Βασιζόμενοι στο
δικαίωμα την λαών για Αυτοδιάθεση δεν μπορούμε να αφήσουμε αμνημόνευτη μια
ιστορική εξέγερση που σφράγισε τόσο την ιστορία των Ελλήνων της Κύπρου όσο και
την ιστορία των λαών που παλεύουν για Αυτοδιάθεση.
Το εθνικό κίνημα των
Κυπρίων εντοπίζεται ταυτόχρονα με την επανάσταση του 1821. Οι προληπτικές
σφαγές τον Ιούλιο του 1821 ενδυνάμωσαν τον πόθο των Κυπρίων και στα χρόνια που
ακολούθησαν η Ένωση θα ήταν ο μοναδικός
στόχος. Το 1878 η Κύπρος είναι πλέον επισήμως το κλειδί της Βρεττανικής
Αυτοκρατορίας για την Ασία. Στις δεκαετίες από το 1910 μέχρι και το 1930
υπάρχει σύνδεση της φορολογικής πολιτικής με την εναντίωση των Κυπρίων στην
ύπαρξη Βρεττανικής διοίκησης όσο και με την εκπλήρωση των εθνικών πόθων. Η
αδυναμία όμως της Ελλάδας και των κυβερνήσεων της να αναταποκριθούν έπεισε την
πλειοψηφία των Κυπρίων ό΄τι θα έπρεπε να δωθεί έμφαση στην κατάκτηση εσωτερικών
ελευθεριών.
Το 1931 εξ’αφορμής των αρχιεπισκοπικών εκλογών η κοινωνία
της Κύπρου είχε χωριστεί σε δύο στρατόπεδα, στα στρατόπεδα των δύο υποψηφίων
για τον αρχιεπισκοπικό θρόνο. Του Κηρυνείας Μακάριου του Β΄και του Κιτίου
Νικοδήμου Μυλωνά. Ενωρίτερα το 1830 ιδρύθηκε η Εθνική Οργάνωση Κυπρίων με
πρωτοστάτες τους δύο προαναφερόμενους μητροπολίτες. Το φθινόπωρο του 1831 εφαρμόστηκε
ο νόμος δασμών από τους Άγγλους αποικιοκράτες. Ο Νικόδημος Μυλωνάς σε διάγγελμα
στις 20 Οκτωβρίου στην Λεμεσό στο στάδιο Γ.Σ.Ο. κηρύττει την Ένωση της Κύπρου
με την Ελλάδα κηρύττωντας ανένδοτο αγώνα κατά των Βρετανών.
Η εξέγερση αυτή σημάδεψε
τους Έλληνες της Κύπρου αφού υπήρξε ουσιαστικά η πρώτη καθαρά πολιτική εξέγερση
με σημείο αναφοράς το αναφαίρετο αίτημα των λαών την Αυτοδιάθεση. Με σύνθημα
την Ένωση και μόνον την Ένωση η εθναρχούσα εκκλησία και οι πολιτικοί της νήσου
εκμεταλλεύτηκαν τα αγνά αισθήματα των Κυπρίων που διψούσαν για τον προαιώνιο
πόθο.
Στις 21 και 22
Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκαν λαϊκές συγκεντρώσεις οι οποίες κατέληξαν σε
μαχητικές διαδηλώσεις με αποτέλεσμα την πυρπόληση του διοικητηρίου της Λεμεσού
και του κυβερνείου της Λευκωσίας. Η εξέγερση καταπνίγεται με την βοήθεια
στρατιωτικών ενισχύσεων από την Αίγυπτο και μέχρι τις 27 του ιδίου μηνός η
κατάσταση έχει τεθεί υπό έλεγχο. Από τους τους πυροβολισμούς των στρατιωτών
σκοτώθηκε ο Ονούφριος Κληρίδης και τραυματίστηκαν δεκάδες άλλοι ενώ ακολούθησαν
συλλήψεις και δίκες δεκάδων Κυπρίων που είχαν λάβει μέρος στην εξέγερση.
Τότε διατάχθηκε η
εξορία της ηγεσίας τόσο της Εκκλησίας μεταξύ των οποίων και του Νικόδημου
Μυλωνά όσο και η εξορία δεξιών αλλά και αριστερών μελών του Κυπριακού Κομμουνιστικού
Κόμματος.
Σημαντικότερη συνέπεια
της εξέγερσης του ’31 ήταν η κατάργηση του Νομοθετικού Συμβουλίου καθώς και η
κατάργηση στοιχειωδών πολιτικών ελευθεριών και η κατάπνιξη κάθε έκφρασης
εθνικών αισθημάτων όπως η έπαρση Ελληνικών σημαιών και η ανάκρουση του
Ελληνικού Εθνικού ύμνου. Γίνεται υποχρεωτική η εκμάθηση της Αγγλικής γλώσσας
και το εκπαιδευτικό σύστημα προσαρμόζεται στα πρότυπα του Βρεττανικού.
Αξίζει να αναφέρουμε
ότι αμέσως μετά την καταστολή της εξέγερσης ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου και οι εκπρόσωποι
της Δεξιάς ζήτησαν άφεση αμαρτιών από τον Άγγλο κυβερνήτη ενώ το Κ.Κ.Κ δεν είχε
πάρει καμία απόφαση για συμμετοχή ή όχι στην εξέγερση. Ο Πλουτής Σέρβας εκ των
ιδρυτικών μελών του Κ.Κ.Κ. και εκ των ιδρυτών του ΑΚΕΛ και πρώτος Γ.Γ. του
κόμματος αναφέρει ότι η εξέγερση του 1931 ήταν εθνικοαπελευθερωτική αφού είχαν
αντιπαραταχθεί από την μια το στρατόπεδο του λαού (κυρίως πόλεων) με τους
απλούς κομμουνιστές κάτω από την ηγεσία των εθνικιστών και της Εκκλησίας
και από την άλλη, το στρατόπεδο των ιμπεριαλιστών με σύμμαχο την ηγεσία του
Κομμουνιστικού Κόμματος. Η δε Κομμουνισιτκή Διεθνής, η Τρίτη Διεθνής καταδίκασε
τη μη συμμετοχή των κυπρίων κομμουνιστών στην εξέγερση ασκώντας μάλιστα σφοδρή
κριτική στο Κ.Κ.Κ γιατί δεν ανέπτυξε ανεξάρτητη γραμμή, γιατί δεν διεχώρισε την
θέση του Κόμματος ούτως ώστε να καταστεί ο κύριος μοχλός της εξέγερσεως του
Κυπριακού λαού.
Δυστυχώς σήμερα οι
αναφορές στην εξέγερση του 1931 έχουν φιλολογικό χαρακτήρα ή απλά ιστορικό. Για
εμάς, τους Κύπριους Φασίστες και Εθνικοσοσιαλιστές, η εξέγερση των Οκτωβριανών
είναι το ορόσημο του δικού μας καθημερινού αγώνα για δικαίωμα στην Μνήμη, στην Απελευθέρωση
για την Αυτοδιάθεση. Μπορούν να γίνουν η απαρχή της δυναμικής δράσης ενός Αυτόνομου Εθνικιστικού Κινήματος, το αύριο για μια Ριζσοπαστική Εθνικιστική αντίληψη έξω από τα νομιμόφρονα αστικά πλαίσια της μνημονιακής Κύπρου. Τότε στόχος οι Άγγλοι αποικιοκράτες. Σήμερα στόχος οι προδότες πολιτικοί της κομματοκρατίας, οι προδότες πολιτικοί των μνημονίων, οι προδότες πολιτικοί της μιζέριας, οι προδότες πολιτικοί της εθνικής ταπείνωσης.
