Ανέκαθεν παρακολουθούσαμε από την μαρτυρική Κύπρο τα γεγονότα που διαδραματίζονταν στον Ελλαδικό χώρο και στον έξω Ελληνισμό. Με όλα τα συμπλέγματα που μας φόρτωσε το Ζυριχικό καθεστώς γιατί μιλούσαμε Ελληνικά και πιστεύαμε στην Ένωση. Γιατί τολμούσαμε και ζωγραφίζαμε Ελληνικές σημαίες στο θρανίο με την ρετσινιά του προδότη, του χουντικού, του φασίστα. Και βλέπαμε με πόνο καρδιάς από την μια την πράσινη γραμμή και ακούγαμε την φωνή του χότζα τα βράδυα και από την άλλη, δια τηλεοράσεως, ραδιοφώνων, εφημερίδων και περιοδικών παρακολουθούσαμε τον εθνικό διχασμό των Ελλαδιτών πολιτικών και το ξεπούλημα όχι μόνο της Κύπρου αλλά και άλλων Ελληνικών περιοχών από το Αθηναϊκό κράτος.
Και όταν άρχισε να ξεκαθαρίζει το τοπίο σε κινηματικό επίπεδο χαμογελάσαμε. Πήραμε οξυγόνο και πιστέψαμε ότι επιτέλους η Εθνικιστική παράταξη στον Ελλαδικό χώρο, θα ξεκαθάριζε την ρετσινιά από την πουλημένη δεξιά των Αγγλοαμερικάνων και της Χούντας των Αθηνών. Πονέσαμε ακόμα μια φορά όταν είδαμε τις αντιπαραθέσεις του «χώρου» στον οποίο ανήκουμε. Από την Κύπρο που ήταν μακρυά δεν μπορούσαμε να κάνουμε και πολλά. Κρατήσαμε αποστάσεις γιατί μάθαμε. Χαιρετούσαμε κάθε εθνικιστική κίνηση που μας έκανε υπερήφανους χωρίς να κριτικάρουμε τις τοποθετήσεις που μας έβρισκαν διάφωνους. Μακριά από τις αντιπαραθέσεις κρατούσαμε αυτά που μας ενώνουν. Εξάλλου βιώνουμε εδώ και χρόνια τις αντιπαραθέσεις του αντικατοχικού χώρου, αντιπαραθέσεις που μας βγάζουν έξω από το στόχο μας που είναι η αποτροπή της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Ζούμε με τον εχθρό μέσα στο σπίτη μας και δεν μας παίρνει άλλο για όμαιμες διαμάχες.
Μεταξύ τυρού και αχλαδίου, όταν ζεις στο κράτος των Αθηνών μπορεί να μιλάς και να κάνεις τον δικό σου αγώνα, να ονειρεύεσαι εχθρούς υπαρκτούς και ανύπαρκτους. Όταν ζεις στην κατεχόμενη Λευκωσία και κυκλοφορούν ανάμεσα σου οι έποικοι των κατεχόμενων διαμέσου της Λήδρας, όταν η οικογένεια σου πολεμήθηκε από το καθεστώς Μακαρίου, όταν έχεις συγγενείς αγνοουμένους, όταν έχεις νεκρό συστρατιώτη γιατί έκανε περιπολία στην πράσινη γραμμή, όταν έχεις ζήσει τα γεγονότα του ’96 στην Δερύνεια δεν αφήνεις καμμία μικρότητα από όπου και αν προέρχεται να μπαίνει στο δρόμο σου και να αναλώνεσαι.
Παρακολουθούσαμε και την εθνικιστική κίνηση του διαδικτύου. Καθρέφτης των αντιπαραθέσεων. Όταν δεν ζεις στην Ίμβρο, στην Τένεδο, στην Κωνσταντινούπολη, στις πόλεις που όχι απλά το μουσουλμανικό στοιχείο αλλά ο Τουρκισμός είναι παρών, έχεις χρόνο να τυρβάζεις περί άλλων. Όταν έχεις καθημερινό πρόβλημα επιβίωσης παλεύεις να ζήσεις. Με πολλή διστακτικότητα παρουσιαστήκαμε για πρώτη φορά στις ιστοσελίδες. Οι προκηρύξεις μας είναι αντίγραφα των φυλλαδίων που διακινούμε στους χώρους εργασίας μας, στις συναναστροφές μας, στους συνδέσμους των ομάδων μας, σε κάθε μας βήμα.
