Ο ραγιάς είναι μισός άνθρωπος, είναι άνθρωπος μικρεμένος, που δέχεται όλα από τον κύριό του και δεσπότη του, που μια ματιά του Τούρκου λίγο άγρια τον κάνει και…
Και εκείνος που, όταν τύχει και ντραπεί για τη ραγιαδοσύνη του. σου την ονομάζει «αναγκαία φρονιμάδα». Ραγιάς είναι ο φρόνιμος που δεν κουνιέται, για να μην τύχει και τον πάρει για ζωντανό κανένας και τον σκοτώσει. Ραγιάς είναι ο κοριός εκείνος που τον κυνηγάς και κάνει τον ψόφιο για να μην τον αποτελειώσεις. Ο ραγιάς είναι βρωμερό ζωύφιο, μαμούνι μαύρο, άσχημο και που βρωμά. Έρχεται κρυφά και σου πίνει το αίμα. Μέρα με το φως ποτέ δεν φανερώνεται. Σου κολλάει άγρια και σε κολακεύει και όλο πίνει σαν τσιμπούρι το κόκκινο σου αίμα. Και όταν τον ανακαλύψεις που σε γελά, τρέχει και τρέχει, με σκυμμένο κεφάλι για να γλυτώσει. Τον κυνηγάς και κρύβεται. Τον δέρνεις και ακόμα σκύβει. Τον σκοτώνεις και σωπαίνει".
Ίων Δραγούμης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου