Από τους τάφους σηκώθηκαν οι τριακόσιοι του Λεωνίδα. Η λάμψη που ξεπήδησε από τη σπηλιά του Μαχαιρά στις 3 του Μάρτη δεν κατάκαυσε μόνο τους Κυπριακούς ουρανούς. Φώτισε δρόμους και στενά όλων των λαών που αγωνίζονται για την αυτοδιάθεση τους. Η φλόγα αυτή πέρασε από την Βασιλεύουσα και ξύπνησε τον τελευταίο αυτοκράτορα. Πέρασε από το Ζάλογγο και από το Μεσολόγγι, φώναξε του γέροντα Καψάλη να πα να βρει τον Αθανάσιο Διάκο και τον Οδυσσέα που ξεκουραζόταν στο χάνι της Γραβιάς.
Εξαιρετικά ριψοκίνδυνος και τολμηρός σαν παιδί, ήταν πάντα ο αρχηγός στους Λυσιώτικους δρόμους. Ξεχώριζε πάντα από τους άλλους συμμαθητές του στα παιγνίδια του χωριού, στα αγωνίσματα, στο ήθος, στα μαθήματα. Δεν παρέλειπε να διαβάζει Ελληνική ιστορία γι' αυτό και συγκλονίστηκε από την χειρονομία του Ιμπραήμ να φιλήσει τον εχθρό του, τον Παπαφλέσσα.
«Ποτέ δεν θέλω να με ντροπιάσεις. Να πας στην ευχή μου και να φανείς άξιος», έλεγε ο γερο-Πιερής στον Γρηγόρη όταν ο τελευταίος αποφάσισε γραφτεί στην σχολή Ευελπίδων. Έσκυψε ο νέος των 21 χρόνων, του φίλησε το χέρι και του είπε ''Μην φοβάσαι, σου δίνω την υπόσχεση που ζητάς''.
Τον Οκτώβριο του 1950 ο Γρηγόρης βρίσκεται στα Ελληνοαλβανικά σύνορα υπηρετώντας την Ελλάδα με την στολή του Έλληνα ανθυπολοχαγού. Από τα βουνά της Μακεδονίας αργότερα γράφει σε ένα φίλο του ''Την λευτεριά μας, το ιδανικό των ιδανικών μας την υπόγραψα κι εγώ, όχι μόνο σε χαρτί μα φορώντας την τιμημένη στολή του Έλληνα φαντάρου και θα την υπογράψω οποιαδήποτε στιγμή το ζητήσει η Κύπρος μας και με το αίμα μου όπως και κάθε Κύπριος''.
Το ξημέρωμα της 1ης του Απρίλη του 1950 βρήκε τους Κυπρίους να παλεύουν με το εγγλέζικο λιοντάρι, διεκδικώντας το αναφαίρετο δικαίωμα της αυτοδιάθεσης τους, την Ένωση με την Ελλάδα. Μια επιθυμία, ένας πόθος, ένα όνειρο που ουδέποτε πραγματοποιήθηκε.
Ο Γρηγόρης με την ομάδα του επιτίθεται εναντίον των στρατιωτικών εγκαταστάσεων της Δεκέλειας με σκοπό να ανατινάξει τις πετρελαιαποθήκες των Εγγλέζων. Ένα βραχυκύκλωμα οδηγεί στον θάνατο τον Μόδεστο Παντελή, τον πρώτο νεκρό του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Ο θάνατος αυτός θα ήταν ο πρόλογος ενός αντρειωμένου θανάτου. Ο Αυξεντίου χάνει την ταυτότητα του στον τόπο της επίθεσης. Την ίδια κιόλας μέρα καταζητείται από τα Βρετανικά στρατεύματα. Οι Άγγλοι τον είχαν επικηρύξει με το ποσό των 250 λιρών ενώ λίγο αργότερα η αμοιβή ανεβαίνει στις 5000 λίρες.
Ήταν ο άνθρωπος που ήξερε γιατί μπήκε στον αγώνα και ήταν από την αρχή αποφασισμένος, αν οι περιστάσεις το επέβαλλαν να προσφέρει τον εαυτό του ολοκαύτωμα, στο θυσιαστήριο του αγώνα για
την Ένωση. Πολλά τα περιστατικά στα οποία ο Αυξεντίου έδειξε το θάρρος και την τόλμη του, όπως τότε στην περίφημη μάχη στα Σπήλια. Ήταν οι Άγγλοι που είχαν πάρει την πληροφορία από προδότες ότι ο Γρίβας, αρχηγός της θρυλικής Ε.Ο.Κ.Α., κρυβόταν στα Σπήλια.
Και ήταν ο Αυξεντίου με την ομάδα του που άφησε τους Εγγλέζους άφωνους μπροστά στη θέα του άδειου κρησφύγετου του αρχηγού.
Η ψυχική του δύναμη ήταν τέτοια ώστε μέσα στις μεγάλες ευθύνες του αγώνα και στις δύσκολες στιγμές είχε το κουράγιο να δίνει θάρρος στους συναγωνιστές του, όπως τότε, στην μεγάλη ενέδρα των Χανδριών, την μεγαλύτερη και την πιο επιτυχημένη από όσες οργανώθηκαν στο διάστημα του ένοπλου αγώνα. Οι αγώνες του, η παλικαριά του γίνονται θρύλοι από στόμα σε στόμα. Ο υπαρχηγός της ΕΟΚΑ, το Πάσχα του 1956, βρίσκεται στην μονή του Μαχαιρά εγχειρισμένος, αφού το μοναστήρι ανέλαβε τη νοσηλεία και την περίθαλψη του. Έμενε σε δωμάτιο της Μονής, άφησε γενειάδα και φόρεσε και ράσα για κάθε προφύλαξη όταν έφτασαν 2000 Άγγλοι που αναζητούσαν τον Αυξεντίου. Μπήκαν στο Μοναστήρι και άρχισαν εξονυχιστικές έρευνες. Ενώ συνεχίζονταν οι έρευνες ο ηγούμενος ζήτησε από το μεταμφιεσμένο Αυξεντίου να κεράσει τους ξένους.
Ο Αυξεντίου μεταμφιεσμένος, πρόσφερε το κέρασμα της Μονής στους Άγγλους όταν εκείνη την στιγμή κάλεσαν τον ηγούμενο στο τηλέφωνο και έτσι ο καταζητούμενος Αυξεντίου μένει μόνος με αυτούς που έψαχναν να τον βρουν. Άπλωσαν οι Άγγλοι τα χέρια και πήραν το κεραστικό που τους πρόσφερε ο μεταμφιεσμένος Αυξεντίου όταν ο Άγγλος διοικητής τον ρωτά:
-Μπορείς εσύ να μας βοηθήσεις να βρούμε τον Αυξεντίου;
-Εγώ; Εγώ λέω...τι γυρεύει εδώ ο Αυξεντίου; Δεν μπορεί να είναι εδώ. Θα τον έβλεπα.
Τον πήρε με καλό μάτι ο διοικητής.
-Θα σου δώσω τον αριθμό του τηλεφώνου μου. Αν τύχει και μάθεις τίποτε ή περάσει από δω ο Αυξεντίου να μας ειδοποιήσεις.
Τον Φεβρουάριο του 1957 ο Αυξεντίου με τους άνδρες του έφτιαξαν ένα κρησφύγετο λίγο πιο κάτω από την μονή.
Η φλόγα που φώτισε και φωτίζει όλους τους λαούς που πολεμούν για την ελευθερία τους θα συνέχιζε την διαδρομή της και από το χάνι της Γραβιάς θα περνούσε από το Μανιάκι, από το Αρκάδι, από τους Μακεδονομάχους αλλά και από την Σμύρνη του ΄22. Θα έφτανε και στην Κύπρο του Ενωτικού δημοψηφίσματος και θα ξυπνούσε τον Διγενή της Λευτεριάς που πολεμάει ακόμη με τον Χάροντα. Στο διάβα της όμως ξύπνησε και τον Εφιάλτη...
Ανιχνευτικοί σκύλοι του κατακτητή ανεβαίνουν στην Αγία Τράπεζα της Μονής και ψάχνουν για τον υπαρχηγό του Γρίβα. Τίποτα δεν αφήνουν όρθιο. Ο εφιάλτης είχε ξυπνήσει για τα καλά. Το κρησφύγετο είχε προδοθεί.
-Παραδοθείτε, φώναζε ο Άγγλος αξιωματικός.
Μένει σκεφτικός για μια στιγμή ο Αυξεντίου και διατάζει τους συντρόφους του.
-Εβγάτε έξω.
Τον παρακαλούν να μείνουν στο πλευρό του, ο Αυγουστής Ευσταθίου, ο Αντώνης Παπαδόπουλος και ο Ανδρέας Στυλιανού, οι τρεις σύντροφοι του. Αυτός όμως ανένδοτος.
-Εγώ πρέπει να πεθάνω... είπε. Η ιστορία θα επαναλαμβανόταν για άλλη μια φορά.
Οι Άγγλοι ανυπόμονοι, νευρικοί, ανήσυχοι, φώναζαν:
-Αυξεντίου έβγα έξω διαφορετικά θα ρίξουμε βόμβες και θα ανατινάξουμε στον αέρα το κρησφύγετο.
-ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ... Αν έχετε καρδιά πλησιάστε.
Η αντίστροφη μέτρηση της ανόδου του υπαρχηγού προς το πάνθεο των ηρώων της Ελληνικής ιστορίας είχε αρχίσει.
Μια χειροβομβίδα τραυμάτισε τον Αυξεντίου στο λαιμό και στο γόνατο. Ο Αυγουστής, ένας από τους συντρόφους του που είχε παραδοθεί, προσπαθεί να πείσει τον επικεφαλής ότι ο Αυξεντίου σκοτώθηκε. Ο Άγγλος διοικητής τον διατάζει να σύρει έξω τον νεκρό.
-Μάστρε μην πυροβολήσεις. Είμαι ο Ματρόζος.
-Γιατί ήρθες Αυγουστή;
-Με έστειλαν να σε βγάλω έξω.
-Μα στ'αλήθεια σ'έστειλαν οι Άγγλοι για να μου πεις να παραδοθώ; είπε χαμογελώντας ο ήρωας.
Και συνεχίστηκε η τιτανομαχία για ώρες. Πολέμησε η Ελληνική ψυχή και όλη η οικουμένη προσκύνησε όταν οι Άγγλοι αποφάσισαν να κάψουν ζωντανά τα δυο παλικάρια με βενζίνη.
-Παναγία μου θα μας κάψουν, φώναξε ο Αυγουστής.
-Μην φοβάσαι, μην φοβάσαι του απάντησε ο Αυξεντίου που είχε καταβρεχτεί από την βενζίνη.
Ο Αυγουστής πετάχτηκε έξω με τα χέρια ψηλά και το πρόσωπο καμένο. Δοκίμασε να κρυφτεί αλλά τον συνέλαβαν. Όλοι πίστεψαν πως ο Αυξεντίου ήταν νεκρός. Ωστόσο, η ηρωική αυτή μορφή, κρατώντας την τελευταία της βόμβα, σύρθηκε μέχρι την έξοδο του κρησφύγετου και με μια υπεράνθρωπη προσπάθεια πέταξε την βόμβα προς το μέρος του εχθρού.
Οι Άγγλοι είχαν χάσει την μάχη. Έχασαν τον πόλεμο. Ο Αυξεντίου, η ΕΟΚΑ, όλη η Κύπρος και ολόκληρος ο Ελληνισμός είχαν νικήσει. Η ώρα ήταν 2μ.μ. Ημέρα Κυριακή 3 Μαρτίου 1957.
Η θυσία του Γρηγόρη θα ολοκληρωθεί μόνο όταν η γαλανόλευκη σημαία κυματίσει ξανά στο κάστρο της Κερύνειας και στον Πενταδάκτυλο. Η ολοκλήρωση της Ελευθερίας μας θα ξεπεταχθεί μέσα από τα ''κόκαλα τα ιερά'' των λαών εκείνων που πολεμούν με κάθε μέσο τον τουρκικό επεκτατισμό, στα κακοτράχαλα βουνά του Κουρδιστάν αλλά και στα νησιά του Αιγαίου.
Μόνο αν είμαστε πραγματικά έτοιμοι να αντισταθούμε στην κατοχή, ίσως τότε η περήφανη ψυχή του Γρηγόρη Αυξεντίου να φτερουγίσει και στις δικές μας καρδιές λυτρώνοντας μας. Έτσι θα αγωνιστούμε κι εμείς για το ιδανικό εκείνο με το οποίο πέθανε ο Γρηγόρης. Τότε η φωτιά του ολοκαυτώματος του ίσως πυρπολήσει και τις δικές μας ψυχές.
ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ Ο ΑΓΩΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ.
ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΕΚΦΡΑΣΗ
ΜΑΥΡΕΣ ΤΑΞΙΑΡΧΙΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου