπων τμημάτων του Ελληνισμού. Θα γράψει στον Ελληνικό Πολιτισμό : «Οι Ελλαδίτες πολιτικοί κατάντησαν να συναντήσουν με το νου τους κράτος και έθνος ή καλλίτερα μη μπορώντας να φτάσουν στην γενικότητα του «έθνους» έκαμαν την ανικανότητά τους θεωρία. Το κράτος δεν ήταν πιο πρόσκαιρο, δεν είχε δημιουργηθεί για να περιμαζέψει το έθνος γύρω του δεν ήταν σταθμός παρά τέλος. Συνέβηκε τούτο το παράδοξο, τούτοι, οι εξωμερίτες, περίμεναν την Ελλάδα να τους γλιτώσει και η Ελλάδα περίμενε μήπως τύχη και σηκωθούν μοναχοί τους να γλιτώσουν τον εαυτό τους». Αφού η κυβέρνηση δεν ήθελε να σώσει το Έθνος, τότε ο Δραγούμης αναλαμβάνει να σώσει τον Ελληνισμό στη Μακεδονία με μυστική δράση.
Το 1902, ως πρόξενος στο Μοναστήρι και σε συνεργασία με τον πατέρα του και τον γαμπρό του Παύλο Μελά, δημιουργεί την Οργάνωση Αγώνα στη Μακεδονία, για να σώσει τη Μακεδονία από τους Βουλγάρους κομιτατζήδες που λυμαίνονταν την περιοχή. Ο ίδιος γράφει «Ο καθένας πρέπει να φαντάζεται πως αυτός πρέπει να σώσει το έθνος του. Πρέπει να φαντάζομαι πως από μένα μόνον εξαρτάται η σωτηρία του έθνους. Να μην κοιτάζω τι κάνουν οι άλλοι και να φαντάζομαι πως εγώ έχω το μεγάλο χρέος της σωτηρίας». Και προσθέτει : «Δουλεύω για τον Ελληνισμό. Δουλεύοντας για τον Ελληνισμό δουλεύω για τον εαυτό μου. Γιατί μήπως είμαι εγώ διαφορετικός από τον ελληνισμό μου;». Εκφράζοντας την απέχθεια για την γραικυλική κυβέρνηση, θα συνεχίσει : «Δεν δουλεύω την κυβέρνηση, δουλεύω για τον Ελληνισμό. Σιχαίνομαι την κυβέρνηση, δεν σιχαίνομαι τον Ελληνισμό. 'Αμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση πέφτω, σηκώνομαι όταν νοιώθω τον Ελληνισμό. Οι ενεργητικοί άνθρωποι δεν μπορεί παρά να είναι εθνικισταί». Με αυτό τον τρόπο έδινε τον ορισμό του τόσο περιφρονημένου Ελληνικού εθνικισμού.
Το 1904 σκοτώνεται ο γαμπρός του, Παύλος Μελάς. Απευθυνόμενος στην Ελληνική νεολαία που καλούσε να ασχοληθεί με εθνικά θέματα, γράφει στο «Μαρτύρων και Ηρώων Αίμα»: «Φτάνουν πια οι Μάρτυρες. Χρειάζονται τώρα ήρωες. Γενείτε ήρωες. Να ξέρετε πως αν τρέξουμε να σώσουμε την Μακεδονία, η Μακεδονία θα μας σώσει». Η τακτική αυτή του Δραγούμη όμως δεν αρέσει στην κυβέρνηση των Αθηνών και έτσι μετατίθεται κατά σειρά στα προξενεία Πύργου Βουλγαρίας, Φιλιππούπολης, Αλεξάνδρειας και Δεδεαγάτς.
Το 1907-1908 δουλεύει στο Ελληνικό προξενείο της Κωνσταντινούπολης και συναντά τον άλλο μεγάλο συνοδοιπόρο του, τον αξιωματικό Αθανάσιο Σουλιώτη-Νικολαϊδη. Την ίδια περίοδο καταγράφει στο «Όσοι Ζωντανοί». Μαζί δημιουργούν την Οργάνωση Κωνσταντινούπολης για υπεράσπιση των δικαιωμάτων των Ελλήνων και αυτονομία στον Πόντο, στην Καππαδοκία, τα παράλια της Μικράς Ασίας. Οραματίζονται το Ανατολικό ιδανικό, ένα Ανατολικό Κράτος με την πολιτιστική κυριαρχία των Ελλήνων. Όλο αυτό προϋπέθετε εναντίωση στην επιρροή των Μεγάλων Δυνάμεων που ήθελαν διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η εξέλιξη όμως του Νεοτουρκικού κινήματος θα διαλύσει τα οράματα των δυο φίλων.
