Πολύς ντόρος έχει γίνει τις τελευταίες ημέρες για τις δηλώσεις του γενικού γραμματέα του ΑΚΕΛ, ο οποίος είπε ότι προτιμά αριστερό Τούρκο για πρόεδρο, παρά Έλληνα δεξιό.
Ενοχλήθηκε η ευρύτερη δεξιά (συμπεριλαμβανομένης της ακροδεξιάς) και οι οπαδοί τους, οι οποίοι εν τω μεταξύ δίνουν προεκλογικό «αγώνα» εδώ και καιρό για να μαζέψουν ψήφους, διατυμπανίζοντας για πολλοστή φορά την αποκλειστικότητα που θεωρούν ότι κατέχουν σε ιδέες και θέσεις.
Tα ερωτήματα που διατυπώνονται στο τέλος του σχολίου βεβαίως δεν απευθύνονται στις ηγεσίες των κομμάτων αυτών, αλλά στους εγκλωβισμένους πατριώτες που είναι ενταγμένοι στις τάξεις τους και περιορισμένοι μονάχα στα όσα μαθαίνουν και προβάλλονται από τα κόμματά τους, όπου καλλιεργείται στείρος αντικομουνισμός και ένα γαλανόλευκο, καθόλου επαναστατικό εθνικό φρόνημα αφού είναι προφανές ότι εμφανιζόμενοι ενοχλημένοι για τις δηλώσεις του Άντρου Κυπριανού και παίζοντας παράλληλα το γνωστό παιχνίδι των προεκλογικών αντιπαραθέσεων οι κομματάρχες συσπειρώνουν τον κόσμο τους, ο οποίος πλανημένος όπως πάντα θα σπεύσει να ξανα-ψηφίσει στις εκλογές για να «χτυπήσει» (στην προκειμένη) το καθεστώς του ΑΚΕΛ και να στείλει μηνύματα «αντίστασης».
Ας σημειωθεί και το γεγονός ότι είναι κρίμα νέοι που θέλουν πραγματικά να αγωνιστούν για το έθνος και την πατρίδα τους, να αναλώνονται σε προεκλογικούς «αγώνες» και να επιδίδονται σε προσωπολατρίες, ιδεολογικά αποπροσανατολισμένοι και τυφλωμένοι από κομματικό φανατισμό, τη στιγμή που η Πατρίδα μας αιμορραγεί, ενώ επαναστατικό-κοινωνικό εθνικιστικό κίνημα δεν υπάρχει.
Γιατί πρέπει κάποιος απλός πατριώτης ή εθνικιστής/εθνικοσοσιαλιστής να ενοχληθεί από δηλώσεις τέτοιου τύπου που έκανε ένας γνωστός ανθέλληνας;
Ποιο σκοπό εξυπηρετεί η υποτιθέμενη αντιπαράθεση των "ενοχλημένων" κομμάτων μέσω δηλώσεων και άρθρων;
Μέλος της συντακτικής και διαχειριστικής ομάδας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου