RISTORANTE VERONA

 

http://ristorante-verona.blogspot.com/

Ομοσπονδία στην Κύπρο; Ποτέ και πουθενά!

Ένα διαφορετικό γράμμα στην Λευκή Φυλή...

Λευκέ άνθρωπε,

Λυπούμαστε που σε πληροφορούμε ότι το είδος σου έχει δρομολογηθεί για τερματισμό. Εμείς, οι διάφορες πλειονότητες του τρίτου κόσμου στην Αφρική, την Ασία, την Ινδία, την Νότιο Αμερική, και την Μέση Ανατολή διεκδικούμε ό,τι η μακρά σου ιστορία επιτυχίας στο χτίσιμο πολιτισμών, την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών, την δημιουργία σταθερών κυβερνήσεων, την προαγωγή καλής θέλησης, του ταίσματος μεγάλου μέρους του κόσμου και την αύξηση της ειρήνης και της ευημερίας, ακόμα και ανάμεσα στις ταραχώδεις ορδές των δικών μας πατρίδων, μας προκάλεσε ζήλια και αγανάκτηση. Εμείς, που αποτελούμε το 92% του παγκοσμιού πληθυσμού, νοιώθουμε ότι δεν μπορούμε πια να ανεχθούμε την μεγάλη ανισότητα μεταξύ της επιτυχίας σου και της δικής μας αποτυχίας. Η λύση σε αυτή την ανισότητα πρέπει να είναι εμφανής σε όλους όσους ενδιαφέρονται.

Σχεδιάζουμε να εισβάλλουμε στις πατρογονικές σου εστίες, λίγο λίγο, και για να το διευκολύνουμε αυτό, έχουμε την πλήρη συνεργασία των ελεγχόμενων media και κυβερνήσεων, των ακαδημαϊκών και κατασταλτικών οργανώσεων. Ενώ εμείς, προσωπικά, δεν ελέγχουμε καμία από αυτές τις οντότητες, κερδίζουμε δίχως τέλος από το κρυπτο-μαρξιστικό σύστημα που τοποθετήθηκε εκεί, πολλές δεκαετίες πριν από μια εθνική “πέμπτη φάλαγγα” που λειτουργεί με πλήρη ατιμωρησία σε όλα τα επίπεδα του πολιτικού, ακαδημικού και μηντιακού πολιτισμού σου. Η επέμβασή τους στην φυσική ανάπτυξη των συνταγματικών σου δημοκρατιών ήταν και είναι ανεκτίμητη για τις προσπάθειές μας να πάρουμε από τα χέρια σου τον έλεγχο όλων αυτών τα οποία πάλεψες να χτίσεις και να διατηρήσεις τον τελευταίο αιώνα. Πραγματικά αν δεν ήταν αυτοί, κανέναναπό τα τωρινά μας σχέδια δεν θα είχε γίνει ποτέ εφικτό.

Ελέγχοντας προσεκτικά τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τα μήντια και τον τύπο, αυτή η μικρή ομάδα, κατάφερε να πείσει τον μεγάλο όγκο των φυλετικών σου συγγενών, ότι όχι μόνο η αντίσταση είναι μάταιη, αλλά και ότι είναι ανήθικη, βαρβαρική, διεφθαρμένη και ανάξια κάποιου σκεπτόμενου ατόμου. Προωθώντας το στερεότυπο μιας “γραφικής, ρατσιστικής αντίστασης”, έκαναν την ιδέα του αγώνα για την λευκή ταυτότητα μια πραγματική αμαρτία στο μυαλό σχεδόν κάθε λευκού ανθρώπου. Σε συντομία: έπεισαν τους Ευρωπαϊκής καταγωγής ανθρώπους ότι μια παρατεταμένη αυτοκτονία είναι προτιμώτερη από το αμετρίαστο κακό του “ρατσισμού”.

Ενώ το έκαναν αυτό, πίεζαν, μέτρο προς μέτρο, να ανοίξουν τα σύνορα όλων των λευκών εθνών στις σκυθρωπές μας μάζεις, ανοίγοντας τις πόρτες στην εισβολή την ίδια ώρα που διαβεβαίωναν το κοινό ότι η φυλή δεν έχει σημασία. Εφόσον η φυλή, στην πραγματικότητα, έχει σημασία (και κανείς δεν το ξέρει καλύτερα από εμάς), έβαλαν σε ισχύ ένα ολοκληρωτικό σύστημα νόμων “εγκλημάτων μίσους” και “λόγων μίσους”, για να αποξενώσουν περαιτέρω και να ποινικοποιήσουν αυτούς τους λίγους λευκούς που θα μπορούσαν να κρύβουν κάποια δυσαρέσκεια για την παρακμή της κοινωνίας και του πολιτισμού τους. Όλα αυτά είναι σύμφωνα με τα μακρόπνοα σχέδια αυτής της ιδιαίτερης εθνοτικής "ομάδας", που μερικές φορές αναφέρονται ως η «Μεγάλη Πορεία».

Η μικρή αυτή ομάδα, που διατηρεί μια αίσθηση φυλετικής συνοχής, μέχρι σήμερα άγνωστης ανάμεσα ακόμη και στους πιο στενά δεμένους από όλους τους διασκορπισμένους λαούς, διατηρεί μια λαβή στον τύπο και τα ηλεκτρονικά media που είναι σχεδόν μονoπωλιακή στην σφαιρική της δυναμική. Εφόσον κατέχουν τόσο διεξοδικά τον έλεγχο αυτών των οργάνων για την διάδοση της προπαγάνδας, είναι στην καλύτερη θέση να σπείρουν έχθρες ενάντια στους λευκούς ανθρώπους της Ευρώπης και της Αμερικής, υποκινώντας την μειονότητα εναντίον της πλειονότητας σε αυτές τις χώρες. Μαύροι εναντίον λευκών, λατίνοι εναντίον λευκών, ασιάτες εναντίον λευκών, άραβες εναντίον λευκών, ινδιάνοι εναντίον λευκών, και συνεχίζει ούτω καθ' εξής.

Αυτό διευκολύνεται από δεκαετίες πλύσης εγκεφάλου, που αρχίζει στα πρώιμα σχολικά χρόνια, όπου οι λευκοί απεικονίζονται όχι ως οικοδόμοι ενός μεγάλου πολιτισμού, ή οι αξιοθαύμαστοι ηγέτες του ελεύθερου κόσμου, αλλά σε ένα αναποδογυρισμένο, εντελώς διεστραμμένο τρόπο ως καταπιεστές, γενοκτόνοι “ναζί”, μέλη της Κου κλουξ κλαν, ιμπεριαλιστές αποικιοκράτες και ξεδοντιάρηδες βλάχοι, που περιμένουν μια αφορμή για να λυντσάρουν τον πρώτο έγχρωμο που θα συναντήσουν. Αυτή η πλύση εγκεφάλου, όχι απλά βάζει φωτιές στις μειονότητες στα σημερινά φυλετικά ανακατεμένα “σχολεία”, αλλά καλλιεργεί μια αίσθηση “λευκής ενοχής”, που αυτή η συγκεκριμένη ομάδα βρίσκει ιδιαίτερα χρήσιμη για να διατηρεί τον έλεγχο.

Έτσι, εσείς οι λευκοί έχετε γίνει ένα ουδετεροποιημένο, χωρίς εγωισμό, κοπάδι από γελάδια, εύκολα χειραγωγήσιμο και χωρίς να αποτελείτε απειλή για αυτή την μικρή ομάδα, που ζει σε διαρκή τρόμο, του να ξυπνήσετε και να καταλάβετε τα σχέδιά τους. Αυτή η μικρή ομάδα, έχει μια παλιά αντιπάθεια και φόβο για τον λευκό πολιτισμό, και έτσι έχει εργαστεί μέσα σε αυτόν τον πολιτισμό για να υποσκάψει την συνοχή του και την αίσθηση του σκοπού. Η προώθηση της ομοφυλοφιλίας, της πορνογραφίας, των ναρκωτικών, των διαζυγίων, η ηθικού σχετικισμού, της αθείας, του κομμουνισμού, του “αντιρατσισμού” και των “κοινωνικών δικαιωμάτων” ήταν το μεγαλύτερο δώρο σε αυτή την ανατρεπτική ομάδα, που δεν είναι παρά μια μικρή μειοψηφία ανάμεσά σας, αλλά που χειρίζονται, τρομερή, ασύγκριτη δύναμη.

Έτσι, υπό το φώς του ότι είστε, κοινωνικά, ηθικά, πνευματικά ακόμη και νομικά ευνουχισμένοι, εμείς, οι μάζες του τρίτου κόσμου, που διψάμε για αυτό που έχετε και που δεν μπορούμε ποτέ να αποκτήσουμε, θα πλημμυρίσουμε ολοκληρωτικά τις κάποτε ευγενείς και προχωρημένες κοινωνίες σας, τις παρθένες πόλεις και τις γειτονιές σας και θα βιάσουμε τις χώρες σας από κάθε τι που αξίζει.

Θα μετακομίσουμε, ακριβώς κάτω από την μύτη σας και θα φτιάξουμε τις εκκλησίες μας, τα τζαμιά μας και τις συναγωγές μας στην θέση των δικών σας. Θα φροντίσουμε οι δικές μας γιορτές και αργίες να τηρούνται, ενώ οι δικές σας θα σβηστούν από τις σελίδες της ιστορίας.

Θα στραγγίξουμε τα δημόσια ταμεία και όλες τις μορφές κοινωνικής βοήθειας. Θα γεμίσουμε τα σχολεία των παιδιών σας, θα αλλάξουμε την γλώσσα στην οποία γίνονται τα μαθήματα, θα σχηματίσουμε συμμορίες για να φοβίζουμε και να βασανίζουμε την οικογένειά σου, θα κλέβουμε, θα βανδαλίζουμε, θα παρενοχλούμε, θα απειλούμε και θα σε δελεάζουμε, μέχρι να πάρουμε ότι εμείς θέλουμε.

Το ότι αυτό θα γίνει ολοκληρωτικά με δικά σου έξοδα, μας είναι αδιάφορο. Θα δείρουμε και θα δολοφονήσουμε τους γιούς σου, θα βιάσουμε τις γυναίκες και τις κόρες σου. Θα κλείσουμε τα νοσοκομεία για σένα, με τους υπέρτερους αριθμούς μας. Θα πλημμυρίσουμε τους δρόμους, απαιτώντας “ειδικά προνόμια” για τα εκατομμύρια από εμάς που είναι εδώ παράνομα. Θα γεμίσουμε τις θέσεις εργασίας, Θα βιάσουμε ανήλικες. Θα κάνουμε τις δουλειές που εσείς δεν κάνετε.

Καθώς η παγκόσμια οικονομία σου καταρρέει, και θα γίνεται δυσκολότερο και δυσκολότερο να ταϊσεις την οικογένειά σου, καθώς οι ρυθμοί αναπαραγωγής σου θα μειώνονται και θα αντιμετωπίζεις το χάσιμο της χώρας που οι πρόγονοί σου έφτιαξαν για σένα και τα παιδιά σου, απλά θυμήσου: δεν υπάρχει τίποτε που μπορείς να κάνεις για να μας σταματήσεις. Αυτή η μικρή ομάδα έκανε βέβαιο ότι ο νόμος είναι στο δικό μας πλευρό, όχι στο δικό σου. Όσο δυνατή και αν είναι η κριτική σου για εμάς, η μικρή ομάδα θα χρησιμοποιήσει τα media της για να σε χαρακτηρίσει με σοκαριστικά επίθετα και μεγάλη γκάμα “βρισιών”: ρατσιστής, μισητής, φασίστας, νεοναζί, τρομοκράτης κλπ.

Αν θέλουμε, μπορούμε να σου επιτεθούμε και να σε σκοτώσουμε με σχεδόν ατιμωρησία. Τα media δεν θα το αναφέρουν, και αν το κάνουν θα ρίξουν την ευθύνη για την επίθεση σε εσένα, όχι σε εμάς.

Παρακολουθούμε αυτές τις εξελίξεις προσεκτικά, και μας αρέσει αυτό που βλέπουμε. Σύντομα θα είσαι μειοψηφία ακόμη και στην πατρίδα σου (ήδη είσαι μια μειοψηφία παγκοσμίως) και θα συνεχίσουμε να πιέζουμε και να πιέζουμε, μέχρι να μην μείνει τίποτε από εσένα. Θα συντρίψουμε τις χώρες σου, τους πολιτισμούς σου, και τελικά, θα τελειώσουν και οι ζωές σας.

Ο Μπετόβεν, ο Μότσαρτ, ο Σαίξπηρ και όλες οι άλλες μπουρζουάδικες εκδηλώσεις του υψηλού σου πολιτισμού, θα κατατροπωθούν για πάντα. Όλοι οι θρύλοι και οι ήρωές σου θα εκκαθαριστούν και τελικά θα ξεχαστούν. Οι παραδοσιακός σου δρόμος θα γίνει παράβαση, και η ταυτότητά σου έγκλημα.

Ήλθαμε για τις δουλειές σου, τα λεφτά σου, τις γυναίκες σου και τελικά την ζωή σου. Δεν χρειάζεται πολύς ακόμη χρόνος. Κλείνοντας, εμείς, οι εξαθλιωμένες μάζες του τρίτου κόσμου, που ζητούμε να “αναπνεύσουμε ελεύθερα”, θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε την “μικρή ομάδα”, το μονοπώλιο των media και τους πολιτικούς που έκαναν όλα αυτά δυνατά. Τους ευχόμαστε το καλύτερο και ξέρουμε ότι το ίδιο εύχονται και αυτοί για εμάς, όσο δεν παραβιάζουμε την δική τους πατρίδα, την οποία έκλεψαν ορθώς και νομίμως μερικές δεκαετίες πριν.

Αντίο λευκέ άνθρωπε. Είχες μια καλή, μακρά πορεία, αλλά η μέρα σου πέρασε και η δική μας μόλις αρχίζει. Η αυτοκρατορία σου έφτασε στο τέλος της και η φυλή σου είναι πια ανεπιθύμητη. Θα κάνουμε την πλάκα μας μαζί σου, ενώ κρέμεσαι από μια κλωστή, αλλά σύντομα η κλωστή θα κοπεί και η άβυσσος χάσκει κάτω από εσένα και τον πολιτισμό που το είδος σου έχτισε. Εξάλλου, πολλοί από εσάς περιμένουν ήδη, με κάτι παρόμοιο με έναν άρρωστο ενθουσιασμό. Τέλος πάντων, έτσι τους είπε η τηλεόραση να νοιώθουν. Η πλύση εγκεφάλου είναι σχεδόν ολοκληρωμένη και τα πρόβατα μπήκαν σε σειρά για να κουρευτούν.

Καλή σου μέρα!

http://www.ediktyo.gr/2010/08/blog-post_9438.html

Κανένας θάνατος δεν είναι μάταιος

Και τι σημαίνει άραγε για ένα ζωντανό ον το να αντιμετωπίσει το θάνατο; Σύμφωνα με το Χαγκακούρε αυτό που έχει σημασία είναι η καθαρότητα των πράξεων. Ο Τζότσο επιβεβαιώνει την αξία του πάθους και της δύναμης που αυτό μπορεί να έχει, όπως επίσης και την αξία οποιουδήποτε θανάτου σχετίζεται μ΄αυτό το πάθος.
Αυτό ακριβώς εννοεί λέγοντας ότι το να χαρακτηρίσουμε ένα θάνατο μάταιο ειναι αποτέλεσμα του «ανιδιοτελούς μπουσίντο των υπεροπτών εμπόρων της Οσάκα». Το σημαντικότερο σημείο ης διδασκαλίας του Τζότσο, «Διαπίστωσα ότι ο δρόμος του σαμουράι είναι ο θάνατος», κόβει με μιας τον γόρδιο δεσμό, την σχέση αντιπαλότητας μεταξύ ζωής και θανάτου.
Μερικοί λένε πως το να πεθάνει κανείς χωρίς να φέρει σε πέρα το σκοπό του, είναι μάταιος θάνατος ,αυτό όμως αφορά το ιδιοτελές μπουσίντο των υπεροπτών εμπόρων της Οσάκα. Το να πάρεις τη σωστή απόφαση σε μια κατάσταση διλήμματος είναι σχεδόν αδύνατον.
Με τα σημερινά κριτήρια, το να φέρει κάποιος σε πέρας την αποστoλή του σημαίνει πως πεθαίνει άξια, για ένα δίκαιο σκοπό. Το Χαγκακούρε λέει πως κατά τη στιγμή του θανάτου κανείς δεν είναι σε θέση να εκτιμήσει την ορθότητα του σκοπού.
«Όλοι προτιμούμε να ζήσουμε, και είναι απόλυτα φυσιολογικό, αν βέβαια μπορούμε να βρούμε κάποια δικαιολογία γι΄αυτό». Ένας άνθρωπος πάντα κατορθώνει και βρίσκει μερικές, κάτι που πηγάζει άμεσα απο το γεγονός και μόνο της ύπαρξης του στη συνέχεια, επινοεί κάποια μορφή θεωρίας βασισμένη σ΄αυτές τις δικαιολογίες. Το Χαγκακούρε εκφράζει απλά τη σχετική θέση πως είναι προτιμότερο να πεθάνει κανείς παρά να ζήσει ως δειλός, έχοντας αποτύχει στην αποστολή του. Επ΄ουδενί όμως δεν ισχυρίζεται ότι να πεθάνει αποκλείει και το να έχει αποτύχει. Εδώ βρίσκεται ο μηδενισμός του Τζοτσο Γιαμαμότο και συγχρόνως ο απώτατος ιδεαλισμός που γενιέται απο αυτόν το μηδενισμό.
Υποφέρουμε απο την ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να πεθάνουμε για ένα πιστεύω ή μια Ιδέα. Αυτό στο οποίο επιμένει το Χαγκακούρε είναι ότι ένας αμείλικτος θάνατος, ένας θάνατος μάταιος που δεν φέρνει κανένα καρπό, έχει παρ΄όλα αυτά την αξιοπρέπεια που αρμόζει σε ένα ανθρώπινο ον. Εάν εκτιμούμε τόσο πολύ την αξιοπρέπεια της ζωής, πως δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε και αυτήν του θανάτου. Κανένας θάνατος δεν είναι μάταιος. 

Απόσπασμα απο το βιβλίο ΓΙΟΥΚΙΟ ΜΙΣΙΜΑ με τίτλο Η ΗΘΙΚΗ ΤΩΝ ΣΑΜΟΥΡΑΙ ΣΤΗ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΑΠΩΝΙΑ.

Ο Γιούκιο Μισίμα νοσταλγούσε και υπερασπιζόταν το πιο ακραίο, το πιο αυστηρό, το πιο φανατικό, αυτό που σε όλους τους σκοπούς του εγκωμιάζει τον εθελούσιο θάνατο για να μη γίνει συμφιλίωση με τον ξεπεσμό των αξιών. Αν και το βιβλιό γράφτηκε πριν 50 χρόνια, η έννοια της αυτοθυσίας υφίσταται και στις μέρες μας.
Σε μια ημικατεχόμενη πατρίδα όπως η Κύπρος που καθημερινώς βάλλεται απο εκατοντάδες λαθρομετανάστες, τούρκους και λοιπούς αντιφρονούντες, όταν το ίδιο το σύστημα πολεμά εμας τους εθνικιστές τότε η έννοια της αυτοθυσίας παίρνει σάρκα και οστά. Εντατικοποιούμε την αντίσταση μας μπροστά σε όλα αυτα και στο πόλεμο του συστήματος, ο οποίος διώκει κάθε φωνή αντίστασης.
Κάθε λεπτό που περνά, πρέπει να θυσιάζεται πολυμορφικά στις μάχες που δίνονται για σωτηρία της Πατρίδας μας, μέχρις ότου φτάσει η Ιερή στιγμή του πολέμου, που εκεί θα δωθεί η τελευταία μάχη του καλού εναντίον του κακού. Ας ελπίσουμε να έρθει σύντομα αυτή η στιγμή. 

ΡΑΜΝΟΥΣΙΑ

Αυτός είναι Έλληνας;

Έντονη η δραστηριότητα στη Λευκωσία από το "White Nicosia Crew"

Aπό http://whitenicosia.blogspot.com/

Αιωνία αυτού η μνήμη - Bruce Carroll Pierce.

Επειδή κανένα κελλί δεν μπορεί να λυγίσει τους αγωνιστές της ελευθερίας. Επειδή κανένα κελλί δεν μπορεί να ευνουχίσει τους αγωνιστές της φυλής. Ο Bruce Carroll Pierce έφυγε από την ζωή την Δευτέρα 16 Αυγούστου. Ο 56χρονος Bruce ήταν μέλος της γνωστής εθνικοεπαναστατικής οργάνωσης «The Order - Bruder Schweigen», της πλέον γνωστής ομάδος στις Η.Π.Α. την δεκαετία του '80. Ιδρύθηκε από τον ακτιβιστή Robert Jay Mathews στα τέλη Σεπτεμβρίου του 1983. Στόχος του ήταν να εγκαταλείψει τα λόγια και να αρχίσει να στοχεύει σε ένα Λευκό Αμερικάνικο προμαχώνα στον Βορειοδυτικό Ειρηνικό, με τελικό στόχο την συνολική Λευκή νίκη. Ως βάση είχε το μυθιστόρημα του Dr. William Pierce, «Turner Diaries» (ημερολόγια Τέρνερ), και πολλά από τις κατηγορίες για τις οποίες τα μέλη του τελικά καταδικάστηκαν έμοιαζαν με τις τρομοκρατικές πράξεις που περιγράφηκαν στο βιβλίο.

Ας σημειωθεί ότι όλα τα πιστά φυλακισμένα μέλη του The Order παραμένουν προκλητικά και δεσμευμένα στη νίκη για τις 14 λέξεις.

Για περισσότερες πληροφορίες στην σελίδα:  http://www.freetheorder.org/ftomain.html ή παρακολουθείστε το βίντεο αυτό.

Όταν τα λόγια γίνονται πράξη...

Για περισσότερα εδώ.

Ελληνική εθνικιστική τέχνη δρόμου

Δράση με αυτοκόλλητα από το White Νicosia Crew:

...και νέο γραφικό από τα Δωδεκάνησα!

2η Αυτόνομη Εθνικιστική Κατασκήνωση

Κυριακή 15 Αυγούστου: Επιβίωση και Διαβίωση στη φύση

 

http://radio.antistasi.info/

Σχέδια για αυτοκόλλητα

Kάντε κλικ στα σχέδια για να τα μεγενθύνετε και τυπώστε τα στο σπίτι πάνω σε αυτοκόλλητο χαρτί, το οποίο μπορείτε εύκολα να προμηθευτείτε από τα βιβλιοπωλεία-χαρτοπωλεία.

ΛΕΥΚΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ-White Nicosia Crew

Καλώς ορίζουμε τους Αυτόνομους συναγωνιστές της εθνικιστικής ομάδας "ΛΕΥΚΗ ΛΕΥΚΩΣΙΑ" στην οικογένεια των Αυτόνομων Εθνικιστών. Όταν ξεκινούσαμε ήμασταν σίγουροι ότι οι ιδέες μας και η δράση μας ήταν η μικρή φλόγα που θα οδηγούσε στο δρόμο καινούργιο κόσμο με αρχές και αξίες βασισμένες στον εθνικισμό και όχι σε στρατιωτικές επιδείξεις και ελιτίστικες ανακοινώσεις γλειψίματος.

Παραθέτουμε αυτούσια την πρόσκληση των συντρόφων και ακολουθούμε όλοι το παράδειγμα τους.

Aποτελούμε μία νεοσύστατη εθνικιστική ομάδα που ασχολείται με την τέχνη του δρόμου και δρούμε εδώ και ένα περίπου μήνα. Πρόσφατα δημιουργήσαμε και μπλογκ για να ανεβάζουμε υλικό από τη δράση μας. Δρούμε αποκλειστικά στην κυπριακή πρωτεύουσα, στην οποία θέλουμε μέσω της δράσης μας να δώσουμε το δικό μας στίγμα, σήμερα που η πόλη μας έχει παραδωθεί στους ξένους. Δεν έχουμε σχέσεις με πολιτικά κινήματα ούτε έχουμε κάποιο ιδιαίτερο κίνητρο. Μονάχα θέλουμε να εκφράσουμε με το δικό μας τρόπο τις ιδέες και τις θέσεις μας.

Διαφημίζοντας μέσω της σελίδας σας, του facebook κτλ.τη δική μας σελίδα ή απλώς επισκέπτοντάς την μας δίνετε την ηθική ικανοποίηση που θα μας βοηθήσει να συνεχίσουμε τη δράση μας. Περισσότερα για μας, όπως και φωτογραφίες από τη δράση μας θα βρείτε εδώ.

Ευχαριστούμε εκ των πρωτέρων.

White Nicosia - street art crew

Εθνικισμός και lifestyle

Ενημέρωση από ένα ενδιαφέρον άρθρο των συντρόφων της αυτόνομης κίνησης του Μαύρου Κρίνου. Γιατί δεν είμαστε πιόνια κανενός. Διαβάστε εδώ.

ΟΙ ΜΟΤΟΣΥΚΛΕΤΙΣΤΕΣ ΔΕΝ ΞΕΧΝΟΥΝ-ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ

1996 Δεν ξεχνώ.

Στο μυαλό όσων ζήσαμε από κοντά τα γεγονότα του καλοκαιριού θα βρίσκονται για πάντα χαραγμένες οι σκηνές, τα πρόσωπα, τα γεγονότα. Ο Τάσος Ισαάκ, ο Σολωμός Σολωμού, οι συναγωνιστές, το πάθος, η ορμή, οι γκρίζοι λύκοι και οι έποικοι, οι τουρκοκύπριοι και η πολιτική ηγεσία των κατεχομένων αλλά και το προεδρικό με το υπουργικό του συμβούλιο. Οι απειλές, οι πισώπλατες μαχαιριές, οι μηχανές μας και το βλέμμα των συντρόφων στα οδοφράγματα.

Παραθέτουμε αυτούσια την μαρτυρία του δρ. Τάσου Χατζηαναστασίου Φιλανιώτη* όπως έζησε τα γεγονότα από την αρχή της πορείας.

Για την σημερινή μέρα είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε.

ΒΕΡΟΛΙΝΟ-ΚΕΡΥΝΕΙΑ

2-11 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1996

Η Κυπριακή Ομοσπονδία Μοτοσυκλέτας (στο εξής: ΚΟΜ), μετά την δυναμική αντικατοχική πορεία με μοτοσυκλέτες που οργάνωσε το καλοκαίρι του 1995, αποφάσισε να διευρύνει το χαρακτήρα της πορείας καλώντας να συμμετάσχει και η Πανευρωπαϊκή Ομοσπονδία Μοτοσυκλετιστών (στο εξής: FEM). Για πρώτη φορά από το 1974, επιχειρήθηκε να δοθεί στο κυπριακό μία διάσταση που να αφορά έμπρακτα πολίτες από την ευρωπαϊκή ήπειρο. Το σύνθημα που τέθηκε -έτσι ώστε να κεντρίσει το ενδιαφέρον των άλλων ευρωπαίων μοτοσυκλετιστών- ήταν: "Για έναν κόσμο χωρίς σύνορα-ζήσε ελεύθερα-οδήγησε ελεύθερα". Γι' αυτό και ως συμβολική αφετηρία της πορείας ορίστηκε το πρώην διχοτομημένο και νυν ενωμένο Βερολίνο. Ως πολιτικό πλαίσιο της πορείας που στάλθηκε σε όλες τις ευρωπαϊκές ομοσπονδίες τέθηκε το ζήτημα της εφαρμογής των ψηφισμάτων του Ο.Η.Ε. για την Κύπρο με έμφαση στο δικαίωμα της ελεύθερης διακίνησης. Το εγχείρημα ήταν δύσκολο, αλλά η ΚΟΜ κατόρθωσε με την οικονομική συνδρομή της Εκκλησίας της Κύπρου, άλλων χορηγών αλλά και του ίδιου του λαού της Κύπρου που αγόρασε χιλιάδες κουπόνια ενίσχυσης της πορείας, να οργανώσει την πορεία "Βερολίνο-Κερύνεια 2-11 Αυγούστου 1996".

Μέχρι τον Ιούνιο είχε εξασφαλιστεί η συμμετοχή μοτοσυκλετιστών από 12 ευρωπαϊκές χώρες συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, στην οποία οι 50 διαθέσιμες θέσεις καλύφθηκαν πολύ γρήγορα, με αποτέλεσμα να γίνουν τελικά δεκτοί και άλλοι 8 Ελλαδίτες μοτοσυκλετιστές ενώ αρκετοί έμειναν με το παράπονο της μη έγκρισης της αίτησης τους για συμμετοχή. Να σημειωθεί πως οι περισσότερες συμμετοχές προέρχονταν από την Βόρεια Ελλάδα (Λαμία, Λάρισα, Βόλο, Καστοριά, Γρεβενά, Θεσσαλονίκη, Καβάλα) ενώ από την Αθήνα και τον Πειραιά μόλις 7 άτομα θυσίασαν τις αυγουστιάτικες διακοπές τους για την αντικατοχική πορεία. Στην ίδια την Κύπρο οι δηλώσεις συμμετοχής έφτασαν τις 7.000, ενώ στην πορεία του 1995 είχαν πάρει μέρος περίπου 1.000 μοτοσυκλετιστές.

Η πορεία ξεκίνησε από το Βερολίνο στις 2 Αυγούστου με τη συμμετοχή 150 περίπου μοτοσυκλετιστών από την Ιταλία, την Ιρλανδία, τη Φινλανδία, τη Γερμανία, την Αυστρία, τη Δανία, τη Γαλλία, την Αγγλία, την Πορτογαλία, τη...Σλοβενία, ενός ομογενούς από τη Νότια Αφρική, ενός Αμερικανού και Κυπρίων που είχαν ανέβει στο Βερολίνο για να πραγματοποιήσουν τη διαδρομή της πορείας από την αφετηρία της. Η πορεία συνάντησε το πρώτο της μεγάλο εμπόδιο στα σύνορα της Γιουγκοσλαβίας (Σερβίας), καθώς οι Σέρβοι απαίτησαν 25.000 δολλάρια για να επιτρέψουν τη διέλευση στους μοτοσυκλετιστές που διαδήλωναν για την Κύπρο. Παρά την παρέμβαση του Ειρηναίου Μπούλοβιτς, οι "αδελφοί" Σέρβοι έμειναν ασυγκίνητοι και έτσι η πορεία ακολούθησε τη διαδρομή Ρουμανία-Βουλγαρία για να φτάσει στη Θεσσαλονίκη. Η καθυστέρηση στα σύνορα ήταν ήδη μεγάλη, η αλλαγή πορείας πρόσθεσε πολλά χιλιόμετρα κι έτσι άρχισε ένας αγώνας ενάντια στο χρόνο και την κόπωση στα οποία προστέθηκαν και τα νεύρα για να φτάσει η πορεία στον τελικό της προορισμό. Στη Ρουμανία έβρεχε διαρκώς και στη Βουλγαρία οι αρχές απαγόρευσαν τη διαμονή, υποχρεώνοντας τους μοτοσυκλετιστές να οδηγούν συνεχώς χωρίς ανάπαυλα επί ώρες. Στη διέλευση της Βουλγαρίας συνέβησαν αρκετά ατυχήματα (πτώσεις) εξαιτίας της εξάντλησης των οδηγών και των επιβατών χωρίς όμως να υπάρχουν, ευτυχώς, σοβαροί τραυματισμοί. Έτσι η πορεία λίγο έλειψε να έχει και θύματα εξαιτίας της συμπεριφοράς των αρχών των βαλκανικών κρατών και της μη προνοητικότητας των οργανωτών της πορείας. Με πολύ κόπο και ακόμη μεγαλύτερη καθυστέρηση, οι μοτοσυκλετιστές έφτασαν στον Προμαχώνα την Τετάρτη 7 Αυγούστου. Το πρόγραμμα υποδοχής της πορείας στη Θεσσαλονίκη ματαιώθηκε αφού είχε προγραμματιστεί για την προηγούμενη και την Τετάρτη η Θεσσαλονίκη υποδεχόταν τους έλληνες ολυμπιονίκες. Έτσι η πορεία αφού ενώθηκε με τους βορειοελλαδίτες μοτοσυκλετιστές, άλλους Κύπριους που είχαν έλθει για να υποδεχθούν την πορεία από το Βερολίνο στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα κι έναν... Βέλγο που έμαθε για την πορεία ενώ βρισκόταν στην Ελλάδα και θέλησε να πάρει μέρος, πήγε στο Βόλο όπου φιλοξενήθηκε στην Πορταριά.

Την Πέμπτη, οι μοτοσυκλετιστές έφτασαν στον Πειραιά και επιβιβάστηκαν στο πλοίο για να μεταφερθούν στην Κύπρο.

Στο μεταξύ, κι ενώ οι μοτοσυκλετιστές βρίσκονταν εν πλω, η κυπριακή κυβέρνηση και ο κυπριακός τύπος είχαν αρχίσει να ασκούν πίεση στην ΚΟΜ να ματαιώσει την πορεία στην Κύπρο ενώ παράλληλα κινδυνολογούσαν ανεύθυνα για "βέβαιη προέλαση των Τούρκων" προβάλλοντας τις απειλές του Ντενκτάς πως θα πυροβολείται όποιος μοτοσυκλετιστής παραβιάσει τη γραμμή κατάπαυσης του πυρός (την λεγόμενη "Πράσινη Γραμμή"), πως μέλη της οργάνωσης "Γκρίζοι Λύκοι" ετοιμάζουν αντιπορεία και "εκπλήξεις για τους μοτοσυκλετιστές". Στο ίδιο μήκος κύματος και τα ξένα Μέσα Ενημέρωσης που προανήγγελλαν βιαιότητες στην Κύπρο. Σε πλήρη αντίθεση με αυτό το κλίμα σκόπιμης κατατρομοκράτησης του κόσμου ήταν και κυρίως όσων θα έπαιρναν μέρος στην αντικατοχική πορεία, η υποδοχή των μοτοσυκλετιστών στην Κύπρο στις 10 Αυγούστου, από χιλιάδες κόσμου ήταν συγκινητική και συνάμα δυναμική. Για πρώτη φορά στη νεώτερη ιστορία της Κύπρου, φτάνουν στο νησί Ελλαδίτες και ξένοι πολίτες για να πάρουν μέρος σε μία αντικατοχική εκδήλωση. Η ελληνική σημαία κυματίζει παντού σε μία λαοθάλασσα που συνοδεύει για χιλιόμετρα τους μοτοσυκλετιστές από το λιμάνι της Λεμεσού ως την Κοφίνου, όπου έγινε στάση για ξεκούραση και φαγητό. Τη φιλοξενία ανέλαβε την πρώτη μέρα στην Κύπρο το προσφυγικό σωματείο "Αδούλωτη Κερύνεια" που δημιούργησε μια ιδιαίτερα θερμή ατμόσφαιρα.

Η πορεία της 11ης Αυγούστου είχε σχεδιαστεί ως εξής: Οι μοτοσυκλετιστές κάθε επαρχίας της Κύπρου θα συγκεντρώνονταν στο στάδιο κάθε πόλης: Λάρνακας, Λεμεσσού, Λευκωσίας, Πάφου. Από εκεί θα συγκεντρώνονταν όλοι μαζί στη Δερύνεια, κοντά στην κατεχόμενη Αμμόχωστο και, ακολουθώντας το δρόμο κατά μήκος της γραμμής αντιπαράταξης, θα επιχειρούσαν να περάσουν στα κατεχόμενα με προορισμό, ει δυνατόν, την Κερύνεια, ως μια συμβολική και ειρηνική κίνηση απελευθέρωσης. Στην πορεία θα προπορεύονταν, το προεδρείο της FEM και οι ξένοι μοτοσυκλετιστές που είχαν έρθει από το Βερολίνο, θα ακολουθούσαν οι 58 Ελλαδίτες και πιο πίσω οι χιλιάδες κύπριοι μοτοσυκλετιστές.

Οι οργανωτές της πορείας είχαν δηλώσει ευθέως ότι θα αποφύγουν οπωσδήποτε τη σύγκρουση με την κυπριακή αστυνομία και τις δυνάμεις των Η.Ε. και ζήτησαν να μην παρεμποδιστούν, έτσι ώστε να μη φανεί πως είναι η κυπριακή κυβέρνηση που δεν επιτρέπει την ελεύθερη διακίνηση στο νησί. Η κυπριακή κυβέρνηση προσπαθούσε μέχρι και την τελευταία στιγμή να ματαιωθεί η πορεία χωρίς όμως παράλληλα να την απαγορεύσει καθώς έβλεπε πως ο κόσμος την στήριζε. Τα κυπριακά κόμματα στο σύνολο τους είτε σιωπούσαν αφήνοντας τον Κληρίδη να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, είτε διαφωνούσαν δημόσια με την πορεία. Μόνο ο Λυσσαρίδης είχε μια σχετικά διαφοροποιημένη στάση, χωρίς όμως να στηρίζει ανοικτά την εκδήλωση. Από ελληνικής πλευράς, ο μόνος που στήριξε απερίφραστα την αντικατοχική πορεία, είναι ο Κύπριος ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Γιάννος Κρανιδιώτης. Την τελευταία στιγμή, το κυπριακό κράτος χρησιμοποίησε τα δικά του όπλα: προβοκάρισε την πορεία διενεργώντας προληπτικές συλλήψεις σε βάρος μελών της ΚΟΜ και άλλων προσώπων -20 συνολικά- με την κατηγορία της κατοχής εκρηκτικών υλών το βράδυ του Σαββάτου, παραμονή της πορείας. Οι κατηγορίες αποδείχθηκαν αβάσιμες και οι συλληφθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι, όμως ο στόχος που ήταν η δημιουργία κλίματος ανασφάλειας και τρομοκρατίας επιτεύχθηκε. Στην συνέχεια όλη τη νύκτα δεν άφησαν τον πρόεδρο της ΚΟΜ να κοιμηθεί καλώντας τον σε συνεχείς "επείγουσες" συσκέψεις στο Προεδρικό Μέγαρο, στη Γενική Εισαγγελία και από νωρίς το πρωί στην Αστυνομία και ξανά στο Προεδρικό. Οι πιέσεις να ματαιώσει η ΚΟΜ την πορεία έχουν γίνει αφόρητες. Ο Κληρίδης έδειξε τα τελευταία χαρτιά: εάν επραγματοποιείτο η πορεία, α) οι Τούρκοι θα κατελάμβαναν τη λεγόμενη νεκρή ζώνη που σήμερα ελέγχεται από τις δυνάμεις του Ο.Η.Ε., β) η Εθνική Φρουρά δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τυχόν προέλαση του τουρκικού στρατού, γ) ο Ντενκτάς θα προκαλέσει επεισόδια στη νεκρή ζώνη, εάν φυσικά αυτή παραβιαστεί, μεταξύ διαδηλωτών και δικών του "πολιτών" για να αμαυρώσει την καλή εικόνα που είχε δημιουργήσει η πορεία μέχρι εκείνη τη στιγμή. Για να γίνει περισσότερο πειστικός ο Κληρίδης επιστράτευσε "απόρρητες εκθέσεις" του Γ.Ε.Ε.Φ. καθώς και της αστυνομίας που έδειχναν τις προθέσεις του τουρκικού στρατού, την αδυ ναμία της Ε.Φ. καθώς και την ύπαρξη προβοκατόρων στις τάξεις των μοτοσυκλετιστών που είχαν στην κατοχή τους εκρηκτικά, βόμβες μολότωφ και πιστόλια. Ο πρόεδρος της ΚΟΜ, Γιώργος Χατζηκώστας, κατέρρευσε κάτω από το βάρος της ευθύνης, της αφόρητης ψυχολογικής πίεσης και της σωματικής εξάντλησης. Συντριμμένος, μπροστά στο πλήθος των ήδη συγκεντρωμένων χιλιάδων μοτοσυκλετιστών στο Λευκόθεο στάδιο της Λευκωσίας, στις 11.00 το πρωί της Κυριακής 11 Αυγούστου, ανήγγειλε την ματαίωση της πορείας και ύστερα ξέσπασε σε κλάματα. Ο αγώνας ενός χρόνου έγινε συντρίμμια μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.

Ωστόσο, την αντικατοχική πορεία δεν μπορεί πια να τη σταματήσει κανένας. Οι Κύπριοι μοτοσυκλετιστές έχουν ήδη ξεκινήσει, μόνοι τους ανοργάνωτοι και οργισμένοι για το νέο ξεπούλημα της ηγεσίας, αγανακτισμένοι που επί 22 χρόνια τους μιλούν από τα μπαλκόνια και την τηλεόραση για επιστροφή στις πατρίδες τους και όταν είναι να περάσουν στα έργα μιλούν για σύνεση, για αρνητικούς συσχετισμούς, για τη διαδικασία επίλυσης που βρίσκεται "σε κρίσιμη καμπή", για την "διπλωματική κινητικότητα" και τις "πρωτοβουλίες του Γ.Γ. των Η.Ε.".

Ομάδες μοτοσυκλετιστών ξεκινούν και κατευθύνονται σε διάφορα σημεία προσπαθώντας να περάσουν στη νεκρή ζώνη και να διαδηλώσουν την άρνηση τους να δείξουν σύνεση. Εικοσιδύο χρόνια "σύνεσης" είναι 22 χρόνια ξεπουλήματος, λήθης, αλλοτρίωσης, καταναλωτικού ευδαιμονισμού. Και τα παιδιά με τα μαλλιά και με τα μαύρα ρούχα τα φτύνουν κατάμουτρα. Οι πιο πολιτικοποιημένοι κατευθύνονται στο Προεδρικό και ζητούν από τον Κληρίδη να κάνει δημόσια δήλωση δικαιολογώντας τη στάση της κυβέρνησης του. Ο Κληρίδης υπόσχεται να το κάνει αλλά καθυστερεί σκόπιμα. Τελικά θα κάνει διάγγελμα από την τηλεόραση λίγες ώρες αργότερα μαζί με τον Γιώργο Χατζηκώστα, που μη όντας πολιτικός απολογείται στον κόσμο χωρίς να πείθει πως είναι πεισμένος για την ορθότητα της απόφασης του να ματαιώσει την πορεία.

Οι μοτοσυκλετιστές που ξεκίνησαν από το Βερολίνο, ξένοι και Ελλαδίτες, μένουν στο Λευκόθεο. Οι ξένοι αποφασίζουν να επιστρέψουν στα ξενοδοχεία τους. Οι Ελλαδίτες συσκέπτονται και δηλώνουν πως θέλουν με κάθε τρόπο να δείξουν πως η πορεία που ξεκίνησαν θα φτάσει στο σκοπό της: στη γραμμή αντιπαράταξης ζητώντας να της επιτραπεί η διέλευση προς την Κερύνεια. Η πρόταση τίθεται στις αντιπροσωπείες της FEM και με λίγες εξαιρέσεις γίνεται δεκτή. Έτσι στις 7 το απόγευμα οι μοτοσυκλετιστές της πορείας Βερολίνο-Κερύνεια φτάνουν στο οδόφραγμα του "Λήδρα Πάλας" και μια αντιπροσωπεία ζητά από τις κατοχικές αρχές να επιτραπεί στην πορεία να συνεχίσει. Οι κατοχικές αρχές ζητούν ως προϋπόθεση για κάτι τέτοιο την αναγνώριση νόμιμης υπόστασης στο ψευδοκράτος του Ντενκτάς και τους υποβάλουν τα σχετικά έγγραφα. Η αντιπροσωπεία της πορείας αρνείται, δείχνοντας έμπρακτα την μη αναγνώριση της ύπαρξης του ψευδοκράτους και των "συνόρων" του.

Νωρίτερα όμως το μεσημέρι οι Κύπριοι μοτοσυκλετιστές έχουν διασπάσει τη γραμμή αντιπαράταξης στην περιοχή του Σοπάζ έξω από τη Λευκωσία, αφού έγιναν αποτυχημένες απόπειρες στην Άχνα, το δρόμο που οδηγεί στη Μόρφου και το Λήδρα Πάλας. Στο Σοπάζ όπου έφτασαν και μερικοί Ελλαδίτες μοτοσυκλετιστες, οι διαδηλωτές βρέθηκαν αντιμέτωποι με τους Τούρκους στρατιώτες και τους τουρκοκύπριους αστυνομικούς με εξάρτηση διάλυσης διαδηλωτών. Αρχίζει πετροπόλεμος ενώ οι Τούρκοι βάζουν φωτιά στα παρακείμενα ναρκοπέδια στη νεκρή ζώνη. Η χαρακτηριστική σκηνή που όλοι είδαν στην τηλεόραση με τον Τούρκο αστυνομικό να ρίχνει πέτρες στο Σοπάζ. Ενώ αυτά συνέβαιναν στο Σοπάζ, γίνεται γνωστό από το ραδιόφωνο πως στη Δερύνεια οι διαδηλωτές διέσπασαν τη γραμμή κατάπαυσης του πυρός και βρίσκονται αντιμέτωποι με τις δυνάμεις κατοχής.

Εκεί όμως είχε συγκεντρώσει ο Αττίλας τις φασιστικές ομάδες των "Γκρίζων Λύκων" και Τουρκοκύπριους τραμπούκους οπλισμένους με κυνηγετικά όπλα, λοστούς, τσεκούρια κ.λπ. Οι άοπλοι διαδηλωτές -αυτοί τους οποίους ο προβοκάτορας Κληρίδης κατηγορούσε πως είχαν μέχρι και πιστόλια- που είχαν περάσει στη νεκρή ζώνη δεν ήταν παραπάνω από μερικές δεκάδες. Μπροστά στα απαθή βλέμματα των αντρών των Η.Ε. και στο χώρο της δικής τους ευθύνης ο έξαλλος όχλος των πάνοπλων Τούρκων μαζί με ένοπλους Τουρκοκύπριους αστυνομικούς, εκατοντάδες άτομα, καταδίωξε τους νεαρούς που οπισθοχώρησαν προς το φυλάκιο της Ε.Φ. Τέσσερα άτομα παγιδεύτηκαν στο συρματόπλεγμα και οι Τούρκοι άρχισαν να τους χτυπούν ανελέητα. Ο Τάσος Ισαάκ δεν είχε παγιδευτεί κι έτρεξε να βοηθήσει έναν σύντροφο του. Ο Τάσος Ισαάκ δε φέρθηκε "συνετά" και δεν έκατσε στ’ αυγά του. Έθεσε πάνω από την ίδια του τη ζωή,την ελευθερία και την αλληλεγγύη. Έζησε το θάνατό του για τους άλλους, για μας τους άλλους. Θανατώθηκε ενώ ο φακός αποθανάτισε το σύνθημα που ήταν γραμμένο στη μπλούζα του: "Οι Μοτοσικλετιστές τολμούν-Απελευθέρωση η ΜΟΝΗ λύση".

Εκτός από τον Τάσο, άλλοι 50 τραυματίστηκαν από τον ξυλοδαρμό αλλά και τα φυσίγγια των τουρκικών όπλων. Τα υπόλοιπα είναι ίσως περισσότερο γνωστά. Το κυπριακό κράτος φοβήθηκε και την κηδεία του Τάσου Ισαάκ την ανέβαλε τρεις φορές έως ότου πραγματοποιηθεί στο Παραλίμνι στις 14 Αυγούστου, μέρα που πριν 22 χρόνια ξεκίνησε ο δεύτερος Αττίλας, αυτός που οδήγησε στην κατοχή του 40% της Κύπρου, τότε που πρωθυπουργός της Ελλάδας ήταν ο Καραμανλής με κυβέρνηση εθνικής ενότητας.

Η κηδεία ήταν μάλλον σιωπηλή αλλά η οργή σιγόβραζε. Τα παιδιά με τα μαλλιά και με τα μαύρα ρούχα ξεκίνησαν τις μηχανές τους και πήγαν ξανά στον τόπο του εγκλήματος. Μαζί τους ακολούθησε η ελληνική αποστολή της πορείας "Βερολίνο-Κερύνεια" καθώς και μέλη της ιταλικής ομάδας. Ήθελαν να αποτίσουν φόρο τιμής, βάζοντας ένα στεφάνι και μια μαύρη κορδέλα στο συρματόπλεγμα που δολοφονήθηκε ο Τάσος Ισαάκ. Αν εμφανίζονταν και τούτη τη φορά "Γκρίζοι Λύκοι", δε θα γλίτωναν. Το γνώριζαν και οι ίδιοι οι Τούρκοι. Οι "Γκρίζοι Λύκοι" είχαν εξαφανιστεί, οι τουρκοκύπριοι αστυνομικοί κρύβονταν στα δέντρα και μόνο οι στρατιώτες και οι Τούρκοι δημοσιογράφοι βρίσκονταν στις θέσεις τους.

Οι διαδηλωτές ήταν πολλοί, συγκροτημένοι και οργανωμένοι, μόνο ένας έφυγε μόνος του μπροστά, πέρασε σα να πετούσε, βρισκόμενος σε άλλη σφαίρα πια, πίσω από το συρματόπλεγμα της ντροπής, και ανέβηκε στον ιστό, ανέβηκε τόσο ψηλά που πλέον δεν τον έφτανε κανείς, ούτε και οι σφαίρες που τον σκότωσαν.

Ο Σολωμός Σολωμού δεν αυτοκτόνησε, όπως ίσως σκέφτηκαν πολλοί, απλώς ήρθε να μας θυμίσει πως πεθαίνουν οι Έλληνες, σαν έτοιμος από παλιά, θανάτω θάνατον πατήσας.

Ο καταιγισμός των πυρών, παρά τους τραυματίες, δεν έφερε πανικό. Στο φυλάκιο της Ε.Φ. οι νεαροί εθνοφρουροί πήραν θέση μάχης, ο κόσμος ζήτησε όπλα και ο διοικητής την άδεια του Επιτελείου να ανοίξει πυρ. Ωστόσο, οι εξελίξεις ήταν διαφορετικές και λίγο πολύ γνωστές.

Γνωστό και το γεγονός πως ο Σημίτης διέκοψε τις διακοπές του για να δηλώσει πως "θα αξιοποιήσουμε διπλωματικά τους δύο νεκρούς μας". Όσο για το Εθνικό Συμβούλιο της Κύπρου που συνεδρίασε με την παρουσία του Έλληνα πρωθυπουργού, έπρεπε να περάσουν 22 χρόνια και να σκοτωθούν δύο άνθρωποι για να ανακοινώσει πως θα "ξεκινήσει εκστρατεία με συγκεκριμένο(sic) πρόγραμμα διαφώτισης της διεθνούς κοινής γνώμης". Εν κατακλείδι αυτού του σχεδόν χρονικού των γεγονότων, στην Κύπρο οι Έλληνες θυμήθηκαν επιτέλους ότι είναι Έλληνες, ας το θυμηθούν και στην Ελλάδα, και κυρίως αυτοί που μας κυβερνούν σε Ελλάδα και Κύπρο πως είναι ωραίο να είσαι Έλληνας, να ζεις σαν Έλληνας και να πεθαίνεις σαν Έλληνας και όχι σαν εκσυγχρονιστής από έμφραγμα ή από τροχαίο.

*μέλος της ελληνικής ομάδας της αντικατοχικής πορείας των μοτοσυκλετιστών «Βερολίνο-Κερύνεια».

 

1996 ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ.

 

ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ Ο ΑΓΩΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ

ΜΑΥΡΕς ΤΑΞΙΑΡΧΙΕς

Ηγέτες με...καρύδια.

Tην Κυριακή 8 Αυγούστου σε μια σεμνή τελετή που πραγματοποιήθηκε στην κεντρική πλατεία του δήμου Παραλιμνίου από τους μοτοσυκλετιστές της  Πρωτοβουλίας Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού, παρευρέθηκε ο πατέρας του ηρωομάρτυρα Σολάκη Σολωμού, κ.Σπύρος Σολωμού. Ο σύντομος χαιρετισμός του προς τους μοτοσυκλετιστές ήταν συγκλονιστικός. "Αντί να πηγαίνουν στις  διαπραγματεύσεις απαιτώντας, πηγαίνουν επαιτώντας", ανέφερε χαρακτηριστικά. Την ίδια μέρα η Αθηναϊκή εφημερίδα ΘΕΜΑ παρουσίαζε συνέντευξη του Σπύρου Σολωμού.

Αθάνατοι ήρωες της Κυπριακής εποποιίας.

Υπερήφανα βάδισαν προς τον θάνατο σαν σήμερα οι Χαρίλαος Μιχαήλ, Ιάκωβος Πατάτσος και Ανδρέας Ζάκος. Οι Έλληνες της Κύπρου κοίταξαν με τα μάτια της λευτεριάς την αγχόνη και πέρασαν στην αθανασία. ΕΝΩΣΙΣ και ΜΟΝΟΝ ΕΝΩΣΙΣ. Για αυτήν θυσιάστηκαν. Για την Ελλάδαν και την Ένωσιν. Η 9η Αυγούστου του 1956 μας υπενθυμίζει τον σκοπό της ύπαρξής μας. Η ταύτιση του πολιτικού κυπριακού κατεστημένου με τις δυνάμεις κατοχής και η παράδωση του Κυπριακού Ελληνισμού στις ορέξεις των Τούρκων δεν θα περάσει. Η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία είναι ιεροσυλία στη μνήμη των ηρώων μας. 

ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΜΙΧΑΗΛ, ΙΑΚΩΒΟΣ ΠΑΤΑΤΣΟΣ, ΑΝΔΡΕΑΣ ΖΑΚΟΣ.

Δεν απαγχονίσθησαν για μια Κύπρο διζωνική δικοινοτική και ομόσπονδη.

ΧΑΡΙΛΑΟΣ ΜΙΧΑΗΛ, ΙΑΚΩΒΟΣ ΠΑΤΑΤΣΟΣ, ΑΝΔΡΕΑΣ ΖΑΚΟΣ.

Απαγχονίσθησαν για μια Κύπρο μόνον Ελληνική.

Οι μοτοσυκλετιστές τίμησαν τους ηρωομάρτυρες Ισαάκ και Σολωμού.

Με το σύνθημα «Πορεία μνήμης Ισαάκ – Σολωμού - Οι μοτοσυκλετιστές δεν ξεχνούν» 1000 και πλέον μοτοσικλετιστές, κρατώντας ελληνικές και κυπριακές σημαίες, παρουσιάστηκαν στην εκδήλωση - πορεία εις μνήμην των Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού.

Εκατοντάδες μοτοσυκλετιστές από όλη την ελεύθερη Κύπρο έδωσαν το παρών τους ενάντια στην Τουρκική κατοχή και στην καθημερινή μιζέρια της κυπριακής πραγματικότητας.

Εκπρόσωπος της Πρωτοβουλίας Μνήμης Ισαάκ - Σολωμού, ανέφερε μεταξύ άλλων ότι «ο Τάσος Ισαάκ και ο Σολωμός Σολωμού άνοιξαν το δρόμο για τα κατεχόμενα μέρη μας, την Κερύνεια, την Αμμόχωστο και έδειξαν σε όλους ότι το φρόνημα μας και η επιστροφή στην κατεχόμενη πατρίδα, τη γη των προγόνων μας είναι ένας νόστος αέναος που δεν θα σβήσει ποτέ».

Μετά το τρισάγιο στον τάφο των Ισαάκ – Σολωμού, οι μοτοσυκλετιστές πραγματοποίησαν πορεία από το κοιμητήριο Παραλιμνίου προς την Αγία Νάπα και το Κάβο Γκρέκο. Στη συνέχεια, επέστρεψαν στην πλατεία Παραλιμνίου, όπου πραγματοποιήθηκε εκδήλωση με αντικατοχικά τραγούδια. Εκεί τιμήθηκαν οι γονείς των Ισαάκ και Σολωμού από εκπρόσωπο της Πρωτοβουλίας, ενώ ο δρ. Γιάννος Χαραλαμπίδης χαιρέτισε τους μοτοσυκλετιστές. 

Στη συνέχεια, μέλη της Πρωτοβουλίας Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού χωρίς τυμπανοκρουσίες και συνθήματα, όπως ακριβώς αρμόζει στην ημέρα, μετέβησαν με τις μοτοσυκλέτες  στην Δερύνεια και κατέθεσαν στεφάνι κοντά στο σημείο όπου διαδραματίστηκαν τα γεγονότα τον Αύγουστο του 1996.

ΕΓΩ Θ’ ΑΝΤΕΞΩ ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

Απόσπασμα από το ποίημα Χαιρετισμός τρίτος του  Έζρα Πάουντ σε μετάφραση του Η.Κυζηράκου από τις εκδόσεις Δωδώνη μπορείτε να διαβάσετε εδώ .