Είναι μαγικό το πως αν έχεις καθαρό μυαλό, μακριά από κομματικούς προπαγανδισμούς και στερεότυπα μπορείς να δεις τα πράγματα ως έχουν. Τη σημερινή εποχή όποιος μπορεί να δει πέρα από το δέντρο, όποιος καταφέρνει να δει το δάσος πρέπει να είναι πολύ ευτυχισμένος (για την προσωπική του «νοημοσύνη»). Ή δυστυχισμένος για την κατάντια του Λαού – Έθνους στο οποίο ανήκει. Ενός Έθνους μέσα στο οποίο γεννήθηκε η δημοκρατία, η οποία σήμερα κατήντησε «δημοκρατία».
Στις 21 Μαΐου, δυστυχώς, ο κυπριακός Ελληνισμός καλείται να διαλέξει τους «αντιπροσώπους» του, οι οποίοι θα εκφράζουν τα «πιστεύω του Λαού» στη βουλή του εκτρώματος που ονομάζεται Κυπριακή Δημοκρατία.
Πρέπει να είμαστε ευτυχισμένοι για τες πολλές διαφορετικές φωνές υπάρχουν στον μικρό πολιτικό μας κόσμο. Ναι εδώ στην μικρή Κύπρο η «δημοκρατία» εκφράζεται με τον καλύτερο τρόπο.
Έχουμε τόσα πολλά διαφορετικά κόμματα. Ώ θεοί τι ευτυχία!!
Το ΑΚΕΛ, το ΔΗΣΥ, το ΔΗΚΟ, την ΕΔΕΚ, το ΕΥΡΩΚΟ, τους Οικολόγους, το ΕΛΑΜ, το ΚΥΠΡΟΣ, το ΛΑΣΟΚ.
Έχουμε και ανεξάρτητους υποψηφίους.
Όλοι αυτοί εξυπηρετούν τη δημοκρατία! Ζήτω! Τόσες πολλές διαφορετικές φωνές…
Φωνές του ίδιου κατεστημένου. Φωνές που αντί να εξυπηρετούν τα συμφέροντα του Λαού τους εξυπηρετούν τα συμφέροντα ξένων και τα συμφέροντα του κόμματος τους. Τα συμφέροντα της τσέπης. Τα συμφέροντα των φίλων και των γνωστών τους. Φωνές εντολοδόχων. Φωνές που θα σου πουν «Εμείς είμαστε οι καλύτεροι. Οι άλλοι θα σε προδώσουν».
Στο τέλος όμως όλοι σε προδίδουν.
Πώς μπορείς να εμπιστευτείς ένα σύστημα στο οποίο πολίτες οι οποίοι δεν έχουν ιδέα για πολιτική ψηφίζουν με μόνο κριτήριο ότι ένας υποψήφιος είναι συγγενής τους; Πώς μπορείς εμπιστευτείς ένα σύστημα μέσα στο οποίο «πολιτικός διάλογος» γίνεται μόνο για ψηφοθηρικούς λόγους; Πώς μπορείς να συναινέσεις σε αυτό το σύστημα;
Πιστεύεις ότι μπορείς με τη ψήφο σου να αλλάξεις τα πράγματα. Ή πιστεύεις ότι το πρόβλημα είναι το δησακέλ. Πιστεύεις ότι αν διασπάσεις τον διπολισμό τα πράγματα θα είναι καλύτερα.
Πλανάσαι. Ονειρεύεσαι. Όνειρα ενός ανθρώπου που δεν βλέπει το πραγματικό πρόσωπο του συστήματος και της «δημοκρατίας» του.
Το σύστημα έχει πρόσωπο και σου το δείχνει κάθε μέρα στο δρόμο. Η δημοκρατία δείχνει πόσο δημοκρατία είναι κάθε μέρα στο δρόμο.
Το σύστημα είναι οι μεγάλες διαφημιστικές πινακίδες στους δρόμους, για τις οποίες υποψήφιοι βουλευτές και κόμματα ξοδεύουν τεράστια ποσά ζητώντας τη ψήφο σου τη στιγμή που απλοί Έλληνες βρίσκονται στα όρια της φτώχειας. Οι πινακίδες αυτές είναι το πρόσωπο του συστήματος.
Βλέπεις μια πινακίδα με υποψήφιο κάποιου μικρού κόμματος που πιστεύεις ότι οι θέσεις του είναι σχετικά «κοντά» με τις δικές σου. Σκέφτεσαι λίγο ότι μπορεί αν τον στηρίξεις με τη ψήφο σου μπορεί να βγει κάτι καλό. Περίμενε λίγο….
Ακόμα λίγο..
Τώρα η διαφημιστική πινακίδα αλλάζει. Γυρίζει. Το πανί δείχνει τώρα έναν υποψήφιο τον οποίο ξέρεις και τον οποίο απεχθάνεσαι. Τον γνωρίζεις. Ξέρεις ότι σε πρόδωσε. Ξέρεις ότι εξυπηρετεί πρώτα προσωπικά και κομματικά συμφέροντα. Το κόμμα του είναι ένα από αυτά που δεν μπορείς να ακούς το όνομα τους. Περίμενε λίγο…
Ακόμα λίγο..
Ευτυχώς η πινακίδα άλλαξε πάλι. Τώρα βλέπεις τον αρχικό υποψήφιο, ο οποίος ακόμα πιστεύεις ότι μπορεί να αλλάξει τα πράγματα.. (Ακόμα το πιστεύεις;;) Ησύχασε.. ηρέμησε.. Τώρα μπορείς να ονειρευτείς για ακόμα 60 δευτερόλεπτα ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα για αλλαγή μέσω της ψήφου σου. Μέχρι να αλλάξει ξανά η πινακίδα πρόσωπο..
Πίσω από κάθε διαφήμιση ενός υποψηφίου θα είναι πάντα η διαφήμιση ενός άλλου. Πίσω από κάθε πολιτικό πάντα θα υπάρχει κάτι άλλο. Πίσω από κάθε κόμμα πάντα θα είναι κάτι άλλο.
Εσύ με τη ψήφο σου τα στηρίζεις.
Εσύ με τη ψήφο σου τα «νομιμοποιείς».
Βγες στο δρόμο και δες τις πινακίδες.
Δες το πρόσωπο του συστήματος.
Ξέρεις ότι έτσι έχουν τα πράγματα.
Ακόμα πιστεύεις ότι μπορείς να τα αλλάξεις με τη ψήφο σου;
Άρχισε να παίρνεις την τύχη στα χέρια σου.
Καλύτερα κάψε τις πινακίδες.
Καλύτερα κάψε το σύστημα.
Μάθε από τα λάθη σου.
Απόκτησε ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.
Συνειδητή Αποχή.
Κάψε τις πινακίδες.
Κάψε το σύστημα.
Γιάννης Αγιάννης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου