Κατά την εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία, η οικονομία είναι ένα από τα βοηθητικά μέσα για την πραγματοποίησι των κρατικών σκοπών και μάλιστα όχι το σπουδαιότερο. Είναι απλώς υπηρέτης του εντός του κράτους διαβιούντος έθνους. Το προέχον είναι όχι τα πλούτη μιας χώρας, αλλά οι ψυχικές αρετές του λαού της, κάτω από την σκιά των οποίων και μόνο μπορούν να επιτύχουν τα οικονομικά συμφέροντα. Οι ψυχικές αρετές και όχι τόσο τα υλικά αγαθά αποτελούν τον λαϊκό πλούτο. Όταν η οικονομία καταλαμβάνει ολόκληρη την ζωή ενός λαού και από αυτόν τον λόγο καταπιέζονται οι ανώτερες ψυχικές αρετές του, τότε μία ημέρα μοιραίως θα καταρρεύση ολόκληρος ο κρατικός οργανισμός και μαζί με αυτόν η οικονομία.
Για να ευδοκιμήση η οικονομία μιας χώρας, πρέπει διαρκώς να παρακινούνται η δραστηριότητα και το πνεύμα πρωτοβουλίας των μεμονωμένων ατόμων, πράγμα το οποίο μπορεί να πραγματοποιηθή μόνο με τον ευγενή, τον θεμιτό συναγωνισμό των οικονομικών δυνάμεων και προ παντός με την αναγνώρισι και ενίσχυσι της ατομικής οικονομικής δράσεως. Το κράτος δεν δύναται να λάβη στα χέρια του ολόκληρη την οικονομία και ακόμη λιγώτερο να συμπλακή με αυτή. Ο προορισμός του είναι πολύ υψηλότερος, η δε θέσις του είναι όχι μέσα στην οικονομία, αλλά υπεράνω της οικονομίας.
Η ατομική παραγωγική δράσις θεμελιούται επί της ατομικής ιδιοκτησίας και της ατομικής επιχειρήσεως. Ο εθνικοσοσιαλισμός αναγνωρίζει την ατομική ιδιοκτησία, την οποία θεωρεί κατά βάσι πιο σκόπιμη από την συλλογική και σε πολλά δημιουργό πολιτισμού, επιπροσθέτως δε ανταποκρινόμενη και προς της αντιλήψεις της αρείας φυλής. Ο άμεσος δημιουργός των οικονομικών αγαθών, είτε αυτός είναι γεωργός, είτε βιοτέχνης, είτε ελεύθερος επαγγελματίας, πρέπει να θεωρή ότι ανήκουν στον ίδιο τα έργα των χεριών του, πρέπει να είναι ιδιοκτήτης τους και ως τέτοιος να προστατεύεται από το κράτος. Ιδιοκτήτης των κεφαλαίων του μπορεί να είναι επίσης ο επιχειρηματίας σε μια μεγαλύτερη βιομηχανική, μεταλλευτική, συγκοινωνιακή κ.τ.λ. επιχείρησι, εφ' όσον έχει πλήρη συνείδησι των συμφερόντων της καταναλώσεως και των συνεργατών του εργατών και υπαλλήλων. Γι' αυτό πρέπει η ιδιοκτησία στην τελευταία αυτή περίπτωσι να υπόκειται σε μεγάλους περιορισμούς ως προς την απόκτησι και την διάθεσί της, ιδίως εκεί όπου καθίσταται αυτή απλό δυναμικό μέσο και στρέφεται με εκμεταλλευτικό τρόπο κατά του κοινού καλού. Αυτό ο ιδιοκτήτης όχι μόνο στερείται του περίφημου jus fruendi, utendi et abutendi (δικαίωμα χρήσεως, καρπώσεως και καταχρήσεως) των αρχαίων Ρωμαίων, αλλά και ασκεί κατά την διαχείρησι των κεφαλαίων του μία, όπως λέγεται, δημόσια λειτουργία, η οποία αποβλέπει, παρά τον ατομικό χαρακτήρα της ιδιοκτησίας, σε κοινωνικούς κυρίως σκοπούς. Απορριπτέες αφ' ετέρου κηρύσσονται η κατοχή αργού πλούτου, η απεριόριστη συγκέντρωσις πλούτου σε χέρια ολίγων και ακόμη περισσότερο η απόκτησις πλούτου με εμπορικά, τραπεζικά και χρηματιστηριακά τεχνάσματα. Αυτή την ιδιοκτησία όχι μόνο δεν την προστατεύει ο εθνικοσοσιαλισμός, αλλά αντιθέτως την πλήττει, αμέσως ή εμμέσως όπου την συναντήσει.