Το 1909 ξεσπά η επανάσταση στο Γουδί. Προσωρινός πρωθυπουργός ο Στέφανος Δραγούμης. Πραγματικός όμως κυβερνήτης αργότερα, ο Ελευθέριος Βενιζέλος. Η σύγκρουση των δυο πολιτικών θα είναι αναπόφευκτη. Στο μεταξύ κυκλοφορεί το βιβλίο του «Ελληνικός Πολιτισμός» όπου καθορίζει τους στόχους του ελληνικού έθνους. Ο Ίων Δραγούμης ως γνήσιο τέκνο της Πατρίδος πιστεύει στην οικονομική και διοικητική αυτονομία, με το Κράτος να ασχολείται με τα γενικότερα εθνικά θέματα. Πιστεύει ότι οι Έλληνες δεν πρέπει να επιτεθούν στο κοινό τους σπίτι, την Ανατολή.
Τον Ιούλιο του 1920 με την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών, ο Ίων Δραγούμης θεωρεί την υπογραφή προδοτική. Η ξαφνική είδηση της ανεπιτυχούς δολοφονικής απόπειρας κατά του Ελευθερίου Βενιζέλου στο Παρίσι από τους απότακτους αξιωματικούς Τσερέττη και Κυριάκη προκάλεσε γενική αγανάκτηση στην Αθήνα. Λίγες ώρες αργότερα, ο Ίων Δραγούμης εκτελείται με πιστολιές στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας. Πυροβολήθηκε όταν προέβαλε αντίσταση σε ομάδα διατεταγμένων αστυνομικών, με επικεφαλής τον αστυνόμο Παύλο Γύπαρη, που επιχείρησαν να τον συλλάβουν ως ηθικό αυτουργό της δολοφονικής απόπειρας.
Ο Ίων Δραγούμης στάθηκε πιστός στις ιδέες του δείχνοντας μας τον δρόμο της δικής μας προσωπικής και Εθνικής απελευθέρωσης ακόμη και μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα. «Ο καθένας πρέπει να φαντάζεται πως αυτός πρέπει να σώσει το έθνος του. Να μην κοιτάζω τι κάνουν οι άλλοι και να φαντάζομαι μόνον πως εγώ έχω το μεγάλο χρέος της σωτηρίας. Δεν είναι εύκολο να πείσεις ένα έθνος. Εγώ βλέπω τόσα πράγματα που πρέπει να γίνουν και όμως οι άλλοι Έλληνες τα βλέπουν αλλιώς. Αν είμαι δυνατός θα τους πείσω».
Οι δικές του αρχές μας δείχνουν ακόμη και σήμερα τον δρόμο του Έθνους και της κοινωνίας. Βασισμένος στα Ιδανικά της φυλής πίστευε ότι ο Κοινοτισμός δεν μπορούσε να υπάρξει δίχως Ορθοδοξία. Γι' αυτό γράφει: «Υποστηρίζω την θρησκεία μας, επειδή είναι αχώριστη από την ιστορία μας, είναι η Ιστορία μας, είναι η συνέχεια της Ιστορίας του γένους». Μέσα λοιπόν από τον Κοινοτισμό και την Ορθοδοξία προσπαθούσε να ελληνοποιήσει τον σοσιαλισμό. Και αυτό τον σοσιαλισμό τον έβλεπε πάντα σε συνδυασμό με εθνικισμό, αντιδυτικισμό και το ανατολικό ιδεώδες της δυαδικής ελληνο-οθωμανικής αυτοκρατορίας. Πιστεύει ότι οι Έλληνες δεν πρέπει να επιτεθούν στο κοινό τους σπίτι, την Ανατολή. Αυτός είναι ο λόγος που επιτίθεται στην φιλελεύθερη πολιτική του Βενιζέλου, αλλά και την Μικρασιατική εκστρατεία. Είχε τη γνώμη ότι ο Ελληνισμός θα μπορούσε, πολιτικά και οικονομικά, να επιβληθεί στην Τουρκία. Τελικά και η Μεγάλη Ιδέα και το Ανατολικό Ιδεώδες θα πνιγούν στο λιμάνι της Σμύρνης.
