ΑΠΟ "ΔΕΥΤΕΡΑ 26/9 ΕΩΣ ΚΥΡΙΑΚΗ 2/10" ΔΕΝ ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ ΨΩΜΙ ΚΑΙ ΓΑΛΑ!

Δεδομένο:  έχουμε το ακριβότερο ψωμί και γάλα σε όλη την Ε.Ε. (διαβάστε σχετικά άρθρα σε όλες τις εφημερίδες)
 
Από 1 Οκτ. οι εταιρείες σκοπεύουν  να αυξήσουν την τιμή ακόμη περισσότερο.
 
Δράση:  Σταματάμε να αγοράζουμε ψωμί και γάλα για 7 ημέρες. Από Δευτέρα
26/9 έως Κυριακή 2/10
 
Σκοπός:  αν αναγκαστούν οι γαλακτοβιομηχανίες και οι αρτοπώλες να μην
διαθέσουν ένα μεγάλο ποσοστό των προϊόντων τους για   μία ολόκληρη βδομάδα θα μειώσουν τις τιμές. Δεν θέλουμε να τους κλείσουμε. Θέλουμε να μας σέβονται ως καταναλωτές και να μην αισχροκερδούν εις βάρος μας.
 
Γιατί να το κάνουμε: Μην περιμένετε από καμία κυβέρνηση και
κανένα καταναλωτικό σύνδεσμο να λύσει τα οικονομικά προβλήματά σας.
 
Οι νόμοι της αγοράς θα πρέπει να επιβάλλονται μόνο από τους καταναλωτές. Εμείς έχουμε τα χρήματα, εμείς έχουμε τη δύναμη, εμείς καθορίζουμε τους νόμους της αγοράς. Δεν υπάρχει τίποτα παράνομο σ' αυτή την ενέργεια.
 
Γιατί μόνο γάλα και ψωμί;
Είναι είδη βασικής ανάγκης και καταναλώνονται από τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Η αισχροκέρδεια των ολιγοπωλίων - καρτέλ ειδικά στα τρόφιμα, έχει άμεσο αντίκτυπο στην καθημερινή μας ζωή. Αν πετύχει αυτή η προσπάθεια μπορεί να συνεχίσει και με άλλα προϊόντα και υπηρεσίες.
 
Τι θα συμβεί αν δεν πετύχει αυτή η προσπάθεια;
Θα συνεχίσει να επιδεινώνεται αυτή η κατάσταση εις βάρος όλων μας. Αν η συμμετοχή μας δεν είναι μαζική οφείλουμε να ξαναπροσπαθήσουμε μέχρι να φέρουμε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Μπορούμε να πετύχουμε! Εξαρτάται αποκλειστικά από την ατομική καταναλωτική συμπεριφορά του καθενός από εμάς. Τέτοιες κινήσεις γίνονται επανειλημμένα σε όλη την Ευρώπη
 
Τι πρέπει να κάνουμε:
 Όλοι μπορούμε άμεσα να δράσουμε απλά μη αγοράζοντας ψωμί και γάλα για μία βδομάδα και προωθώντας αυτό το email σε όλους τους φίλους μας. Συζητήστε το μεταξύ σας.
Αν πιστεύετε ότι θα βοηθήσει ξαναστείλετε το ίδιο email ως υπενθύμιση σε λίγες ημέρες.
 
Τι δεν πρέπει να κάνουμε:

• Δεν πρέπει να αδιαφορήσουμε.
• Δεν πρέπει να το ξεχάσουμε.
• Δεν πρέπει να μην το στείλουμε με email σε όλους μας τους φίλους, τους συναδέλφους, τους συγγενείς.
• Δεν πρέπει να μην το συζητήσουμε με τους ανθρώπους μας στο σπίτι, εξηγώντας -ειδικά στα παιδιά- για ποιο λόγο γίνεται αυτό και να τους βοηθήσουμε να το κατανοήσουν.
• Δεν πρέπει να μην κάνετε υπομονή για μια βδομάδα. Κανείς δεν θα πάθει απολύτως τίποτα αν δεν καταναλώσει ψωμί και γάλα για μία μόνο βδομάδα.

• Δεν πρέπει να  αγοράσετε πριν τη Δευτέρα 26/9 πολύ ψωμί και γάλα για να έχετε επαρκείς προμήθειες για όλη τη βδομάδα του μποϊκοτάζ. Μ' αυτό τον τρόπο δεν θα πετύχουμε τους στόχους μας. Οι εταιρείες δεν θα πάρουν ένα δυνατό μήνυμα και απλά θα αδιαφορήσουν για την προσπάθειά μας

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΠΟΛΙΤΩΝ

ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕΑ Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ

ΑΠΡΟΣΕΚΤΟΣ, ΗΘΙΚΑ ΑΝΑΞΙΟΠΡΕΠΗΣ ΚΑΙ ΘΛΙΒΕΡΟΣ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ   

Ο ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΥΠΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΟΔΕΙΑ ΤΟΥ  ΓΕΥΜΑΤΙΣΕ ΣΕ ΠΑΝΑΚΡΙΒΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΟ ΣΕ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ ΜΕ ΕΞΟΔΑ ΤΟΥ ΕΛΛΑΔΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.

Δεν προλαβαίνουμε πλέον να μετράμε τα ατοπήματα του Κύπρου Χρυσοστόμου. Μετά τις τοποθετήσεις του για Ελλαδίτες Εποίκους, και την ΕΛΔΥΚ ως ξένη δύναμη στην Κύπρο που ανάφερε σε συνέντευξη του στην Χουριέτ, ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος ‘’ξανακτύπησε’’ πιο  δυνατά  τώρα για άλλη μια φορά στην καρδιά της εθνικής μας  συνειδήσεως. Στις αρχές Σεπτεμβρίου(1/9-3/9) ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου  συνοδευόμενος από τον στενό του συνεργάτη τον Μητροπολίτη Πάφου Γεώργιο και τον διάκονο του Κυπριανό Κουντούρη μετέβησαν στην Κωνσταντινούπολη για να συμμετάσχουν σε μια Ορθόδοξη σύναξη των Προκαθήμενων των Εκκλησιών της Μέσης Ανατολής κατόπιν προσκλήσεως του Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως και Νέας Ρώμης , Πατριάρχου κ Βαρθολομαίου. Στην σύναξη συμμετείχαν επίσης οι Πατριάρχες Ιεροσολύμων Θεόφιλος ,Αλεξανδρείας και ο  Αντιοχείας.

Στις 3 Σεπτεμβρίου (το βράδυ της ίδιας μέρας ήταν προγραμματισμένη η αναχώρηση του Κύπρου για την Λάρνακα με ενδιάμεσο σταθμό την Αθήνα) το μεσημέρι μετά το πέρας της συνάξεως ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος παράθεσε γεύμα προς τιμήν των υψηλών προσκεκλημένων του . Είναι γνωστό ότι ο Πατριάρχης διαθέτει 10 μελή αστυνομικη φρουρά  που του παρέχει το Τουρκικό κράτος. Στο εστιατόριο αφίχθη μετά αστυνομικής συνοδείας ο Πατριαρχηςς μαζι με τους Προκαθημένους. Δίπλα του και ο Κυπρου Χρυσόστομος παρουσία Τούρκων σωματοφυλάκων.... μεγαλεία δηλαδή.... Το γεύμα πραγματοποιήθηκε στο πανάκριβο εστιατόριο ΒΕΥΤΙ το όποιο βρίσκεται στην άλλοτε αμιγώς  Ελληνική μέχρι το 1950 περιοχή του Αγίου Στεφάνου (νυν Yesilkoy) μόλις 1 χλμ από το Διεθνές αεροδρόμιο Κωνσταντινουπόλεως το οποίο και αυτό είναι χτισμένο σε ελληνικές περιούσιες.Το εστιατόριο ΒΕΥΤΙ είναι το σημείο αναφοράς της τουρκικής ελίτ της Κωνσταντινουπόλεως. Εκεί παρελαύνουν πάμπλουτοι Τούρκοι Επιχειρηματίες, πολιτικοί και καλλιτέχνες της Τουρκίας, διπλωμάτες ξένων χωρών κτλ.  Από το Εστιατόριο  έχουν περάσει στο παρελθόν η Ελληνόφωνη Τουρκόφιλη και λαομίσητη ΝΑΙΝΑΙΚΑ  Ντόρα Μπακογιάννη, ο Πρωθυπουργός της καταστροφής της Ελλάδος Κωνσταντίνος Καραμανλής ανιψιός του Προδότη της Κύπρου Κωνσταντίνου Καραμανλή. Μάλιστα υπάρχουν και φωτογραφίες στην ιστοσελίδα του συγκεκριμένου εστιατορίου  του Τούρκου ιδιοκτήτη του  με τους πολιτικούς που μόλις ανέφερα. Χρυσόστομε θα έπρεπει να σου άρεσαν πάρα πολύ τα κρύα πιάτα Patlıcan Beğendi,

 Izgara Köfte , Kuzu Pirzola ;έτσι δεν είναι;;;

Είναι σε όλους γνωστό και αξίζει να σημειωθεί ότι  το Οικουμενικο Πατριαρχειο συντηρείται με ειδικό κονδύλι απο το Υπουργείο Εξωτερικών 1 εκατ Ευρώ το οποίο δίδεται καθε χρονο για μισθοδοσία κληρικων και διοικητικου προσωπικού, συντηρηση εκλησιων,ταξίδια και πασης φύσεως δραστηριοτητες του πατριαρχειου και του Πατριαρχου Βαρθολομαιου κτλ.

Δεν θα αναφερθώ στους Ελλαδιτές Αρχιερείς Αλεξανδρείας και Ιεροσολύμων  διότι αυτοί έχουν αποδείξει χρόνια τώρα ότι είναι εθνικά αδιάφοροι . Ο Αρχιεπισκοπος Χρυσόστομος όμως αποδέχθηκε την πρόσκληση του Βαρθολομαίου και παρακάθισε στο γεύμα. Εδέχθη δηλαδή έστω και ως ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΟΣ να γευματίσει σε Τουρκικό εστιατόριο. Δεν θα μπορούσε να αρνηθεί την πρόσκληση;;Οι συνοδοί του δεν επρεπε να τον αποτρέψουν από μια τέτοια κίνηση η οποία θα προκαλέσει δυσμενή σχόλια για το προσωπό του; Οι απορίες μου στρέφονται προς τον Πάφου Γεώργιο (αν θυμάμαι καλά είχε συλληφθεί από τον Τουρκικό Στρατό τον Ιούλιο του 1989 στην Νεκρή Ζώνη σε αντικατοχική εκδήλωση)  ο οποίος θα έπρεπε να τον αποτρέψει απο μια τετοια ενέργεια. Τόσα αρμενικά και γαλλικά εστιατόρια υπάρχουν στην Κων/λη .Έπρεπε να δώσει οπωσδήποτε το παρόν του στο πανάκριβο τουρκικό εστιατόριο;  Θα μπορούσε ίδιος να αρνηθεί  ευγενικά επικαλούμενος εκτός από προσωπικούς και  εθνικούς λόγους. Οι εθνικές του ευαισθησίες σταματούν μάλλον σε ένα τουρκικό εστιατόριο. Ο Αρχιεπίσκοπος  με τους πύρινους λόγους του για το κυπριακο πρόβλημα σήκωνε τα λάβαρα του αντικατοχικού αγώνος λέγοντας ότι πρέπει να παραμείνουμε στην γη των πατέρων μας και να αντισταθούμε σε επερχόμενη τουρκοποίηση της Κύπρου ,στεκόταν επίσης ιδιαιτερα επικριτικός σε εκείνους που πηγαινοέρχονται στα κατεχόμενα και τρώνε  στις ταβέρνες και παίζουν  χαρτιά ενω  ο ίδιος απέδειξε δεν έχει την ανάλογη συμπεριφορά. Τι παραδειγμα δίνει ο Προκαθήμενος της Κυπριακης Εκκλησίας ;;; Η ανακολουθία μεταξύ των λόγων και των έργων του είναι ιδιαιτερα χαρακτηριστική.

Ήμουν σίγουρος ότι δεν θα  έπρεπε να είχα την οποιαδήποτε απαίτηση να γνωρίζει την συγκεκριμένη περιοχή που βρισκόταν  ο Μακαριωτατος Κύπρου, ούτε επίσης την ιστορία που κουβαλά αυτή η περιοχή. Ούτε πως ακόμα στην περιοχή υπάρχουν ακόμα σε πείσμα των καιρών 100 ελληνικές οικογένειες. Του είπανε για την παραλιακή Λεωφόρο  Αγ Στεφάνου όπου ακόμα στέκονται περήφανα τα αρχοντικά σπίτια των Ελλήνων με άλλο όμως ιδιοκτήτη τώρα…  Δεν θυμήθηκε ούτε να ζητήσει να επισκεφτεί ένα μειονοτικό μας ίδρυμα π.χ. το Ελληνικό Γηροκομείο στο Βαλουκλί, ούτε μπήκε στον κόπο να έρθει σε επαφή με Έλληνες της Πόλης.   Αυτά είναι μάλλον ψιλά γράμματα για το Μακαριώτατο. Ο Μακαριοτατος δεν καταδέχτηκε να επισκεφθεί την μειονότητα μας… δεν πειράζει τον κέρδισε όμως το τουρκικό εστιατόριο…. Τ

Από το 1955 εως το 1964 που σταμάτησε μερικώς το πραγματικό πογκρόμ ακόμα το αίμα των Ελλήνων μυρίζει στην περιοχή του Αγίου Στεφάνου από τις βιαιοπραγίες των Τούρκων. Τα ουρλιαχτά των Ελλήνων που εκδιώχτηκαν από τα σπίτια τους  ηχούν ακόμα στα αυτιά μου όταν κατεβαίνω στην περιοχή του Αγίου Στεφάνου.  

Στην Κύπρο οταν θα τελέσει τα μνημόσυνα των πεσόντων της τουρκικής εισβολής οταν θα αντικρίσει τους συγγενείς των, αλλα και τους συγγενείς των αγνοουμένων ας τους ενημερώσει οτι έχει ήσυχη την συνειδησή του έχοντας  την ξεχωριστή τιμή και εμπειρία να γευματίσει σε ενα απο τα καλύτερα εστιατόρια της Κωνσταντινουπόλεωςς σε κατεχόμενη ελληνική περιοχή κερασμένα από το χρεοκοπημένο δυστυχώς Ελλαδικό Κράτος.

Υ.Γ.  1) Θέλω να καταστήσω σαφές οτι το παρόν άρθρο παρουσιάζεται στον αναγνώστη  με σκοπό όχι κακόβουλο αλλά ούτε κακοπροαίρετο. Δεν στρέφεται δηλ. εναντίον της Εκκλησίας αλλα στέκεται επικριτικά ενάντια  στον ηγέτη της Εκκλησίας της Κύπρου  και σε συγκεκριμένη ενέργεια του η οποία προσβάλλει στοιχειωδώς τουλάχιστον την εθνική μας αξιοπρέπεια. Καλείται το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας της Κυπρου αν εχει εναπομείναντα εθνικά χαρακτηριστικά να αποδοκιμάσει την ενέργεια του αυτή   και σαφέστατα και τον ίδιο.       

 

ΒΑΣΙΛΗΣ ΣΑΜΑΝΙΔΗΣ

Κωνσταντινούπολη 15-9-2011

Ελληνική Κοινότητα Σαλματομβρουκίου

http://www.beyti.com/tr/default.asp

http://www.beyti.com/tr/Galeri.asp

Αυτόνομοι Εθνικιστές Κροατίας

Στηρίζουμε τον αγώνα του Λαού για μια παιδεία Ελεύθερη, Ελληνική , Σοσιαλιστική !

Αναδημοσίευση από την σ.ο του Μαύρου Κρίνου άρθρο για την εκπαίδευση και το  εκπαιδευτικό σύστημα.

Τί κάνεις όταν πέσει δακρυγόνο;

Το να αναπνέει κανείς μέσα στα δακρυγόνα, ή ακόμα να το νιώθει στα μάτια του, δεν έχει καθόλου πλάκα. Αυτός προφανώς, είναι ο σκοπός τους. Υπάρχουν όμως κάποια πράγματα που μπορούμε να κάνουμε προκειμένου να κάμψουμε την αποτελεσματικότητα των δακρυγόνων, και να μαστε σε θέση να συνεχίσουμε να μαχόμαστε.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να θυμόμαστε σχετικά με τα δακρυγόνα είναι ότι αποτελούν πρωταρχικά ένα όπλο ΦΟΒΟΥ. Ναι το δακρυγόνο είναι ενοχλητικό. Αλλά ο παράγοντας του φόβου που προκαλείται από τις ρίψεις δακρυγόνων είναι ένα πολύ πιο αποτελεσματικό μέσο διάλυσης ενός πλήθους απ’ ότι το ίδιο το δακρυγόνο. Κανόνας πρώτος λοιπόν είναι να ηρεμήσουμε.
Το δακρυγόνο συχνά εκτοξεύεται σε μορφή χειροβομβίδων. Αυτές μπαίνουν στην κάνη ειδικών όπλων και πυροδοτούνται με “άσφαιρα”. Έτσι, όταν ρίξουν δακρυγόνο, θα ακούσετε τον ήχο των όπλων. Μην ανησυχείτε: δεν σας πυροβολούν.
Αφού ακούσετε τον κρότο, κοιτάξτε ψηλά. το βομβίδιο θα κάνει μια παραβολική πορεία προς τον προορισμό του αφήνοντας ένα ίχνος λευκού καπνού. Αν δεν κατευθύνεται κατά πάνω σας, δεν υπάρχει λόγος να μετακινηθείται. Μείνετε ακίνητοι προς το παρόν. Προειδοποιείστε τους ανθρώπους γύρω σας ότι πέφτει δακρυγόνο, και προσπαθείστε να δείτε πού θα προσγειωθεί. Αν πέφτει κοντά σας, προετοιμαστείτε να κρατήσετε την αναπνοή σας εισπνέοντας μια γερή αναπνοή.
Το βομβίδιο θα κάνει μια μικρή έκκρηξη. Συνήθως αυτό θα γίνει όσο είναι ακόμα στον αέρα, αν και όχι πάντα. Ξανά, κάτι τέτοιο έχει μια ψυχολογική επίπτωση αν δεν είναι κανείς εξοικειωμένος. Μετά την έκρηξη, θα παραμείνει ένα μικρό εξάρτημα που βγάζει καπνό. Είναι μεταλλικό και συνήθως στο μέγεθος μιας μπάλας του τέννις. Θα στροβιλίζεται στο έδαφος βγάζοντας δακρυγόνο αέριο.
Ο άνεμος είναι φίλος σου. Κινήσου προς την μεριά απ’ όπου φυσάει. Ο άνεμος θα παρασύρει το μεγαλύτερο μέρος του αερίου μακριά σου. Μην πανικοβάλεσαι. ΜΗΝ ΤΡΕΧΕΙΣ. Ο πανικός είναι ακριβώς το αποτέλεσμα που προσπαθεί να δημιουργήσει η αστυνομία.
Αν έχεις γάντια και κάτι για να καλύψεις το πρόσωπό σου, μπορείς να σηκώσεις το βομβίδιο και να το πετάξεις πίσω προς την μεριά της αστυνομίας. Αυτό είναι η πιο ενσυνείδητη κίνηση που μπορείς να κάνεις για να προστατέψεις τους φίλους σου στο δρόμο. Το βομβίδιο θα είναι καυτό, οπότε τα γάντια είναι μάλλον απαραίτητα.
ΠΡΟΣΟΧΗ: το να σηκώσεις το βομβίδιο θα σημαίνει ότι τα ρούχα σου θα ποτίσουν με δακρυγόνο. Κάτι τέτοιο είναι απολύτως δυσάρεστο και απαιτεί σκληρό πλύσιμο και απορριπαντικό το συντομότερο δυνατόν. Κυρίως: απόφυγε κάθε επαφή μεταξύ των εμποτισμένων ρούχων και του προσώπου σου, καθώς τα χημικά συστατικά παραμένουν ενεργά ακόμα και μέρες αργότερα.
ΠΡΟΣΟΧΗ: μη σηκώνεις βομβίδιο που δεν έχει σκάσει. Μπορείς να τραυματιστείς αν εκκραγεί στα χέρια σου. Μερικά είναι επίσης, τσούφια. Δεν είναι φρόνιμο πάντως να υποθέσεις ότι ένα βομβίδιο που δεν έχει εκκραγεί είναι τσούφιο.
Υποθέτοντας ότι δεν έχεις μάσκα αερίων (η οποία είναι απαραίτητη για πιο μακροχρόνιες κινήσεις μέσα σ’ ένα περιβάλλον ασφυκτικό από δακρυγόνα), ένα φουλάρι ή άλλα ρούχα εμποτισμένα σε ξύδι ή χυμό λεμονιού θα σου επιτρέψουν να αναπνεύσεις για ένα μικρό διάστημα σχετικά καθαρά, όσο χρειάζεται για να απομακρυνθείς από το πεδίο όπου πέφτουν τα δακρυγόνα. Καλύψου! το ξύδι από μηλίτη μυρίζει λιγότερο και προτιμάται . Το να αναπνέεις σε ξύδι δεν είναι ευχάριστο, αλλά σε σχέση με το δακρυγόνο είναι σαν να αναπνέεις σε καθαρό αέρα. Δυστυχώς, η προστατευτική δράση του ξυδιού κρατάει λίγο (μερικά λεπτά), κι έπειτα το φουλάρι σου θα νωτίσει. Μπορείς να έχεις μαζί σου μερικά ακόμη. Το να ξαναδέσεις ένα νωτισμένο φουλάρι στο πρόσωπό σου δεν είναι καθόλου καλή ιδέα. Σιγουρέψου ότι το φουλάρι σου καλύπτει πλήρως την περιοχή της μύτης και του στόματός σου. Πρέπει να φοράς γυαλιά. Γυαλιά αεροστεγή. Το να έχεις έναν οξύ πόνο στο άνω αναπνευστικό σου παλέυεται. Το να σε καιν τα μάτια σου και να τρέχουν ποτάμια δακρύων την ίδια στιγμή, όχι.
Καταρχήν ΜΗΝ ΦΟΡΑΤΕ ΦΑΚΟΥΣ επαφής σε κάθε εκδήλωση όπου υπάρχει πιθανότητα να γίνει ρίψη δακρυγόνων. Οι φακοί θα παγιδεύσουν το δακρυγόνο πάνω στα μάτια σας, κάτι που εκτός του ότι είναι εξαιρετικά οδυνηρό, θα καταστρέψει την κόρη των ματιών σας.
Μια περιγραφή μου του τί αισθάνεται κανείς όταν έρχεται σε επαφή με δακρυγόνο είναι η εξής: νιώθεις σαν το εσωτερικό του κεφαλιού σου να καίγεται από οξύ. Υπάρχει ένας πόνος που σε καίει και πιθανότατα ένα συναίσθημα βλενών, δακρύων και σαλιού να τρέχουν (στμ. δεν είναι παρά οι φυσικές διεργασίες του οργανισμού προκειμένου να ανταπεξέλθει). Φτύσε, φύσα την μύτη σου, κάνε γαργάρες και φτύνε. Αν είναι απαραίτητο, ξέπλυνε τα μάτια σου με τρεχόμενο νερό από μέσα προς τα έξω, βάζοντας το κεφάλι κάτω από τη βρύση και στο πλάι.
ΠΡΟΣΟΧΗ: κάντε μερικές δοκιμές πριν το κάνετε αυτό στην πραγματικότητα. Ελάτε σε επαφή με κοντινές σας ομάδες ακτιβιστών και ενημερωθείτει. Έχετε υπόψην ότι το ξέπλυμα των ματιών για περίπτωση ψεκάσματος με σπρέυ πιπεριού είναι μια εντελώς διαφορετική διαδικασία.
Το πως θα αντιδράσει ο κάθε άνθρωπος στο δακρυγόνο, είναι και θέμα οργανισμού. Έχω δει ανθρώπους να ορμάνε απροστάτευτοι στους μπάτσους και να ψεκάζονται για ώρες, μόνο με τη θέληση της δύναμής τους. Ωστόσο μην περιμένετε ότι είναι τόσο εύκολο. Μπορεί να εκπλαγείται όμως.
Τέλος, το διαλυμένο δακρυγόνο πλανάται στον αέρα για ώρες. Τα μάτια, η μύτη, ο λαιμός μπορεί να παραμείνουν ερεθισμένα για αρκετές ώρες μετά την επαφή, ειδικά αν έγινε εκτεταμένη χρήση.
Υπάρχουν δυο βασικοί τύποι δακρυγόνων, τα CS και τα CN. Τα CN είναι 3 με 10 φορές πιο τοξικά από τα CS. Σε υψηλές δόσεις και μέσα σε κλειστούς χώρους μπορούν να αποβούν θανάσιμα. Τα CS από την άλλη, εκτός από τα γνωστά αποτελέσματα, μπορούν να καταλήξουν σε βαριά εγκαύματα και καρδιακές επιπλοκές. Οι επιπτώσεις τους πάντως δεν έχουν ερευνηθεί διεξοδικά.

ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ

Ὅπως τονίζει ὁ συγγραφέας, «το πρόβλημα της Κύπρου ήταν, είναι και θα είναι το ότι γειτνιάζει με το Ισραήλ. Σήμερα ειδικά, η Κύπρος ανήκει στην σφαίρα επιρροής του Ισραήλ, όπως και η Τουρκία και η Ελλάς και τα Βαλκάνια γενικώς. Τα συμφέροντα του σιωνισμού σήμερα είναι να κρατήσουν την Κύπρο διχοτομημένη. Πρέπει όλοι οι Έλληνες να συνειδητοποιήσουν ότι ο παγκόσμιος εξουσιασμός εργάσθηκε πολύ σκληρά επί πολλούς αιώνες για να επιτύχη το συγκεκριμένο στάτους-κβο στην Κύπρο. Μόνο οι αφελείς και αδιάβαστοι θα ισχυρισθούν ότι αυτό το στάτους-κβο θα αλλάξη εύκολα χωρίς τεράστιες θυσίες. Απαιτείται αρίστη ενημέρωσις, ανύψωσις του ηθικού του λαού, αποτελεσματικότερη λειτουργία των κρατικών υπηρεσιών, επαγγελματικό πνεύμα στην εκπαίδευσι και απόδοσι των, υπό διάλυσιν σήμερα, ενόπλων δυνάμεων, σύμπνοια λαού-κράτους-στρατού, εθνική διαπαιδαγώγισι των (ήδη βαρβαριζόντων) νέων και επάνοδος στις αξίες του ελληνισμού. Εφ’ όσον λοιπόν δεν γίνονται θυσίες θα υφιστάμεθα ως ευρωπαΐζοντες ραγιάδες τις συνέπειες του ξεπουλήματος του ήθους και των αξιών μας».
Τὰ στοιχεῖα ποὺ παρουσιάζονται στὸ βιβλίο εἶναι συγκλονιστικὰ καὶ τὰ περισσότερα ἀπὸ αὐτὰ ἐμφανίζονται γιὰ πρώτη φορά. Πρέπει νὰ ἀξιολογηθοῦν σύμφωνα μὲ αὐτὴν τὴν ὀπτική, ἄσχετα μὲ τὶς πεποιθήσεις τοῦ κάθε ἀναγνώστη. Βαθὺς μελετητὴς καὶ ἐρευνητὴς τῶν σκοτεινῶν πτυχῶν καὶ παρασκηνίων τῆς Ἱστορίας, ὁ συγγραφέας δὲν διστάζει νὰ ἀποκαλύψει τὴν διαχρονικὴ συνωμοσία σὲ βάρος τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Κύπρου, ἀπὸ τὴν ἀρχαιότητα μέχρι τὶς μέρες μας. Στὶς 630 σελίδες τοῦ βιβλίου ἀποκαλύπτεται ὁ ρόλος τοῦ ἑβραϊκοῦ παράγοντα, ξεκινῶντας ἀπὸ τὴν ἑβραϊκὴ ἐπανάσταση στὸ νησί, τοῦ 115 μ.Χ., καὶ τὴν τότε γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων, ἀποκαλύπτοντας τὸ ρόλο τοῦ δευτέρου σιωνιστικοῦ κινήματος στὴν καταστροφὴ τῆς Κύπρου τὸ 1570-1571, ἀλλὰ καὶ τὴ διαμόρφωση τῶν ἐξελίξεων στὴ μεγαλόνησο κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ τρίτου σιωνιστικοῦ κινήματος ὑπὸ τὴν καθοριστικὴ δράση τῶν Ντισραέλι, Ρόθτσιλντ, Ζαχάρωφ, Μπαροὺχ κ.ἄ., γιὰ νὰ φτάσει μέχρι τὸ 1974, ὅταν ξεκίνησε ἡ ἀρχὴ τοῦ τέλους γιὰ τὴν ἑλληνικὴ Κύπρο.

Αισχρόν εστί σιγάν της Κύπρου αδικουμένης 

Συγγραφέας: Γρηγόριος Κ. Μπέλλος 

Εκδότης: Ενδοχώρα 

Σελίδες: 630 

Ημ. Έκδοσης: 10/06/2011

 

Κυκλοφορεί σε όλα τα καλά βιβλιοπωλέια της Κύπρου

Στην τελική ευθεία για τη συναυλία του Σεπτέμβρη

Δυο εβδομάδες απέμειναν για τη συναυλία των Γερμανών Kategorie C στη χώρα μας. Ένα γεγονός που ανοίγει τη συναυλιακή δραστηριότητα της ερχόμενης σεζόν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Οι Kategorie C αποτελούν μια από τις πιο γνωστές hooligan rock μπάντες και μετρούν ήδη μια δεκαπενταετία ζωής, έχοντας μια πλούσια δισκογραφία στο ενεργητικό τους. Αυτή αποτελείται από 9 studio albums, 3 mini cds και 2 live albums, ενώ παράλληλα έχουν πραγματοποιήσει live εμφανίσεις σε αρκετές πόλεις της Γερμανίας αλλά και της Ευρώπης γενικότερα.

Πρόσφατα κυκλοφόρησαν τη νέα τους δουλειά με τίτλο "Deutsche Jungs", ένα πολύ καλό δείγμα "deutschrock" με αντισυμβατικό στίχο. Στα πλαίσια λοιπόν της "Deutsche Jungs" περιοδείας τους πρόκειται να επισκεφτούν και την Ελλάδα, δίνοντας μια συναυλία το Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου, στο ελληνικό Skinhouse. Μέχρι τότε, δείτε το video από το νέο τους album, από το κομμάτι "Die letzte Kugel bleibt" και διαβάστε μια πρόσφατη συνέντευξή τους. [Flyer]

 

Skinhouse

 

Αυτόνομο Ραδιόφωνο

Το Αυτόνομο Ραδιόφωνο πάει διακοπές! Έτσι λοιπόν, οι ζωντανές εκπομπές θα συνεχιστούν με το καλό από 1η Σεπτεμβρίου, με ανανεωμένο μουσικό και όχι μόνο πρόγραμμα. Εσείς φυσικά μπορείτε να συνεχίσετε να επισκέπτεστε την ιστοσελίδα www.autonomo-radio.gr και να ακούτε μουσική 24 ώρες το 24ωρο αλλά και το αρχείο των εκπομπών για να κατεβάσετε κάποιες που πιθανότατα χάσατε μέσα στη χρονιά. Το αρχείο ανανεώνεται συνεχώς με εκπομπές.

Ο Ελληνικός Πεσιμισμός

Θα αναλύσουμε τα τέσσερα σημεία που δείχνουν την κακή πορεία της παιδείας μας.

Το πρώτο σημείο της άγνοιας και της πλάνης είναι ότι δεν μας έ­μαθαν ποτές, πως οι έλληνες στάθηκαν ένας κόσμος άκρα μελαγ­χολικός. Το καθημέρα των ελλήνων είναι το όρος Σίπυλο της Νιόβης, ό­που όλες οι βρύσες στάζουνε λύπη. Η λιγνή Ελλάδα ήταν μία κλαίου­σα ιτιά. Εδώ ως και τα ζώα μύρουνται και δακρύζουν. Θυμήσου, για παράδειγμα, τα δάκρυα που χύνανε τα άλογα του Αχιλλέα [Ομήρου, Ρ 437-8].

Στη χλωρίδα του ελληνικού στοχασμού βασιλεύουν τα κλαδιά των νεκρών. Το κυπαρίσσι και ο ασφόδελος. Ούτε πριν ούτε μετά, κανένας λαός δεν ερεύνησε τα άγνωστα της φύσης και τα μυστήρια της ψυχής, για να φτάσει το βαθύ σκοτάδι και το συμπαγές μηδέν που φτάσανε οι έλληνες.

Κανένας λαός δεν βυθίστηκε όσο οι έλληνες στη μαύρη χολή του απαίσιου και της ματαιότητας. Μαύρη χολή. Μελαγχολία αλλιώς. Βούδας, Σοπενχάουερ και όλες οι φιλοσοφίες του πεσσιμισμού και της άρνησης, μπροστά στον καημό των ελλήνων είναι αθλοπαι­διές και αθύρματα. Και καμία θεωρία που υψώθηκε στο γενικό δεν άφηκε να της ξε­φύγουν τόσες φωνές αίρεσης, παράπονου, και απόγνωσης, όσο η κο­σμοθεωρία των ελλήνων.

Οι έλληνες είναι οι αυτουργοί, οι πρωτουργοί, και οι δημιουργοί του θρήνου και της σφοδρής σιωπής. Πρώτοι αυτοί δουλέψανε το νόημα της μοίρας και της συμφοράς. Σε σχέση με τον άνθρωπο, το άδικο το είδαν σε κλίμακα πανανθρώπινη. Και σε σχέση με τον κό­σμο, το κακό το είδαν σε κλίμακα παγκόσμια. Το κακό που είδαν οι έλληνες στη φύση η σύγχρονη φυσική το ονόμασε εντροπία, και τό ‘κλεισε στο δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής.

Είναι παράξενο που ετούτος ο Καύκασος της μοναξιάς και του πά­γου φαίνεται πως δεν φαίνεται στα έργα και στα λόγια τους. Καθώς τα καράβια τους ταξιδεύουν στις γλαυκοκύανες θάλασσες, το μαγνάδι της επιφάνειας δεν αφήνει να φανεί πουθενά, ότι σε ό­λους εκείνους τους πλησίστιους πλόες λάμνει η βέβαιη αίσθηση και η βέβαιη γνώση τους για το κακό του κόσμου και για το άδικο του ανθρώπου.

Από ένα σημείο μάλιστα και πέρα αυτό το παράξενο γίνεται θαυμαστό. Γιατί όλος εκείνος ο κόσμος του θρήνου μετουσιώνεται σε κατανόηση και σε πικρή περηφάνεια. Γίνεται δηλαδή η ελληνική τέχνη. Γίνεται εγκαρτέρηση, ήμερη κυριαρχία του λόγου στο άλογο, ό­ραση και εννόηση της βαθύτερης οργάνωσης του σύμπαντος. Γίνεται το μελαγχολικό μειδίαμα ενός μελλοθάνατου που βλέπει ότι πεθαίνει. Δεν αφήνεται όμως στην παρηγοριά που προσφέρεται να του δώσει ο λόγος των γύρω του ότι θα ζήσει χρόνια ακόμη.

Αυτός ο μεταπλασμός της μελαγχολίας των ελλήνων σε τέχνη εί­ναι καίριας σημασίας. Γιατί άλλαξε το ποιόν και την υφή της. Τη μετέτρεψε από άρνηση σε δύναμη, και από εγκατάλειψη σε καρτερία. Έγινε δηλαδή ένας πεσσιμισμός χαρούμενος. Μία δυστυχία, που ωστόσο βρίσκει να χαίρεται. Αυτή την αιχμηρή κορυφογραμμή της χαρμολύπης, που οι έλληνες την περπατούν πολύ προσεχτικά, ο Ό­μηρος τη λέει «δακρυόεν γελάν» [Ομήρου Ζ 484].

Από ένα πανίσχυρο αποθεματικό θέσεων που μιλούν για τη με­λαγχολία των ελλήνων, θα φέρω δύο δημώδεις μαρτυρίες και μία λόγια κατάθεση, για να δειχτεί ο όγκος και το βάρος της ελληνικής λύπης.

Λένε, λοιπόν, πως κάποτε έγινε ένας αγώνας [Το γνωστό Certamen Homeri et Hesiodi] ανάμεσα στον Ό­μηρο και στον Ησίοδο για το πρωτείο. Να κριθεί, τέλος πάντων, στους έλληνες, ποιος από τους δύο μεγαλύτερους είναι ο πιο μεγάλος. Η επιτροπή κρίσης, εκεί κάπου στην Αυλίδα ή στις Θήβες, κάθι­σε με σεβασμό τους δύο σοφούς στο θρονί τους, και άρχισε να τους ερωτά. Ήθελαν να μετρήσουν, ποιος θα δώσει τις πιο φρόνιμες α­ποκρίσεις στα ζητήματα.

Ρωτήσανε τον Ησίοδο, και αποκρίθηκε ζυγιασμένα. Οι θέσεις που έλαβε, φανέρωναν τον άνθρωπο με την πλούσια πείρα που έζησε στον κόσμο ζωντανός. Που έκαμε, και έπαθε, και έμαθε.

Ρωτήσανε και τον Όμηρο. Ο γλυκός αοιδός με τη λευκή κεφαλή και τα άδεια μάτια, που κάποια ερμηνεία θέλει να επιμένει πως έχα­σε το φως του γιατί δεν άντεξε το πολύ κακό που αντίκρυσε στον κόσμο, τους άκουσε μειλίχια.

Πες μας, λοιπόν, αστέρι στις θάλασσες και ήλιε στα βουνά, του είπανε. Πες μας, ποιο είναι το μεγαλύτερο στον άνθρωπο καλό. «Άριστο σε όλους και σε όλες», αποκρίθηκε ο Όμηρος, «είναι ο άθρωπος ποτέ να μη γεννιέται!».

Η επιτροπή έμεινε καγκελόξυλο. Ένας πονηρός όμως ανάμεσα στους κριτές, ένας ελληνικά πονηρός, ένας μικρός Οδυσσέας, σκόρ­πισε την ταραχή που γέννησε η σπαθιά του Ομήρου με μια δεύτερη ερώτηση.

Κανένας, του λέει, δεν μας ζήτησε γνώμη, αν θέλουμε να μας γεν­νήσει ή όχι. Να μας ειπείς, λοιπόν, ποιο είναι το δεύτερο στον άν­θρωπο καλό, που να το κρατά και στο χέρι. Το πάντων αιρετώτατον. Εκείνο που να μπορούμε δηλαδή να το διαλέγουμε κιόλας.

«Το δεύτερο στον άνθρωπο καλό», είπε ο Όμηρος, «είναι όταν γεν­νηθεί ο άνθρωπος, αμέσως να πεθαίνει» [Homeri opera, υπό T.W. Allen. Εκδ. Οξφόρδης, τόμος V, σ. 288: «αρχήν μεν μη φύναι επιχθονίοισιν άριστον· φύντα δ’ όμως ώκιστα πύλας Αίδαο περήσαι.»].

Αυτή η απόκριση κρύβει τη βία της ανάγκης και την αλυπησιά του χάρου. Και κάνει τον Όμηρο να γίνεται ο πρώτος τιμητής του θεού, όπως ο Κάιν είναι ο πρώτος φονιάς του ανθρώπου. Όσο και να εξερευνά κανείς στη χώρα του θρήνου, δεν θα βρει πικρότερη θέση. Όπως δεν πρόκειται να βρει γυναίκα πιο ωραία από την ωραία Ελένη, που και κείνη την έπλασε ο Όμηρος. Ωστόσο εμείς μπορούμε να γνωρίζουμε πως πίσω από τον Όμη­ρο δεν μιλάει ο Όμηρος, αλλά το συλλογικό πνεύμα της Ελλάδας.

Τα λόγια του είναι η δημοτική απήχηση του πνεύματος ενός λαού απάνου σ’ ένα ερώτημα που αγωνίζεται να κλείσει όλα του ανθρώ­που τα υπάρχοντα. Είναι μία απόκριση ίδια με τη λύση που προσπα­θεί να δώσει σήμερα η θεωρία του ενιαίου πεδίου, όπου μέσα σ’ ένα τύπο οι φυσικοί αγωνίζουνται να κλείσουν όλους τους νόμους της φύσης. Άλλωστε το ξέρουμε, διακόσιους χρόνους τώρα κοντά, πως ο Όμηρος δεν υπήρξε. Το αθάνατο όνομά του είναι το δημοτικό τρα­γούδι των παλαιών ελλήνων.

Στα ίδια πατήματα βρίσκεται και η ιστορία που σώθηκε στα Απο­σπάσματα του Αριστοτέλη, και σ’ ένα κείμενο του Πλουτάρχου. Εί­ναι μάλιστα σημαδιακό, που η ιδέα αρχίζει με τον Όμηρο, την εκκίνηση, περνάει από τον Αριστοτέλη, το τέρμα της κλασικής Ελ­λάδας, και τελειώνει στον Πλούταρχο, την κατακλείδα του ελληνι­κού κόσμου.

Και να μη λησμονούμε ότι ο Πλούταρχος είναι μία επιβλητική μορ­φή στην Ελλάδα. Ρουσσώ, Γκαίτε, και Ναπολέων τον είχαν ολοζωής στο μαξιλάρι τους.

Κυνηγούσε, λέει η αφήγηση [Rose V., Aristotelis qui ferebantur Librorum Fragmenta, Lipsiae 1886, 40, 1481b], ο βασιλιάς Μίδας αγρίμια στα όρη της Μακεδονίας. Εκεί, αποσταμένος, έγειρε στη ρίζα ενός δρυ να συνεφέρει. Τότες ήταν που είδε δίπλα του το Σιληνό να κοιμάται.

Έχω την ευκαιρία, συλλογίστηκε ο ξύπνιος βασιλιάς. Και πιάνει το δαίμονα, και τον δένει με το σκοινί, να μη φύγει. Λέει:

— Εγώ θα σ’ απολύσω, αλλά πρώτα να μου ειπείς.

— Πες το μου, να στο ειπώ, κι απέ να μ’ αφήσεις να φύγω, του λέει ο αρχισάτυρος. Κι ούτε χρειαζόταν να με δέσεις, για να σου ειπώ.

— Εξήγα μου, λοιπόν. Εσύ που κρέμεσαι ανάμεσα ουρανού και γης, και γνωρίζεις πράγματα που δεν τα φτάνει ανθρώπου νους. Ε­ξήγα μου, γιατί χρόνους τώρα τυραννιέμαι, και πάω να κρεπάρω. Ποιο είναι το μεγαλύτερο στον άνθρωπο καλό;

Ο Σιληνός αλαφιάστηκε. Τον συνεπήρε το ξάφνιασμα, ιδιοτρόπησε, κοίταξε πέρα.

— Λύσε με να πηγαίνω, του λέει, και τράβα στο καλό σου. Ρωτάς πράγματα που δεν απαντιούνται.

Ο Μίδας εστάθηκε.

— Κι αν δε μου αποκριθείς, του λέει, σ’ αυτό που σ’ ερωτώ, δεν έχεις λευτεριά. Εδώ στο δέντρο θα μείνεις δεντρωμένος. Όσο να σε λύσει ο λιμός, και να σε κατελύσει ο λύκος.

Θύμωσε τότε ο δαίμονας. Τίναξε βίαια τα χέρια του ψηλά, πέσανε τα δεσμά. Έστρεψε και κοίταξε τον άνθρωπο βλοσυρά, κι όλα τα γύρω μυρίσανε θειάφι. Το θείο συνεπήρε τον τόπο. Ο Μίδας, του πάρθηκε η μιλιά, κι έπεσε κατά γης. Και τότε ο Σιληνός, ο κορυφαίος στα όργια και ο σύντροφος του Διονύσου, τον επετίμησε:

- «Δαίμονος επιπόνου και τύχης χαλεπής εφήμερον σπέρμα, τι με βιάζεσθε λέγειν, ά υμίν άρειον μη γνώναι;»

μ’ ερωτάς, συνεχίζει,

«τί εστι το βέλτιστον τοις ανθρώποις, και τί τών πάντων αιρετώτατον»· μάθε το λοιπόν, και σκάσε:

«μετ’ αγνοίας των οικείων κακών αλυπότατος ο βίος. Άριστον γαρ πάσι και πάσαις το μη γενέσθαι. Δεύτερον δε το γενομένους αποθανείν ως τάχιστα» [Πλουτάρχου, Παραμυθητικός προς Απολλώνιον, 115 d].

Εντελώς ομοιότυπη για τον πεσσιμισμό των ελλήνων με τις δημο­τικές μαρτυρίες του Ομήρου, του Αριστοτέλους και του Πλουτάρχου, είναι και η προσωπική κατάθεση του Σοφοκλή που γίνεται με το στό­μα του χορού στο βασιλιά Οιδίποδα:

Μη φύναι τον άπαντα νι­-

κά λόγον· το δ’, επεί φανήι,

βήναι κείσ’ οπόθεν περ ή-

κει πολύ δεύτερον ως τάχιστα.

(Το πιο καλύτερο απ’ όλα θε νά ‘τανε

να μην είχε κανείς γεννηθεί, 

ή, μια που ήρθε στο φως,

να γυρνά κείθ’ όπου ήρθε μια ώρα πιο μπρος)

[Σοφοκλέους, Οιδίπους επί Κολωνώι, 1224. Μετάφρ. Γ. Γρυπάρη]. Εκτός από το Σοφοκλή είναι και πολλοί άλλοι έλληνες που μιλάνε με την ίδια πεσιμιστική σφοδρότητα. Ο Πλάτων λ.χ., ο Ευριπίδης, ο Βακχυλίδης, ο Θέογνις).

Το συμπέρασμα είναι πως από όλη ετούτη την κοιλάδα των κλαυθμών οι δάσκαλοι και οι διδακτικοί δεν μας έδειξαν φύλλο. Αντίθετα, μας είπαν τα αντίθετα. Μιλούν για ήλιο τα μεσάνυχτα και για πανη­γύρια στο καταχείμωνο.

Η Ελλάδα, μας λένε, σημαίνει την ηρεμία, το ρυθμό, τη γαλήνη. Ελλάδα είναι ο λογισμός, η αγνή απλότητα, η ευδαιμονία, το μέτρο. Προπάντων το μέτρο.

Όλα της Ελλάδας τα χωρεί ο Ζυγός στον ουρανό των ζωδίων. Και τα εννιά ξανθά κορίτσια της Αρμονίας τρέχουν με μικρές φωνές στα ειρηνικά πλατάνια του ποταμού. Ασπροεντυμένες και γάργαρες, σαν τη Ναυσικά και τις άλλες λουίζες, παίζουν τον κλήδονα και τη σφαίρα. Αλλά «quid πλατανών opacissimus» [Σεφέρη Γ., Ποιήματα, Ίκαρος 1979, σ. 60], που έλεγε ο Πλίνιος Νεότερος, και ο Σεφέρης. Γιατί helas θα πει αλίμονο, λέει ο Σεφέρης πάλι [Σεφέρη Γ., Έξι νύχτες στην Ακρόπολη. Εκδ. Ερμής, Αθήνα 1974, σ. 47], και όλοι οι γαλλόφωνοι [Η λέξη helas στα γαλλικά σημαίνει αλλίμονο].

Το δεύτερο σημείο της άγνοιας και της πλάνης είναι η λάθος εικόνα που μας δώσανε για την ελληνική τέχνη.

Πώς στέκεται ο σύγχρονος έλληνας απέναντι στην κλασική τέχνη; Οι μισοί κάτοικοι της Αθήνας δεν ανέβηκαν ποτέ στην Ακρόπολη. Και οι άλλοι μισοί ανέβηκαν για να ιδούν το Λυκαβηττό και τα ελενίτ στις στέγες του Ταύρου.

Τα καλοκαίρια ταξιδεύουμε στους Φιλίππους και στη Δωδώνη, να ιδούμε αρχαία τραγωδία, κι έχουμε το τέμπο των γιουρούκηδων, όταν εισβάλλουν στα γήπεδα.

Τι Μητρόπουλος, τι Μητροπάνος! άκου­σα κάποτε να λένε δυο νέοι μπροστά στην προτομή του Μητρόπουλου στην Επίδαυρο.

Στην πραγματικότητα, η τέχνη των Ελλήνων καθρεφτίζει τον αγώνα τους να νικήσουν τον πεσσιμισμό τους.

Η ελληνική τέχνη είναι το γέννημα του αδυσώπητου αλλά και του εξαίσιου κόπου να μετουσιώσει το βάρος του κόσμου σε ελαφράδα ζωής. Η θλίψη που γέννησε στον Έλληνα η γνωριμία του με το κακό του κόσμου, με το malum physicum καθώς το λεν, παραχώρησε τη θέση της σε μία πικρή αποδοχή, σε μία συναίνεση ανάγκης με τις σκληρές δομές της φύσης. Και το πράγμα έγινε μ’ έναν τρόπο, ώστε την εγγενή συφορά του ανθρώπου να μην τη νοθέψει η δειλία και ο δόλος. Να μην κουκουλωθεί το κακό δηλαδή με την αυταπάτη και το ψέμα.

Πολύ περισσότερο, από αυτή την αισχρή παραποίηση να μην προκύψει στο τέλος παρηγοριά και συμφέρο. Γιατί όταν η συμφορά συμ­φέρει, να τη λογαριάζεις για πόρνη, λέει ο Ελύτης. Αυτό το τελευταίο σημείο είναι ανάγκη να κατανοηθεί ως την ά­κρη του. Αλλιώτικα, η εικόνα μας για τους Έλληνες και την τέχνη τους θα σωριαστεί συγκορμοδεντρόριζη.

Το παράδειγμα που φέρνω, για να δείξω ότι οι Έλληνες δε νοθέψανε τη γνώση τους για τη σκληρότητα και την απανθρωπιά της φύ­σης, είναι ότι μπροστά στον τρόμο του θανάτου αρνήθηκαν να παρηγορήσουν με την ψευτιά για μια ζωή μετά θάνατο.

Θάνατος για τους Έλληνες δεν εσήμαινε το σταθμό που αλλάζω τραίνο. Από Γευγελή δηλαδή τραβάω για Λουμπλιάνα, και πάει λέ­γοντας.

Θάνατος για τους Έλληνες εσήμαινε ανυπαρξία ατελεύτητη, και σκοτάδι για πάντα! Αυτή την οδηγία τους έδωκε η γλώσσα και η σοφία της φύσης. Όλα τα άλλα είναι γεννήματα του φόβου μπροστά στο θάνατο, και δουλειά της φαντασίας. Είναι το τι δεν αντέχουμε, το τι δε θα θέλαμε, είναι πλύση εγκεφάλου από την παράδοση και τη συνήθεια, και δόλος αβυσσαλέος.

Ξέρεις πόση απόσταση υπάρχει ανάμεσα σ’ εκείνον που τιμά τη φυσική γνώση πως όταν πεθάνει θα χαθεί, όπως χάνεται το φύλλο του δέντρου, που λέει ο Όμηρος, και ανάμεσα σ’ εκείνον που τον έμαθαν να πιστεύει πως όταν πεθάνει, θα μεταναστέψει σε κάποια υπερουράνια Αμερική;


Δημήτρης Λιαντίνης


Πηγή

Επιστολή στον Περίανδρο Ανδρουτσόπουλο

Ιούλιος 1996. Τοποθεσία: Αθήνα. Ευτυχώς το δίκυκλο ενός φίλου και συντρόφου βοηθάει να φτάσουμε γρήγορα στον προορισμό μας. Βρίσκομαι σε ελάχιστη ώρα πολύ κοντά στο κέντρο. Από την πρώτη στιγμή ανάμεικτα συναισθήματα για την ομιλία που θα ακολουθήσει.
Η απίστευτη ζέστη στην καρδιά της τερατούπολης δεν μας πτοεί ούτε λεπτό. Ανεβαίνω γρήγορα τα σκαλιά και βρίσκομαι σε έναν μισοσκότεινο διάδρομο. Θετικό στοιχείο τα μέτρα ασφαλείας στην είσοδο των γραφείων. Υπάρχει οργάνωση και σωστό σκεπτικό σκέφτηκα. Πρώτη φορά στα γραφεία της Κεφαλληνίας λοιπόν ...

Ήσουν εκεί και είναι αλήθεια, από την πρώτη στιγμή ξεχωρίζεις ανάμεσα σε πολλούς άλλους. Κεντρικός ομιλητής σε μια ομιλία που διαφέρει. Το περιεχόμενο της πάντα επίκαιρο και άκρως αποκαλυπτικό.

Έχει ως θέμα τις πράξεις και τις δόλιες ενέργειες των παγκόσμιων εξουσιαστών στην καρδιά της Ευρώπης την εποχή του μεσοπολέμου. Στον χώρο ξεχωρίζουν τα χρώματα της Εθνικοσοσιαλιστικής Επανάστασης και τα Εθνικά μας σύμβολα.

Ο χώρος είναι ασφυκτικά γεμάτος από νέους και νέες. Πρόσωπα λαμπερά γεμάτα αυτοπεποίθηση. Πλήρης η αίσθηση της πειθαρχίας στον χώρο, μια πειθαρχία που δεν είναι αποτέλεσμα εξαναγκασμού αλλά επειδή το απαιτεί το νόημα των ιδεών μας ο χώρος και η περίσταση.

Αρχίζεις να αναλύεις το θέμα χωρίς άσκοπες αναφορές. Ο τόνος της φωνής σου ήρεμος και κατά περιόδους δυναμικός αμέσως μαγνητίζει το πλήθος των συντρόφων.

Κάποιοι ελάχιστοι στον αριθμό στις πρώτες φράσεις που ρίχνεις σαν σφαίρες μέσα στην αίθουσα, σε κοιτούν διαφορετικά από τους άλλους τους πολλούς. Κάθονται στις πρώτες καρέκλες είναι πρόσωπα σκοτεινά γεμάτα καχυποψία, και έχουν μια έκφραση που δείχνει ότι είναι άρρωστοι στην ψυχή, σάπιοι μέσα τους μέχρι το μεδούλι. Πρόσωπα γνωστά που σήμερα κρύβονται πίσω από βρώμικες ιστοσελίδες και ψευδώνυμα και παίζουν ακόμα μέσα σε τέσσερις τοίχους το δικό τους βρώμικο παιχνίδι.

Συνεχίζεις να αναλύεις τα γεγονότα της εποχής διεξοδικά και δίνοντας σε όλους να καταλάβουν ότι ο παγκόσμιος εχθρός είναι καλυμμένος κάτω από χίλια πρόσωπα σε όλες τις εποχές, παραμένει όμως πάντα εχθρός αδυσώπητος.

Όσο περνάει η ώρα οι σημερινοί υβριστές σου και πρώην «σύντροφοι» αρχίζουν να ιδρώνουν ακατάπαυστα και να στριφογυρίζουν σαν τα φίδια στις καρέκλες τους. Δεν μπορούν να σε διακόψουν ούτε να σε ακολουθήσουν στην καταιγιστική αυτή ομιλία. Κοιτούν πολλές φορές το ρολόι τους, αναρωτιούνται πότε θα τελειώσει το μαρτύριο τους. Ξέρουν ότι ξεχωρίζεις και έχεις μια αληθινή πίστη μέσα σου και αυτό τους ενοχλεί. Είσαι ένα παράδειγμα ανθρώπου που τους χαλάει το «παιχνίδι».

Η ομιλία τελειώνει και αρχίζουν οι ερωτήσεις από συντρόφισσες και συντρόφους. Τους απαντάς λακωνικά αλλά με απόλυτη ειλικρίνεια και γνώση. Κλίμα συντροφικό και Εθνικοσοσιαλιστικό. Δεσμοί Ελλήνων σε επίπεδο λόγου και όχι μόνο. Η σημερινή βραδιά άλλο ένα θετικό βήμα στο λαμπρό πεδίο της γνώσης.

Φεύγω αργά το απόγευμα προς βράδυ γεμάτος αυτοπεποίθηση και χρήσιμες γνώσεις. Ο Ελληνικός Εθνικοσοσιαλισμός έχει ποιοτικούς Στρατιώτες και είσαι ένας από αυτούς αναμφίβολα.

Ο καιρός περνάει γρήγορα και φτάνει η εποχή που το παρακράτος και το κράτος τυλίγει τον ιστό της δημοκρατικής αράχνης γύρω από το άτομο σου. Τα γεγονότα τα γνωρίζεις ΕΣΥ καλύτερα από όλους. Τις αιτίες για την αυτοεξορία σου και την φυλάκιση σου στα δημοκρατικά κάτεργα για μεγάλο χρονικό διάστημα τις ξέρεις ΕΣΥ καλύτερα από όλους.

Είμαι σίγουρος ότι σου έχουν μεταφέρει άλλοι σύντροφοι το κλίμα που ακολούθησε μετά την ανακοίνωση της δίωξης σου. Όλα τα δημοκρατικά κοράκια και τα δημοσιογραφικά όρνεα έπεσαν να φάνε από τις σάρκες σου. Εκατοντάδες τα δημοσιεύματα εναντίον σου. Και όμως δεν λύγισες και μας δίδαξες τι θα πει ήθος και αντοχή.

Περίανδρε, χιλιάδες συναγωνιστές από το 1998 δεν έπαψαν στιγμή να αναφέρουν το όνομα σου. Χιλιάδες συναγωνιστές ούτε για μια στιγμή δεν αμφέβαλλαν για την αθωότητα σου. Δεν θέλω να αναφερθώ στους «ηγέτες» της περιόδου για το αν σε στήριξαν και ποιοι ήταν αυτοί. ΕΣΥ τα γνωρίζεις όλα αυτά καλύτερα από όλους εμάς.

Δυο τρεις φορές το πολύ μπροστά σε άλλους - και υπάρχουν μάρτυρες για αυτό - έδειξαν τάχα να σε θυμούνται, αλλά στην συνέχεια αποδείχτηκαν πόσο δόλιοι υπήρξαν και μονομιάς σιώπησαν ή επέβαλλαν την σιωπή σε άλλους. Μετά την ομηρία σου οι συνδιαλλαγές τους με το κράτος υπήρξαν συνεχείς. Η δίωξη σου άνοιξε τον δρόμο για την συνεργασία ΤΟΥΣ με τους άτιμους και τους ρουφιάνους.

Εκατοντάδες στρατιώτες του κινήματος ευθύς αμέσως αποχώρησαν διότι δεν δέχτηκαν αυτή την βρώμικη συνδιαλλαγή. Χιλιάδες φτάνουν ως σήμερα αυτοί που δεν δέχτηκαν το «πάρε δώσε» των «ηγετίσκων» της κακιάς ώρας … με τους εξουσιαστές.

Η αποχώρηση από μια οργάνωση που κάποτε υπήρξε εθνικοσοσιαλιστική και σήμερα είναι «μαγαζί γωνία» με αλήτες κερδοσκόπους να είναι υπεύθυνοι σε αυτή, είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει ένας συνειδητοποιημένος Εθνικιστής και Εθνικοσοσιαλιστής.

Πολλοί έγραψαν για εσένα στα έντυπα των εθνικιστών την εποχή εκείνη. Άρθρα συγκινητικά γεμάτα προσμονή για την επιστροφή σου. Όλοι οι αρθρογράφοι ήταν νέοι και απλοί στρατιώτες της Ιδέας. Οι περισσότεροι εξ αυτών σήμερα όχι απλά δεν ανέχονται τις καρικατούρες της ακροδεξιάς αλλά έχουν επιλέξει πλευρά. Την ανώνυμη φρουρά του Ελληνικού Εθνικοσοσιαλισμού. Ονομάζονται αυτόνομοι ανεξάρτητοι ανένταχτοι. Όλοι σε θυμούνται και όλοι γνωρίζουν ότι έπεσες θύμα συνομωσίας και βρώμικων υπανθρώπων.

Η δίωξη σου άνοιξε τον δρόμο για να σύρουν τις ιδέες μας και τους μαχητές σε βρώμικα πολιτικάντικα σοκάκια.

Το 1999 ένα μόλις χρόνο μετά την προβοκάτσια που σου έστησαν, δέχτηκαν να κατέβουν μαζί σε εκλογές (εκλογές ο αιώνιος πόθος τους πραγματικά!) με έναν άνθρωπο που ήταν υπεύθυνος για τις φυλακίσεις συναγωνιστών στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Λίγο αργότερα το 2000 υποστήριξαν υπογείως έναν αισχρό παλιάτσο της ακροδεξιάς πάλι σε άτιμες διαδικασίες. Το 2002 υποστήριξαν τον γλοιώδη Καρατζαφέρη στην υπερνομαρχία Αθηνών με 4 υποψήφιους στον ίδιο συνδυασμό με αυτόν ενώ έγραφαν για τον πρώην «πράκτορα μοντέλων» ότι πρόκειται περί «αξιόλογου και ένθερμου πατριώτη».

Περιττό να σου θυμίσω ότι εν τω μεταξύ οποιοσδήποτε αντιδρούσε στον εξευτελισμό - και αυτοί ήταν εκατοντάδες πραγματικά - διώχθηκαν σπιλώθηκαν και υβρίστηκαν με χυδαίο τρόπο. Η αλήθεια είναι ότι πολλοί από την πρώτη στιγμή της δίωξης σου κράτησαν επιφυλακτική στάση απέναντι στους επίδοξους τύπους που το έπαιζαν «αρχηγοί» και πάγωσαν κάθε επαφή με συγκεκριμένα πρόσωπα. Αποδείχτηκε ότι έπραξαν πολύ καλά την εποχή εκείνη.

Το 2004 - 2006 υπήρξε άλλη μια περίοδος που φλέρταραν με την βρώμικη ακροδεξιά. Αποδείχτηκε το κύκνειο άσμα τους. Ακόμα περισσότεροι Εθνικοσοσιαλιστές αποχώρησαν αφού δεν ανέχτηκαν τους καραγκιόζηδες, ενώ κανείς δεν είχε μείνει από την «παλιά Φρουρά» εδώ και πολύ καιρό. Δεν θα μπορούσαν να προχωρήσουν σε όλες αυτές τις ενέργειες όλοι αυτοί οι καιροσκόποι και σε πολλές άλλες αν ΕΣΥ δεν έβγαινες από την μέση.

Η φυλάκιση σου υπήρξε μια περίοδος που είναι παράδειγμα για όλους μας. Κράτησες μόνος εναντίον πολλών, συνέτριψες κάθε φίδι που προσπάθησε να σε προσβάλλει και να σε υποτιμήσει και έδειξες πόσο δυνατοί είναι οι Εθνικοσοσιαλιστές.

Η μέρα της αποφυλάκισης σου υπήρξε μια πραγματικά χαρμόσυνη είδηση για εμάς τους συντρόφους σου, και ημέρα πένθους για τους εχθρούς σου. Οι μίζεροι και δόλιοι ρουφιάνοι που εύχονταν να παραμείνεις στην φυλακή σήμερα δεν μπορούν να «χωνέψουν» ότι είσαι ελεύθερος και ακόμα πιο δυνατός!

Πολλά βράδια δεν κοιμήθηκαν ούτε για ένα λεπτό αναλογιζόμενοι ότι ΕΣΥ ο Ξανθός Φαλαγγάρχης είσαι και πάλι ελεύθερος. Ξέρουν ότι το τέλος τους έρχεται και προσπαθούν να γλύψουν τον πάτο του δημοκρατικού βαρελιού μήπως και αποκομίσουν κάποιες τελευταίες ελπίδες. Μάταια όμως ο τροχός έχει ήδη γυρίσει …

Είμαι σίγουρος ότι θα έρθει η Ιερή μέρα που οι εχθροί της πατρίδας και της κοινωνίας, οι ριψάσπιδες των ιδεών, οι συνδαιτυμόνες του συστήματος και χειροκροτητές της σάπιας δημοκρατίας θα πληρώσουν για τις πράξεις τους!

Περίανδρε, σκοπός του γράμματος μου δεν είναι να σου προτείνω κάτι ή να σου ζητήσω το οτιδήποτε. ΕΓΩ δεν μπορώ να απαιτήσω το οτιδήποτε από έναν άνθρωπο που φυλακίστηκε για τις ΙΔΕΕΣ του. Δεν γνωρίζω τα σχέδια σου για το μέλλον και δεν ξέρω πως θα πορευτείς. Μου φτάνει που ξέρω ότι ένας ακόμα συναγωνιστής είναι ελεύθερος. Οι εχθροί δεν μπόρεσαν να σε νικήσουν και μόνο αυτό έχει σημασία.

Ξέρω ότι θα το διαβάσεις αυτό το «ηλεκτρονικό γράμμα». Οι Συντρόφισσες και οι Σύντροφοι γνωρίζουν ότι είσαι και πάλι ελεύθερος. Οι μνήμες από τις παλιές εποχές που τσάκιζες στην Σταδίου με την υποστήριξη λίγων - αλλά λεόντων στην ψυχή - πάνοπλες διμοιρίες των ΜΑΤ με τα χέρια γυμνά ξανάρχονται στον νου όλων μας. Φάρος συνείδησης οι ομιλίες σου και τα κείμενα σου αιχμηρά βέλη στην σάρκα του τέρατος.

Τα άρθρα σου είναι σήμερα παντού στο διαδίκτυο και μας εμπνέουν καθημερινά, ενώ εκατοντάδες αυτόνομοι και ανεξάρτητοι αγωνιστές γνωρίζουν την αλήθεια και είναι σε κατάσταση επιφυλακής. Πλαισιώνουν ήδη πολλές ομάδες και κινήσεις σε ολόκληρη την χώρα και παραμένουν πιστοί στις αρχές και στις Ιδέες.

Το δηλητήριο του εσωτερικού «εμφυλίου» έχει προχωρήσει στο αίμα κάποιων συντρόφων, όμως ακόμα ατενίζουμε το μέλλον με αισιοδοξία παραμερίζουμε σήμερα τα προβλήματα του χτες και γελάμε με την ψυχή μας βλέποντας τους δημοκρατικούς πίθηκους που νομίζουν ότι ένα μπλουζάκι με εθνικιστικά σύμβολα θα τους «βαφτίσει» συναγωνιστές να μυξοκλαίνε που «δεν τους παίζουν» τα κανάλια των πρεζεμπόρων ενώ την ίδια στιγμή να χαίρονται που τους φιλοξενούν στις στήλες τους οι γαμψομύτηδες της Jew City.

Πάντα πίθηκοι υπήρξαν τόσο σε προσωπικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο απλά σήμερα βολεύτηκαν σε μια καρέκλα και νομίζουν ότι θα παραμείνουν για πάντα εκεί. Αυτή η καρέκλα και η γραβάτα του κοινοβουλευτισμού θα γίνει και η αγχόνη που θα τους κρεμάσει και θα τους στείλει στην λήθη.

Περίανδρε, το μήνυμα σου ξύπνησε πολλούς που κοιμούνταν με τα μάτια ανοιχτά. Ταρακούνησε συνειδήσεις και έδωσε απαντήσεις σε όλους αυτούς που αμφισβητούσαν γεγονότα και πράξεις. Σήμερα οι εχθροί μας είναι ακόμα πιο πολλοί και ουρλιάζουν σαν ύαινες στα σκοτάδια. Σήμερα όμως τα πάντα είναι ξεκάθαρα και όλοι έχουν επιλέξει πλευρά. Περιμένουμε να ηχήσει η Σάλπιγγα για την τελική έφοδο.

Θα ανασυντάξουμε το Εθνικοσοσιαλιστικό Κίνημα, θα δώσουμε νέα πνοή στον αγώνα και θα κάνουμε πράξη τον Ελληνικό Εθνικοσοσιαλισμό!

Είμαστε πιο δυνατοί από ποτέ και έτοιμοι να συνεχίσουμε τον δρόμο της Εθνικοσοσιαλιστικής Επανάστασης. Είμαστε σίγουροι ότι πολύ σύντομα αδερφέ μας θα σε αντικρύσουμε στο πλάι μας απέναντι στον κοινό εχθρό.

Ραντεβού τον Σεπτέμβριο απέναντι από το πορνείο του κοινοβουλευτισμού για να δώσουμε στους γραικύλους την τιμωρία που τους αξίζει!

Περίανδρε σε χαιρετώ με τεταμένη την δεξιά!

 

του Αλέξανδρου Κεραυνού.

 

Πηγή