Παράλληλα προς την ατομική ιδιοκτησία, αναγνωρίζεται και κατοχυρώνεται η ατομική επιχείρησις. Όσο και αν είναι επιθυμητό για τους εθνικοσοσιαλιστές, όπως η οικονομία που διέπει την κοινωνία να αποτελείται από ανεξάρτητα οικονομικώς δρώντα άτομα, αυτό δεν είναι κατορθωτό. Ένα μεγάλο μέρος των ασχολουμένων στην οικονομία είναι για πολλούς και διαφόρους λόγους υποχρεωμένο να παραιτηθή από αυτήν την ανεξαρτησία και να ζητήση θέσι υπαλλήλου ή εργάτη σε δημόσιες και ιδίως σε ιδιωτικές επιχειρήσεις. Ας μην θεωρηθή όμως η υποχώρησις αυτή ως ασθενές σημείο του κοινωνικού περιεχομένου του εθνικοσοσιαλισμού. Επιφυλάσσεται στους εξαρτημένους αυτούς παραγωγούς μια εξ ολοκλήρου εξέχουσα θέσις μέσα στο πλαίσιο της παραγωγικής κοινότητας.
Το κράτος, ιστάμενο υπεράνω της οικονομίας, καλείται να διαδραματίση οτιδήποτε άλλο παρά παθητικό ρόλο στον ανταγωνισμό μεταξύ των οικονομικών δυνάμεων. Αυτό θα εναρμονίση τα οικονομικά συμφέροντα των ατόμων προς αυτά της ολότητας, αυτό ενδεχομένως θα εξασφαλίση εργασία στα άτομα ή θα αναγκάση αυτά σε παραγωγική εργασία, αυτό θα δημιουργήσει τις αναγκαίες προϋποθέσεις για την πραγματοποίησι μιας ανώτερης ηθικής μέσα στην οικονομική ζωή, αυτό θα απαλλάξη την κοινωνική οικονομία από τις καρκινωματικές εμφανίσεις των σύγχρονων κεφαλαιοκρατικών κρατών, αυτό τέλος εγγυάται για την επίτευξι του πραγματικού σκοπού της παραγωγικής δράσεως, σύμφωνα με αυτά που θα εκτεθούν πιο κάτω. Για την επιτέλεσι όλων αυτών, το κράτος αναλαμβάνει την υπέρτατη ρύθμισι όλων των ζητημάτων, που αναφέρονται στην παραγωγή, την κυκλοφορία, την διανομή και την κατανάλωσι των αγαθών. Το εθνικοσοσιαλιστικό κράτος δεν επεμβαίνει απλώς στην οικονομική ζωή, την διευθύνει. Μάλιστα η εθνικοσοσιαλιστική ιδεολογία πουθενά δεν αποκλείει την ακόμη πιο ενεργή στο μέλλον κρατική διεύθυνσι φανερές δε είναι οι προσπάθειες πολλών, ιδίως νεωτέρων εθνικοσοσιαλιστών, προς αυτήν την κατεύθυνσι. Το αποκλειόμενο είναι μόνο η κατά το Ρωσικό πρότυπο σύνθεσις κράτους και οικονομίας και ιδίως η ανάληψις από μόνο το κράτος της παραγωγής αγαθών.
Ο εθνικοσοσιαλισμός βρίσκεται λοιπόν και στο κοινωνικό οικονομικό πεδίο σε οξύτατη αντίθεσι τόσο προς τον μαρξιστικό σοσιαλισμό, όσο και προς την οικονομία η οποία έχει εκτραφεί μέσα στις φιλελεύθερες ιδέες.
Ο εθνικοσοσιαλισμός καταφερόμενος κατά του μαρξισμού απορρίπτει την πάλη των τάξεων, ως τελείως ασυμβίβαστη με την ιδέα του κυριάρχου κράτους και του ενωμένου για την καλλίτερη εκπλήρωσι των πεπρωμένων του λαού. Καταπολεμεί τα διεθνιστικά ιδεώδη του μαρξισμού, τα οποία συγκρούονται επίσης με την από τον εθνικοσοσιαλισμό γενόμενη έξαρσι του έθνους και των συμφερόντων του. Αντιτίθεται επίσης στην εξαφάνισι της ατομικής ιδιοκτησίας και επιχειρήσεως, επειδή αυτό θα επέβαλε, συν τοις άλλοις, την ανάληψι από το κράτος της παραγωγής και διανομής των οικονομικών αγαθών και συνεπώς την αποκρουόμενη εξ ολοκλήρου σύνδεσι κράτους και κοινωνικής οικονομίας. Είναι αυτονόητο ότι ο εθνικοσοσιαλισμός, στηριζόμενος επί ιδεαλιστικής-ηρωικής βάσεως, τίποτα το κοινό δεν μπορεί να έχη και με την υλιστική αντίληψι της ζωής, η οποία διαπνέει την μαρξιστική ιδεολογία. Κατά τους εθνικοσοσιαλιστές, ο μαρξισμός δεν είναι σε θέσι να προαγάγη την ανθρώπινη ζωή, δεν είναι καν σε θέσι να ανεγείρη ένα δικό τους πολιτικό και οικονομικό οικοδόμημα. Είναι ικανός μόνο να κατακρημνίζει τα έργα των άλλων, για να εγκαταλείψη τελικά τα πάντα στο κοινωνικό και οικονομικό χάος.
Με την ίδια απέχθεια βλέπει ο εθνικοσοσιαλισμός και την φιλελεύθερη οικονομία. Κατά τον εθνικοσοσιαλισμό, η οικονομία δεν μπορεί να κινείται μέσα στο κράτος χωρίς επιτήρησι και έλεγχο, εφ' όσον η οικονομία αποτελεί ένα από τα μέσα πραγματοποιήσεως των κρατικών σκοπών. Ειδικώς η παραγωγή των αγαθών δεν πρέπει να καθοδηγήται μόνο με την αποδοτικότητα του τοποθετημένου κεφαλαίου, όπως συμβαίνει στο φιλελεύθερο οικονομικό καθεστώς, αλλά κυρίως από την σημασία των αναγκών της ολότητας, των οποίων επιδιώκει την κάλυψι. Με άλλα λόγια, δεν πρέπει να παράγωνται είδη τα οποία κατά προτίμησι προσφέρουν απλά το ανώτερο επιχειρηματικό κέρδος, αλλά αυτά τα οποία είναι απολύτως αναγκαία στις μεγάλες μάζες του λαού και τα οποία δεν είναι πάντοτε αποδοτικά. Κατ' αντίθεσι με τις φιλελεύθερες αντιλήψεις, ο εθνικοσοσιαλισμός είναι επίσης υπέρ της συνεχούς παρακολουθήσεως από την πλευρά του κράτους της κινήσεως των τιμών και της κατευθύνσεως των κεφαλαίων. Οι τιμές των αγαθών και ο τόκος των κεφαλαίων δεν πρέπει αν διέπωνται μόνο από την σχέσι της προσφοράς προς την ζήτησι και εν γένει το εμπόριο και οι τράπεζες δεν επιτρέπεται να καθοδηγούνται μόνο από την κερδοσκοπία και την ιδιοτέλεια. Τέλος, ο εθνικοσοσιαλισμός απορρίπτει εξ ολοκλήρου τις ιδέες των φιλελευθέρων περί διανομής των αγαθών. Το τόσο ζωτικό ζήτημα της διανομής πρέπει να μην αφήνεται έρμαιο δυναμικών τάσεων, εγκαταλείπομένων των ασθενεστέρων τάξεων στο έλεος του Υψίστου. Κυρίως όμως ο εθνικοσοσιαλισμός βλέπει με απέχθεια την φιλελεύθερη οικονομία, επειδή αυτή εξέθρεψε τόσο τον μαρξισμό όσο και την σύγχρονη κεφαλαιοκρατία, την παντοδυναμία δηλαδή του κεφαλαίου έναντι των υπολοίπων συντελεστών της παραγωγής και ιδίως της ανθρώπινης εργασίας.
από το βιβλίο του Δημοσθένη Στεφανίδη "Το κοινωνικό ζήτημα (υπό το φως του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού)"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου