ΕΝΩΣΙΝ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΕΝΩΣΙΝ

15 Ιανουαρίου 1950. Σαν σήμερα, 60 χρόνια πριν, υπογράφεται το Ενωτικό Δημοψήφισμα των Κυπρίων κατά το οποίο 215,108 ψηφοφόροι από τους 224,747 υπέγραψαν την αξίωση για Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα.

Το 1949, η Ιερά Σύνοδος προτείνει στην αποικιοκρατική κυβέρνηση να καλέσει το λαό σε δημοψήφισμα ούτως ώστε να αποφασίσει ο ίδιος για το μέλλον του. Σαφώς και απορρίπτεται η πρόταση από την κυβέρνηση και έτσι η Σύνοδος αποφασίζει να καλέσει η ίδια τον λαό σε δημοψήφισμα. Η ιδέα αυτή συζητείται σε σύσκεψη του Γραφείου Εθναρχίας την 1η Δεκεμβρίου 1949 και αποφασίζεται να οργανωθεί από την Εθναρχία και κατ’ επέκταση από την Εκκλησία. Ημερομηνία διεξαγωγής του δημοψηφίσματος ορίζεται η 15η Ιανουαρίου 1950.

Στις 18 Δεκεμβρίου 1949 κυκλοφορεί σχετική εθναρχική εγκύκλιος σύμφωνα με την οποία ο Κυπριακός Ελληνισμός καλείται να επιτελέσει ξανά το καθήκον του προς την πατρίδα ενωμένος και αδιάσπαστος. Στην εγκύκλιο, μεταξύ άλλων, υπογραμμίζεται το μήνυμα : «Δι’ Ένωσιν και μόνον Ένωσιν ηγωνίσθης επί τόσα έτη. Ένωσιν και μόνον Ένωσιν καλείσαι να επισφραγίσεις διά της ψήφου σου. Σύνθημα μοναδικόν έστω διά πάντας: Ένωσιν και μόνον Ένωσιν. Και δι΄αυτήν να δοθή η ψήφος και του τελευταίου Κυπρίου...».

Την ημέρα του δημοψηφίσματος, σύσσωμος ο Ελληνισμός της Κύπρου προσέρχεται στις εκκλησίες σε κάθε πόλη και χωριό προκειμένου να υπογράψει για το πολιτικό του μέλλον. Πιστεύουν ότι η Ένωση με τον βασικό Εθνικό κορμό είναι θέμα χρόνου και έτσι, παρά τις απειλές των Άγγλων προς τους δημοσίους υπαλλήλους και προς τους Έλληνες πολίτες, η συντριπτική πλειοψηφία τάσσεται υπέρ της Ένωσης. Το «Ένωσιν και μόνον Ένωσιν» αποτελεί σύνθημα για τον Κυπριακό Ελληνισμό.

Μετά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, ο Βρεττανός κυβερνήτης της Κύπρου Ράιτ, αποστέλλει επιστολή προς τον Αρχιεπίσκοπο, στην οποία μεταξύ άλλων δηλώνει ξανά πως για την Βρεττανία το Κυπριακό ζήτημα ήταν κλειστό. Αναμενόμενη η αλαζονική και κυνική στάση των αποικιοκρατών.

Το Ενωτικό Δημοψήφισμα του 1950, το οποίο αποτελεί κορυφαία εκδήλωση εθνικής αυτογνωσίας και τρανταχτή απόδειξη του διακαούς πόθου των Ελλήνων της Κύπρου για Ένωση με την μητέρα Ελλάδα, οδήγησε στην ολοκληρωτική ηθική νίκη του Κυπριακού Ελληνισμού κατά της αποικιοκρατίας.

Σήμερα, 15 Ιανουαρίου 2010, οδηγούμαστε από την Ένωση του 1950 στην Επανένωση. Στην αποδοχή της τουρκοποίησης των παράνομα κατεχόμενων εδαφών μας, στον μονομερή αφοπλισμό των Ελλήνων ως αποτέλεσμα της λεγόμενης αποστρατικοποίησης, στις «δίκαιες» και «βιώσιμες» λύσεις, σε «ομοσπονδίες» που κατοχυρώνουν την παρουσία του αγγλικού στρατού στο νησί, στον εκφυλισμό, στην απομάκρυνση από το δημοκρατικό δικαίωμα του λαού για Αυτοδιάθεση και Εθνική ανεξαρτησία.

Σήμερα, 15 Ιανουαρίου 2010, ας αναλογιστούμε όλοι τους αγώνες και τις θυσίες αυτού του λαού για Λευτεριά, Αυτοδιάθεση και Εθνική ολοκλήρωση. Ας σταθούμε εμπόδιο στα μεγαλεπήβολα σχέδια τους και στην «ομοσπονδία» τους. Ανέκαθεν, σε κάθε εξέγερση, οι Έλληνες ήταν ολίγοι. Πιστεύουμε όμως στη δικαίωση του αγώνα και για αυτό συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε. Για το μέλλον του τόπου μας, για το μέλλον των Ελλήνων της Κύπρου, για Ένωση με τον Εθνικό κορμό, για Ένωση με την μητέρα πατρίδα, την Ελλάδα.
ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ Ο ΑΓΩΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ

ΜΑΥΡΕΣ ΤΑΞΙΑΡΧΙΕΣ