Τα διδάγματά του όμως πέρασαν στο δικό μας εθνικισμό, στο δικό μας τρόπο ζωής. Σήμερα, ο αγώνας που δίνουμε είναι ακόμα πιο δύσκολος. Η κατοχή των Ελληνικών εδαφών στην Κύπρο από την Τουρκία και ο διωγμός των αντιομοσπονδιακών από την αποικιοκρατική κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας δείχνει τον αγώνα του Ίωνος Δραγούμη φάρο στον δικό μας πόλεμο. Ακολουθώντας την πορεία που χάραξε ο Ίων Δραγούμης, θα είμαστε περήφανοι για την ζωή που ζήσαμε και τις αξίες για τις οποίες πολεμήσαμε.
Στο πάνθεο των ηρώων, ο Ίων βουτάει ακούραστα το φτερό του σε μελάνι κόκκινο από το αίμα του και γράφει. Γράφει για την Κύπρο και την κατοχή. Για τη συνεχή υποχωρητικότητά μας στο Αιγαίο για την Θράκη, για την Μακεδονία. Για το ξεπούλημα μας αλλά και για την δική μας αντίσταση.
"Δε με μέλει αν βάλω σε δύσκολη θέση μια κυβέρνηση που δεν την σέβομαι, δεν είμαι καμωμένος για την κυβέρνηση ή για το κράτος, έγινα για το Έθνος και το ξέρω επειδή γι' αυτό πονώ. Για την κυβέρνηση μού έρχεται σιχαμός και καταφρόνια, άμα συλλογίζομαι την κυβέρνηση ξεπέφτω, μαργώνω και μαραίνομαι. Σηκώνομαι ξανοίγω και ανθοβολώ άμα νοιώθω τον Ελληνισμό. Όταν ένας του Γένους δε θέλει να χαθεί το Γένος, πώς μπορεί το Γένος να χαθεί; Αφού εγώ δεν το θέλω, πώς μπορεί να χαθεί το Έθνος μου;"
Εμείς οι ζωντανοί Ίων Δραγούμη είμαστε εδώ για όλους τους Έλληνες.
ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ Ο ΑΓΩΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.
ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ
ΜΑΥΡΕς ΤΑΞΙΑΡΧΙΕς

Δευτέρα 20 Ιουλίου 2009

ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΙΣΑΑΚ και ΣΟΛΑΚΗ ΣΟΛΩΜΟΥ

Ήταν 2 Αυγούστου το 1996 όταν ξεκινούσε η πορεία των μοτοσυκλεττιστών από την τελευταία τότε διαιρεμένη πρωτεύουσα της Ευρώπης, το Βερολίνο. Στην πορεία συμμετέχουν εκτός από Έλληνες, μοτοσυκλεττιστές από τη Φινλανδία, τη Γερμανία, τη Βρετανία, τη Γαλλία και την Αυστρία. Η πορεία πραγματοποιείται με πρωτοβουλία της Κ.Ο.Μ. και όπως δήλωνε ο πρόεδρος της Κυπριακής Ομοσπονδίας Μοτοσυκλεττιστών Γιώργος Χατζηκώστας "Με την πορεία που θα κάνουν οι μοτοσυκλεττιστές θέλουν να διαφωτίσουν όλο τον κόσμο για την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και βασικών ελευθεριών όλων των Κυπρίων".
Από το Βερολίνο στην Πράγα και μετά στη Βουδαπέστη οι μοτοσυκλεττιστές φθάνουν στις 5 Αυγούστου στο Βελιγράδι συνεχίζοντας έτσι την πορεία με τελικό προορισμό την κατεχόμενη Κερύνεια. Στις 7 Αυγούστου ξεκινούν από τη Θεσσαλονίκη ακόμα 70 Έλληνες και 15 Ιταλοί μοτοσυκλεττιστές για να συναντήσουν στον Βόλο τους υπόλοιπους 120 που ξεκίνησαν από το Βερολίνο. Και ενώ στις 8 Αυγούστου ετοιμάζονται να αναχωρήσουν από τον Πειραιά 200 μοτοσυκλεττιστές, στο αρχηγείο της Κυπριακής Αστυνομίας πραγματοποιείται σύσκεψη όπου εξετάζεται η λήψη διαφόρων μέτρων για την αποφυγή ενδεχόμενων επεισοδίων κατά την ημέρα της πορείας των μοτοσυκλεττιστών στην Κερύνεια.
Την ίδια ώρα στην Λευκωσία διαχέονται πληροφορίες ότι έρχονται από την Τουρκία στα κατεχόμενα 2500 μέλη των ακροδεξιών "Γκρίζων Λύκων". Τα Ηνωμένα Έθνη και οι Αμερικανοί εκφράζουν ανησυχίες αναφορικά με την εκδήλωση των μοτοσυκλεττιστών ενώ ο τότε πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας αγγλοαναθρεμμένος Γλαύκος Κληρίδης απευθύνει έκκληση στους μοτοσυκλεττιστές να αποφύγουν με κάθε τρόπο τις συγκρούσεις με τον ΟΗΕ και να μην επιχειρήσουν να εισέλθουν στη νεκρή ζώνη.
Στα κατεχόμενα από την Τουρκία Ελληνικά εδάφη, ο λεγόμενος "υπουργός Εξωτερικών" του ψευδοκράτους Ατάι Αχμέτ Ρασίτ, επαναλαμβάνει τις απειλές Ντενκτάς ότι όποιος περάσει τη γραμμή αντιπαράταξης θα πυροβολείται από τον τουρκικό στρατό κατοχής. Στις 10 Αυγούστου στο λιμάνι της Λεμεσού φθάνουν στην Κύπρο 300 περίπου μοτοσυκλεττιστές τους οποίους υποδέχονται πλήθος κόσμου ενώ συγγενείς των αγνοουμένων τους προσφέρουν γαρύφαλλα. Ο ψευδοπρωθυπουργός Ατούν και ο διοικητής της τουρκικής δύναμης Κουντακτσί διατυπώνουν νέες απειλές λέγοντας ότι "όποιος τολμήσει να περάσει τα λεγόμενα σύνορα θα πληρώσει την ενέργειά του".
Στις 11 Αυγούστου στις 10 το πρωί πραγματοποιείται έκτακτη σύσκεψη στο Προεδρικό Μέγαρο υπό την προεδρία του Κληρίδη και τη συμμετοχή υπουργών, αξιωματούχων, της ηγεσίας της αστυνομίας και του προέδρου της Παγκύπριας Ομοσπονδίας Μοτοσυκλεττιστών Γ. Χατζηκώστα. Για λόγους υψίστης ασφαλείας αποφασίζεται η ματαίωση της αντικατοχικής πορείας των μοτοσυκλεττιστών. Ο Γ. Χατζηκώστας ανακοινώνει επίσημα στα μέλη της Κ.Ο.Μ και στους υπόλοιπους μοτοσυκλεττιστές τη ματαίωση της πορείας και τους καλεί να αποχωρήσουν. Με έκδηλη απογοήτευση οι μοτοσυκλεττιστές διαλύονται και διασπώνται αφού μια μεγάλη ομάδα προσπαθεί να εισχωρήσει στη νεκρή ζώνη. Ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις απέτρεψαν την είσοδό τους στα κατεχόμενα.
Για μια ακόμη φορά το αντικατοχικό κίνημα της Κύπρου συλλαμβάνεται αδιάβαστο. Η απειρία και η έλλειψη γνώσης σε πορείες, διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις είναι ολοφάνερη. Οι δυνάμεις εξουσίας της Κυπριακής κοινωνίας για χρόνια κρατούσαν, και κρατούν ακόμα, την όποια ομάδα που αντιτίθεται στην κατοχή, δέσμια του Κυπριακού κατεστημένου. Η οικονομική εξάρτηση των οργανώσεων, ιδρυμάτων και σωματείων από το κράτος, η κομματική σύνδεση καθώς και η συμμετοχή στις αντικατοχικές αυτές ομάδες παραγοντίσκων, βουλευτών, κομματαρχών και ηγετίσκων της Κυπριακής πολιτικοοικονομικοκοινωνικής ζωής ήταν ανέκαθεν τροχοπέδη στην εξέλιξη της κινηματικής λογικής. Γι’ αυτό σήμερα είναι αναγκαία, περισσότερο από ποτέ η δραστηριοποίηση Αυτόνομων εκφράσεων χωρίς εξαρτήσεις. Η δράση μέσα από αυτό το δρόμο θα είναι η εγγύηση του τελικού μας στόχου.
Στις 12 το μεσημέρι μια ομάδα διαδηλωτών ξεφεύγει από την αστυνομία και τη δύναμη του ΟΗΕ και κατευθύνεται προς την πράσινη γραμμή καταφέρνοντας έτσι να περάσει το συρματόπλεγμα και να εισέλθει στα κατεχόμενα. Ανάμεσά τους και ο Αναστάσιος Ισαάκ. Την ίδια ώρα δημιουργούνται δυο μέτωπα συγκρούσεων μεταξύ των μοτοσυκλεττιστών και των τουρκικών κατοχικών δυνάμεων. Το πρώτο στην περιοχή Άχνας-Βρυσούλλων μεταξύ Δεκέλειας και Δερύνειας και το δεύτερο στη νεκρή ζώνη στην περιοχή Σοπάζ στη Λευκωσία. Η ειρηνευτική δύναμη του Ο.Η.Ε. παρακολουθεί εξ αποστάσεως τα γεγονότα τόσο στην περιοχή της Δερύνειας όσο και στο Σοπάζ.
Το απόγευμα ο Αναστάσιος Ισαάκ από το Παραλίμνη στην προσπάθειά του να βοηθήσει έναν συμπατριώτη του τον οποίο κτυπούσαν οι Τούρκοι δέχτηκε επίθεση και έπεσε στο χώμα. Γύρω του μαζεύτηκαν και άλλοι λυσσασμένοι έποικοι, Τουρκοκύπριοι και Γκρίζοι Λύκοι και τον κτυπούν αλύπητα με πέτρες, ρόπαλα και τσεκούρια. Τα μέλη της Ειρηνευτικής Δύναμης παρακολουθούν αμέτοχα.
Καθοδηγητής της δολοφονίας του Αναστάσιου Ισαάκ ήταν ο αρχηγός του παραρτήματος των Γκρίζων Λύκων στα κατεχόμενα από την Τουρκία Ελληνικά εδάφη, Μεχμέτ Αρσλάν. Οι εικόνες του μέχρι θανάτου ξυλοδαρμού του Αναστάσιου Ισαάκ κάνουν το γύρο του κόσμου και προκαλούν αναστάτωση στη παγκόσμια κοινή γνώμη. Μένουν χαραγμένες στη μνήμη των συντρόφων και καθοδηγούν το μυαλό και την ψυχή. Οι τραυματίες από τα επεισόδια της πρώτης μέρας στη γραμμή της αντιπαράταξης ανέρχονται στους 41.
Ο τότε αναπληρωτής ειδικός αντιπρόσωπος του γ.γ. του ΟΗΕ στην Κύπρο, Γκουστάβ Φεϋσέλ επιρρίπτει ευθύνες τόσο στην κυπριακή αστυνομία της οποίας ευθύνη ήταν να αποτρέψει τους διαδηλωτές να εισέλθουν στην νεκρή ζώνη αλλά και ευθύνη των κατοχικών δυνάμεων να εμποδίσουν τους αντιδιαδηλωτές να πλησιάσουν τη γραμμή κατάπαυσης του πυρός. Ο Ραούφ Ντενκτάς αποδίδει προκλητικότατα τη δολοφονία του Αναστάσιου Ισαάκ σε οργισμένους τουρκοκύπριους και η υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Τανσού Τσιλέρ καταλογίζει ευθύνες για τα τραγικά επεισόδια στη Δερύνεια στην ελληνοκυπριακή πλευρά.
Η Κυπριακή Δημοκρατία καταγγέλλει στους αξιωματούχους διεθνών οργανισμών και διαφόρων οργανισμών την παρουσία στα κατεχόμενα μελών της ακροδεξιάς οργάνωσης "Γκρίζων Λύκων" και στις 13 Αυγούστου το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ καταδικάζει τη δολοφονία του και απευθύνει έκκληση προς τις δυο πλευρές να αποφύγουν στο μέλλον προκλητικές ενέργειες.
Στις 14 Αυγούστου σε γενικό πένθος κηδεύεται στις 11 το πρωί ο Αναστάσιος Ισαάκ. Χιλιάδες Κυπρίων και ολόκληρη η πολιτική ηγεσία της κυπριακής κυβέρνησης καθώς και αντιπροσωπεία της Ελλάδας συνοδεύουν τον 24χρονο Ελληνοκύπριο στην τελευταία του κατοικία. Ο Θεόδωρος Πάγκαλος ανακοινώνει ότι η Ελλάδα θα είναι η ανάδοχος του παιδιού που θα φέρει στον κόσμο η γυναίκα του δολοφονημένου Τάσου Ισαάκ.
Μετά την κηδεία μια ομάδα διαδηλωτών κατευθύνεται στα κατεχόμενα να εναποθέσει λουλούδια στο σημείο όπου δολοφονήθηκε ο Ελληνοκύπριος Αναστάσιος Ισαάκ. Ξεκινούν νέες συγκρούσεις και οι Τούρκοι στρατιώτες ανοίγουν πυρ κατά των διαδηλωτών.
Στις 2:25 το μεσημέρι δολοφονείται ο 26χρονος Σολωμός Σολωμού όταν άοπλος και με ένα τσιγάρο στα χείλη προσπαθεί να σκαρφαλώσει στον ιστό της τουρκικής σημαίας, στο φυλάκιο των στρατευμάτων κατοχής της Δερύνειας και να την κατεβάσει. Αμέσως μετά τη δολοφονία στρατιώτες του Τουρκικού κατοχικού στρατού πυροβολούν αδιακρίτως τους άοπλους διαδηλωτές. Τρία ακόμη άτομα τραυματίζονται σοβαρά και μεταφέρονται στο νοσοκομείο της Λευκωσίας.Η Εθνική Φρουρά στην Κύπρο τίθεται για πρώτη φορά σε επιφυλακή. Η έκθεση καταπέλτης της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ στην Κύπρο (ΟΥΝΦΙΚΥΠ) επιβεβαιώνει τη συμμετοχή της εθνικιστικής τουρκικής οργάνωσης "Γκρίζοι Λύκοι" στα αιματηρά επεισόδια της Δερύνειας και στη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ ύστερα από άγριο ξυλοδαρμό. Στη Νέα Υόρκη έξω από το κτίριο του ΟΗΕ περισσότεροι από 1000 ομογενείς πραγματοποιούν πορεία διαμαρτυρίας για τις εν ψυχρώ δολοφονίες των δυο Ελληνοκυπρίων. Κατά των διαδηλωτών όμως επιτίθεται αναίτια η αμερικανική αστυνομία η οποία τραυματίζει 7 άτομα και συλλαμβάνει άλλα 4 τα οποία αφήνει λίγη ώρα αργότερα ελεύθερα.
Μετά την κηδεία στο Παραλίμνη ο πατέρας του νεκρού απευθύνει έκκληση για ψυχραιμία και σύνεση ώστε να μην γίνει άλλος ανυπεράσπιστος νέος στόχος των Τούρκων στρατιωτών ενώ δρακόντεια μέτρα ασφαλείας παίρνει η αστυνομία αποκλείοντας την περιοχή της Δερύνειας προκειμένου να αποφευχθούν νέα επεισόδια. Ο προεδρεύων του Συμβουλίου Ασφαλείας αποκηρύσσει το νέο αιματηρό συμβάν στην ουδέτερη ζώνη και κρίνει περιττό τον πυροβολισμό που σκότωσε τον Σολωμό Σολωμού. Προειδοποίησε όλες τις πλευρές να αποφύγουν περαιτέρω κλιμάκωση της βίας και έκανε έκκληση για σεβασμό της ουδέτερης ζώνης.
Καταπέλτης για τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής είναι η έκθεση της ΟΥΝΦΙΚΥΠ που δίδεται σήμερα στη δημοσιότητα σχετικά με τη δολοφονία του Σ. Σολωμού. Η ειρηνευτική δύναμη των Ηνωμένων Εθνών διαπιστώνει ότι δεν χρειαζόταν η χρήση πυρών από τα τουρκικά στρατεύματα κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων της 14ης Αυγούστου και αναφέρει ότι αμέσως μετά τη δολοφονία οι στρατιώτες πυροβολούσαν αδιακρίτως τους άοπλους διαδηλωτές.
28 Αυγούστου. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος ανακοινώνει ότι θα ζητήσει από τη γερμανική τηλεόραση στοιχεία για το βίντεο που πρόβαλε και εμφάνιζε τον Ραούφ Ντενκτάς να βρίσκεται στη Δερύνεια τις ημέρες των αιματηρών επεισοδίων παρακολουθώντας από κοντά τη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ.
13 χρόνια μετά οι δολοφόνοι του Αναστάσιου Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού μένουν ακόμη ασύλληπτοι. Ο αρχηγός του παραρτήματος των Γκρίζων Λύκων στα Κατεχόμενα, Μεχμέτ Αρσλάν, ο δολοφόνος του Σολωμού Σολωμού, Κενάν Ακίν, “υπουργός γεωργίας” του ψευδοκράτους, έποικος, πρώην αξιωματικός του τουρκικού στρατού και πράκτορας της ΜΙΤ, για τον οποίο εκκρεμεί ένταλμα της Interpol και
υποψήφιος στις «βουλευτικές εκλογές» του ψευδοκράτους ο οποίος με απύθμενο θράσος, μάλιστα, δήλωσε πρόσφατα πως θα πυροβολούσε ξανά τον ήρωα, δείχνοντας να μην έχει μετανιώσει καθόλου για την αποτρόπαια πράξη του. Αν και έχει επικηρυχθεί από την Interpol, εντούτοις παραμένει ασύλληπτος, καθώς δεν μπορεί να εντοπιστεί(!)
Ο Αναστάσιος Ισαάκ και ο Σολωμός Σολωμού έπεσαν νεκροί τον Αύγουστο του 1996 αλλά περήφανοι και ελεύθεροι. Δολοφονήθηκαν από το Τουρκικό κράτος όπως δολοφονούνται οι λαοί της Μικράς Ασίας από το ίδιο κράτος. Οι δύο ήρωες της σύγχρονης Ελληνικής ιστορίας μας υπενθυμίζουν ότι είναι έγκλημα να ξεχνάς. Η ημισέληνος στον Πενταδάκτυλο μάς δείχνει το δρόμο της απελευθέρωσης. Οι πολιτικάντηδες του Κυπριακού κατεστημένου θα βρουν μπροστά τους εμάς που διαλέγουμε την Τιμή αντί την ντροπή. Κάθε μέρα που περνά δίνουμε το παρών μας. Έτσι θα είμαστε στο δρόμο για την Νίκη. Γιατί στα μάτια των παιδιών μας μπορούμε να δούμε τις δικές μας Θυσίες.
ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ Ο ΑΓΩΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.
ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ
ΜΑΥΡΕς ΤΑΞΙΑΡΧΙΕς

Πέμπτη 9 Ιουλίου 2009

ΠΑΡΑΚΜΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ "ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ".

Για μισό σχεδόν αιώνα ο Κυπριακός λαός παρακολουθεί τους ίδιους πρωταγωνιστές στο ίδιο σενάριο. Οι αντιλήψεις των «πρώτων» κρατούντων δανείζουν τις θέσεις και τους ρόλους στην ολοφάνερη δυσαρέσκεια της σύγχρονης ιστορικής και κοινωνικής πραγματικότητας.
Η αναξιοπιστία της πολιτικής ζωής του νησιού εξαπλώθηκε με απίστευτους ρυθμούς σε όλους τους τομείς. Συνεχιστές των πρώτων σωτήρων τα παιδιά και οι οικογενειακοί φίλοι, οι κουμπάροι και οι συνέταιροι στις ιδιωτικές επιχειρήσεις. Αφισοκολλητές ανεβαίνουν την κομματική ιεραρχία έχοντας την εύνοια του αρχηγού, ερευνητές της αλήθειας ψεύδονται, ατάλαντοι περιφέρονται χωρίς ντροπή, ανυποψίαστοι οικοδεσπότες πίσω από τα μικρόφωνα και μπροστά από τις κάμερες δυσκολεύονται να αρθρώσουν ολοκληρωμένες προτάσεις για τα προβλήματα της κοινωνίας και του έθνους. Αγράμματοι της γλώσσας της Ελληνικής μαϊμουδίζουν με αγγλικές αλφαβήτες ενώ επιτήδειοι προσφέρουν υπηρεσίες με γνώμονα πάντα το σκεπτικό του «δικού μας ανθρώπου».
Αναξιοπρεπές επάγγελμα η πολιτική, και πιο αναξιοπρεπείς οι άνθρωποι που αναλαμβάνουν εδώ και χρόνια την τύχη και την πολιτική πορεία του Κυπριακού Ελληνισμού. Ανίκανοι παραγοντίσκοι μας θέλουν ευγνώμονες στους αρχηγούς τους που είναι πρόθυμοι να αναλάβουν αυτό το δύσκολο έργο.
Βεβαίως τα πιο πάνω παραμένουν κενές λέξεις για τους κρατούντες αφού δεν μπορούν να ερμηνεύσουν και να αξιολογήσουν το περιεχόμενο τους.
Από την ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας οι Έλληνες της Κύπρου ορίζονται για να εξυπηρετούν ψηφοθηρικούς σκοπούς. Για να ανεβάζουν κυβερνήσεις που δημαγωγούν για την επιστροφή όλων των προσφύγων και να ευνουχίζουν τις νέες γενιές με στόχο την Λήθη της καταγωγής.
Στις ιδιωτικές μας συζητήσεις όλοι καταλήγουμε στις ίδιες κοινές διαπιστώσεις για το γίγνεσθαι της κυπριακής πραγματικότητας. Η ταύτιση του μέτρου με το μέτριο είναι γεγονός.
Μέσα σε όλα αυτά η πίστη στην καταγωγή μας, η Ζωή και η Πράξη της Ιστορίας μας, δείχνει τον δρόμο ενός πολιτισμού που θα μπορούσε να είναι ο κυμματοθραύστης ακόμη και του ευρωπαϊκού προσώπου, ο κυμματοθραύστης της αποξένωσης του δυτικού πολιτισμού, της ισοπέδωσης του καπιταλισμού ως τρόπου ύπαρξης.
Νοηματοδοτώντας τις αρχές και τις αξίες του Ελληνικού πολιτισμού, ακολουθούμε με σεβασμό στο ανθρώπινο πρόσωπο, προσηλωμένο στις αρχές του κοινοτισμού μια πολιτική πρόταση που απορρέει από τον Ελληνικό πολιτισμό και υπερασπίζεται τις ελευθερίες και τα δικαιώματα των Ελλήνων. Αυτά αποτελούν την μεγάλη ιστορική παρακαταθήκη προς τον διαχρονικό Ελληνισμό.
Η ανυπαρξία πρότασης στο επίπεδο της εθνικής ελευθερίας των Ελλήνων που ζουν εκτός των Ελλαδικών συνόρων είναι η βασική θέση των κρατούντων της ημικατεχόμενης Κυπριακής Δημοκρατίας.
Ο πολιτισμός, ως βάση της αξίας των Ελλήνων της Κύπρου είναι η Αντίσταση μας προς τον τουρκικό επεκτατισμό, είναι η Αντίσταση μας προς την σχεδιασμένη δολοφονία της προσωπικής μας ελευθερίας.
Ο πολιτισμός δεν είναι εμπόρευμα προσπαθούν να μας πείσουν οι καλλιτέχνες, οι πνευματικοί άνθρωποι, οι φορείς και τα σωματεία της νήσου. Παρ’όλα αυτά κατορθώνουν να γίνουν παράγοντες της δημόσιας ζωής και η «τέχνη» τους , εφαλτήριο κοινωνικής ανόδου αλλά και αφορμή προσόδων από το δημόσιο χρήμα.
Καλλιεργώντας το «ταλέντο» τους θεωρούν ότι «παράγουν» πολιτισμό και διεκδικούν από το κράτος αναγνώριση. Και τα κέρδη αυτών δεν εξαργυρώνονται σε επιταγές μόνο. Στους καιρούς μας οι αξίες μετρώνται και με το ποσοστό δημοσιότητας που αναλογεί.
«Γνωρίζω έναν Φαρισαίο που έγινε ψάλτης για να μπορέσει μιλήσει στον Καρδινάλιο. Και του μίλησε.»
(Ο ψάλτης, Κατάθεση 1975 Παντελής Μηχανικός)
Οι πνευματικές δυνάμεις του τόπου οι άνθρωποι με καλλιέργεια και ποιότητα παρακολουθούν τα γεγονότα και τις εξελίξεις χωρίς να μπορούν ή χωρίς να θέλουν να αντιδράσουν. Η πολιτιστική παρουσία, η αιχμή του δόρατος κάθε κοινωνικού συνόλου ανύπαρκτη. Η σιωπή των παλαιών αγωνιστών που παρέμειναν πιστοί στο δικαίωμα της Αυτοδιάθεσης μας, είναι το ίδιο εγκληματική με την παρουσία των προδοτών του δικαιώματος μας. Η εκούσια απουσία των ανθρώπων που οραματίζονται την Ένωση και ότι εκφράζει ο Ελληνισμός είναι το ίδιο εγκληματική με την παρουσία των εγκάθετων νεοκυπρίων που μας κυβερνούν.
Μονόδρομος για μας η Αντίσταση και η αστείρευτη πολεμική, ενάντια στους αντεθνικούς και στα πανηγύρια τους. Ενάντια στα «φεστιβάλ αδελφοσύνης» των κομμάτων, των δήμων και των α-πολιτιστικών ιδρυμάτων.Θα είμαστε η απειλή στους πολιτικάντηδες που θέλουν τον Κύπριο πολίτη να είναι ραγιάς. Απειλή στους φόβους των ραγιάδων, απειλή στην αναγκαία φρονιμάδα που μας επιβάλλουν.
Δεν θα επιτρέψουμε τον εκμηδενισμό του εθνικού στοιχείου. Είμαστε η Εθνική Αντίσταση στο ειδεχθές έγκλημα της εξουσίας που προσπαθεί να διαλύσει την εθνική στάση των Κυπρίων και θα πολεμήσουμε με κάθε έννομο τρόπο αυτούς που υποβαθμίζουν το κριτήριο και προσπαθούν να εξαφανίσουν τον πολιτισμό του Κυπριακού Ελληνισμού.
Πολιτισμός ή βαρβαρότητα.
Ελληνισμός ή βαρβαρότητα.
Εθνικισμός ή βαρβαρότητα.
Ελευθερία ή βαρβαρότητα.
Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα.
Εμείς ή βαρβαρότητα.
ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ Ο ΑΓΩΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.
ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ
ΜΑΥΡΕς ΤΑΞΙΑΡΧΙΕς