Και οι επαφές μας με τους συνδέσμους που υπάρχουν στο ιστολόγιο μας, διστακτικές στην αρχή, πραγματικές όμως και μετά δυσκολίας βάσει πρακτικών δεδομένων. Δεν θα γίνουμε υπερασπιστές καμμίας κίνησης και κανενός συνδέσμου. Οι συναγωνισταί μας, είτε ανήκουν σε κινήσεις, εκφράσεις, συνδέσμους ή άλλες συλλογικότητες, και τους αποκαλούμε συναγωνιστές γιατί έτσι τους νοιώθουμε, είναι ικανοί να υπερασπιστούν εαυτούς. Δεν έχουν την ανάγκη της δικής μας έκφρασης. Πιστεύουμε ότι οι τοποθετήσεις αντικαπιταλιστών πατριωτών δεν κρύβουν τίποτα άλλο παρά την άγνοια των για την δική μας ύπαρξη. Παραμένουμε μακρυά από τις διαφορές των Ελλαδιτών αδελφών όχι γιατί μας είναι αδιάφορες αλλά επειδή μας θλίβουν. Ευελπιστούμε ότι θα έρθει η μέρα που θα σταθούν ενωμένοι κάτω από την κοινή ομπρέλλα του Εθνικιστικού χώρου και θα βοηθήσουν τον αγώνα μας, τον αγώνα του Κυπριακού Ελληνισμού ενάντια στην Διζωνική.
Ναι αντικαπιταλιστές πατριώτες, είμαστε η Αυτόνομη Εθνικιστική Έκφραση ενάντια στην κατοχή για την Αυτοδιάθεση της Κύπρου. Είμαστε οι ΜΑΥΡΕΣ ΤΑΞΙΑΡΧΙΕς και θα υπάρχουμε μέχρις ότου φύγει και ο τελευταίος τούρκος στρατιώτης από τις ακτές της Κερύνειας. Θα παραμείνουμε στον τόπο αυτό γιατί είμαστε τα παιδιά του νησιού αυτού και θα υπάρχουμε μέχρι να κερδίσουμε το αναφαίρετο δικαίωμα της Αυτοδιάθεσης. Αυτός είναι ο πρωταρχικός μας σκοπός.
Μετά από αυτό θα επικεντρωθούμε στα επιμέρους ζητήματα με τα οποία ασχολείστε. Γιατί για μας οι όποιες «ιδεολογικές» διαφορές είναι επιμέρους. Έχουμε θέση για τα θέματα που απασχολούν όλα τα Εθνικιστικά κόμματα, κινήματα και ομάδες, βλ. http://mavrestaksiarhies.blogspot.com/2009/10/blog-post.html, αλλά πρωταρχικός μας σκοπός και το επαναλαμβάνουμε είναι η αποτροπή της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας και η απελευθέρωση της Ελληνικής Κύπρου. Δεν περιμένουμε από κανένα Ελλαδίτη συναγωνιστή, από καμμία Ελλαδίτικη κίνηση, κίνημα, πρωτοβουλία ή δίκτυο να ταυτοποιήσει την ύπαρξη μας. Είμαστε εδώ και θεωρούμε συναγωνιστές μας όσους βρίσκονται στο πλευρό μας με κάθε τρόπο.
Είμαστε εδώ και μας αρκεί ο πόλεμος που βιώνουμε με κάθε τρόπο από τους ομοσπονδιακούς. Δεν θα εμπλακούμε στο διαδικτυακό πόλεμο ανακοινώσεων. Ζούμε καθημερινά την μάχη του δρόμου και της αντιπαράθεσης. Αφενός τον προτιμούμε και αφετέρου μας είναι αρκετός.
ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ Ο ΑΓΩΝ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΜΑΥΡΕΣ ΤΑΞΙΑΡΧΙΕΣ
