Επιστολή του Πετράκη Γιάλλουρου προς τον πατέρα του, λίγο πριν τον ηρωικό του θάνατο...

Ο Πετράκης Γιάλλουρος έγραψε την επιστολή που παραθέτουμε πιο κάτω προς τον πατέρα του, όταν ο τελευταίος τον παρακινούσε, από πατρική στοργή, να κοιτάζει πρώτα τον εαυτό του και ύστερα την Πατρίδα και από αυτήν μπορούμε να κατανοήσουμε τη βαθιά αγάπη που έτρεφε ο Ήρωας μαθητής για την Ελλάδα και την ηρωική αντίληψή του για τη ζωή:  

"Δεν συμφωνώ αγαπητέ μου πατέρα, εις το ό,τι ένας άνθρωπος πρέπει πρώτα να κοιτάζει για τον εαυτό του, και ύστερα, τελευταία, την Πατρίδα του. Αλλά τότε αυτός καταντά άκρως εγωιστής, τομαριστής και μπορώ να πω αναίσθητος. Διότι όταν δεν κυριαρχεί μέσα του το αίσθημα της φιλοπατρίας, το ευγενέστερον των αισθημάτων, δεν είναι δυνατόν να κυριαρχεί κανέναν άλλο ευγενές αίσθημα, οπότε είναι αναίσθητος. Και τέτοιος αναίσθητος δεν είναι κανένας πραγματικός Έλληνας.

Αν ένας άνθρωπος, αγαπητέ μου πατέρα, δεν ενδιαφέρεται και δεν προσπαθεί για την πίστη και την ελευθερία του, αναγκαστικώς θα ενδιαφέρεται και θα έχει κύριον σκοπόν στην ζωήν του να πλουτίσει, να αποκτήσει δηλ. υλικά αγαθά. Ο Χριστός όμως, πατέρα μου, είπεν ότι τούτα είναι φθαρτά και πρόσκαιρα και οδηγούν τον άνθρωπον εις την αμαρτίαν και την ακολασίαν και συνεπώς δεν είναι δυνατόν να εισέλθει εις την Βασιλείαν των Ουρανών. 
Αφού λοιπόν πιστεύομεν εις τον Χριστόν, μήπως μας επιτρέπεται να παραβαίνωμε τας εντολάς του, όποτε δεν θα είμεθα Χριστιανοί πραγματικοί;

Eξ άλλου, αγαπητέ μου πατέρα, η ορμή του ανθρώπου προς την ύλην, δηλ. τον πλούτον και την καλοπερασιν και η ικανοποίησις τούτη δεν προσφέρει την πραγματικήν ευτυχίαν εις τον άνθρωπον. Την βαθείαν, την απόλυτον ευτυχίαν προσφέρει εις τον άνθρωπον, και ιδίως όταν τούτος είναι Έλληνας, η ορμή προς τα ανώτερα ιδανικά, η αγάπη προς την Πατρίδα και ο πόθος ακόμη και θυσιασθεί για την ελευθερία της, που είναι και η δική του ατομική ελευθερία και αξιοπρέπεια..."